Bernard Meretyn
W dzisiejszym świecie Bernard Meretyn jest tematem, który wywołał wiele zainteresowania i debaty. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo czy wpływ na różne obszary, Bernard Meretyn przyciągnął uwagę wielu osób. Od momentu powstania do chwili obecnej Bernard Meretyn wzbudził wiele opinii i był przedmiotem licznych studiów i badań. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane ze zmienną Bernard Meretyn, analizując jej znaczenie, implikacje i ewolucję w czasie.
| Data urodzenia |
XVII w. |
|---|---|
| Data śmierci |
przed 8 listopada 1759 |
| Narodowość | |
| Praca | |
| Budynki |
sobór św. Jura, ratusz w Buczaczu, kościół Przemienienia Pańskiego w Tarnogrodzie, kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i klasztor Teatynów w Horodence, kościół Wszystkich Świętych w Hodowicy, kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Nawarii |
Bernard Meretyn (ur. XVII w., zm. przed 8 listopada 1759) – lwowski architekt, prawdopodobnie pochodzący z terenów Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Prekursor form rokokowych na ziemiach polskich.
Życiorys
Brak jest danych o życiu Bernarda Meretyna przed jego przybyciem do Lwowa w 1738. Współpracował z architektem Marcinem Urbanikiem z Zamościa. Obydwaj nie należeli do lwowskiego cechu budowniczych, co stało się przyczyną nieustających konfliktów. Początkowo jego protektorem był radca miejski Carlo Garani, dla którego przebudował kamienicę i pałac we Lwowie, zwany później pałacem Biesiadeckich. Potem architekta zaprotegował starosta kaniowski Mikołaj Bazyli Potocki, który zlecił mu prace w Horodence i Buczaczu. Meretyn współpracował z rzeźbiarzem Johannem Georgiem Pinslem. Od 1745 był architektem nadwornym króla Augusta III.
W 1742 Meretyn zajmował się przebudową kościoła i klasztoru karmelitanek trzewiczkowych we Lwowie. Wiele projektów Meretyna zrealizowano dopiero po jego śmierci.
Twórczość jego oraz Franca Antona Pilgrama miały wspólną genezę.
Zdaniem dr. Agaty Dworzak, Bernard Meretyn zmarł przed 8 listopada 1759 (wcześniej Zbigniew Hornung twierdził, że w 1759, Orest Łylo – że 3 lub 4 stycznia).
Wraz z żoną Anną Różą mieli syna Józefa, ochrzczonego 15 kwietnia 1742 w katedrze rzymskokatolickiej we Lwowie (świadkowie – dr medycyny Teodor Noel oraz Krystyna Ecksteinowa, żona malarza Sebastiana Ecksteina) oraz córkę Franciszkę Rozalię, ochrzczoną 8 marca 1743 tamże (świadkowie – Karol Garani, dr medycyny, lwowski rajca oraz Anna Wieniawska, żona chorążego przemyskiego Marcina Aleksandra Wieniawskiego). Po śmierci Bernarda Meretyna jego wdowa 23 kwietnia 1761 poślubiła Wojciecha Szełkowskiego (wcześniej Zbigniew Hornung twierdził, że jego nazwisko brzmiało – Szatkowski).
Realizacje
- Sobór św. Jura we Lwowie (1746-1764)
- Ratusz w Buczaczu (1750-1751[potrzebny przypis])
- Kościół Przemienienia Pańskiego w Tarnogrodzie (1750-1771)
- Kościół i klasztor teatynów w Horodence (1743-1766)
- Kościół Wszystkich Świętych w Hodowicy (1751-1758)
- Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Nawarii (1739–1748)
- Figura św. Jana Nepomucena w Buczaczu
Dzieła przypisywane
- ołtarz główny w kościele parafialnym w Monasterzyskach.
Dzieła przypisywane (z reguły bezpodstawnie)
- Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP w Kołomyi z lat 1762-1772 (obecnie cerkiew greckokatolicka pw. św. Józefata, przebudowany)
- Kościół parafialny w Brzozdowcach
- Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny i św. Mikołaja w Łopatynie, parafialny, 1772
- Kościół parafialny w Busku
-
Sobór św. Jura we Lwowie -
Kościół w Tarnogrodzie -
Ratusz w Buczaczu -
Kościół św. Trójcy we Lwowie -
Kościół w Łopatynie
Przypisy
- ↑ Meretyn Bernard, Encyklopedia PWN .
- ↑ Górska Aleksandra: Kresy. Przewodnik. Kraków: Wydawnictwo Kluszczynski, 2005, s. 32. ISBN 83-7447-006-2.
- ↑ Piotr Krasny: Kościół parafialny w Hodowicy. W: Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej. T. 1. Kraków, s. 43. .
- ↑ a b c Dworzak, s. 51.
- ↑ Zbigniew Hornung: Merenyn Bernard (zm. 1759), s. 442, 444.
- ↑ Орест Лильо: Майстер-будівничий Мартин Урбанік.
- ↑ a b Dworzak, s. 326.
- ↑ Dworzak, s. 330.
- ↑ Zbigniew Hornung: Meretyn Bernard (zm. 1759), s. 444.
- ↑ Piotr Krasny, Jakub Sito: "Pan Piotr Polejowski snycyrz lwowski" i jego dzieła w kościele Franciszkanów w Przemyślu. W: Sztuka Kresów Wschodnich: materiały sesji naukowej. T. 5. Kraków, 2003, s. 178.
Bibliografia
- Zbigniew Hornung: Merenyn Bernard (zm. 1759). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XX/3, zesz. 86. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk : Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1978, 409—616 s., s. 442—444.
- Agata Dworzak: Lwowskie środowisko artystyczne w XVIII wieku w świetle ksiąg metrykalnych i sądowych. Kraków: Wyd. Attyka, 2018, 514 s. ISBN 978-83-65644-47-3.
Linki zewnętrzne
- Орест Лильо: Майстер-будівничий Мартин Урбанік. W: Діяльність будівничих Львова першої половини XVIII ст. в контексті європейських зв'язків: особливості формування і розбудови. (ukr.)