Augustín Malár
W dzisiejszym świecie Augustín Malár to temat, który zyskuje coraz większe znaczenie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Augustín Malár stał się podstawowym aspektem codziennego życia ludzi. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy akademickim, Augustín Malár ma znaczący wpływ na współczesne społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne aspekty Augustín Malár i przeanalizujemy jego wpływ na różne sektory. Od jego historycznego znaczenia po jego znaczenie w teraźniejszości, Augustín Malár jest tematem, który w dalszym ciągu budzi zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o Augustín Malár i jego znaczeniu już dziś!
| |
 generał
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
.svg){kind=small}
Augustín Malár (ur. 18 lipca 1894 w Reitern, Austria, zm. 1945 w Sachsenhausen) – słowacki generał.
Życiorys
Syn Mihala i Eleny. Naukę rozpoczął w gimnazjum w Skalicy, później w Szoproniu na Węgrzech. W 1914 rozpoczął studia w Akademii Ewangelickiej w Bratysławie, ale przerwał je w roku 1915, kiedy wstąpił do wojska i rozpoczął służbę w 72 pułku piechoty w Bratysławie. W 1915 brał udział w walkach na froncie rosyjskim, w składzie 64 pułku piechoty. W 1916 walczył na froncie włoskim, gdzie dostał się do niewoli. Przebywał w obozie jenieckim w Matere, a następnie wstąpił do Legionu Czechosłowackiego we Włoszech.
W 1920 wstąpił do armii czechosłowackiej, służył jako oficer wywiadu. W latach 1921–1922 kształcił się w École Militaire Speciale w Paryżu. W roku 1931 awansował do stopnia majora a w roku 1936 do stopnia podpułkownika. W okresie kampanii wrześniowej w stopniu pułkownika, jako dowódca 3 Dywizji Piechoty (kryp. „Rázus”) w składzie zgrupowania „Bernolak” walczącej jako wojska sojusznicze po stronie Niemiec w agresji przeciwko Polsce. Dowodzone przez niego pułki współdziałały z niemieckim XVIII Korpusem Armijnym. Do roku 1941 dowódca wojsk słowackich ze sztabem w Spiskiej Nowej Wsi i Trenczynie, oraz dowódca Wyższej Szkoły Wojskowej w Bratysławie.
Od 1941 do 1942 dowódca słowackich wojsk ekspedycyjnych przeciwko Związkowi Radzieckiemu. Dnia 23 stycznia 1942 awansowany do stopnia generała majora, odznaczony Krzyżem Żelaznym. Od maja 1944 dowódca zgrupowania wojsk w Preszowie. W wyniku zbliżającej się do Słowacji Armii Czerwonej razem z gen. Čatlošem próbował prowadzić negocjacje z Niemcami i partyzantami, biorącymi udział w powstaniu narodowym mające na celu usunięcie Niemców ze Słowacji. W wyniku utraty zaufania został następnie zatrzymany w Preszowie przez organy bezpieczeństwa Rzeszy i wywieziony do Niemiec. Zmarł w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, prawdopodobnie w lutym 1945.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- biografia w jęz. słowackim. staratura.sk. .