Bitwa pod Cantigny

Bitwa pod Cantigny

I wojna światowa, front zachodni
Piechota amerykańska w rejonie Cantigny
Czas	28 maja 1918
Miejsce	Cantigny
Terytorium	Francja
Wynik	zwycięstwo ententy
Strony konfliktu
Stany Zjednoczone  Francja  Cesarstwo Niemieckie
Dowódcy
Robert Lee Bullard Oskar von Hutier
Siły
28 pułk piechoty z 1 Dywizji Piechoty, bateria czołgów Schneider: około 4000 żołnierzy nieznane
Straty
1603, w tym 199 poległych nieznane
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
49°39′50,4″N 2°29′27,6″E/49,664000 2,491000

Bitwa pod Cantigny bitwa – stoczona 28 maja 1918 roku, między Amerykańskim Korpusem Ekspedycyjnym, a Armią Cesarstwa Niemieckiego podczas I wojny światowej. Celem, poza samym zajęciem Cantigny i jego utrzymaniem, było zlikwidowanie występu we froncie, który powstał w ramach ofensywy niemieckiej. Drugim celem operacji było podniesienie morale armii francuskiej, która od wiosny 1917 roku była trawiona licznymi buntami.

Przygotowania do szturmu

W ataku miał wziąć udział 28 pułk wchodzący w skład 1 Dywizji Piechoty. Jako wsparcie przydzielono również baterię francuskich czołgów Schneider oraz żołnierzy francuskich wyposażonych w miotacze płomieni. Byli to starannie wybrani ochotnicy znający język angielski w stopniu pozwalającym im na komunikowanie się na polu bitwy z amerykańskimi oficerami. Ponadto wsparcie miała zapewnić artyleria francuska z powodu stosunkowo niewielkiej ilości artylerii posiadanej przez armię Stanów Zjednoczonych w tamtym czasie. Silny ogień artylerii okazał się później jednym z istotnych czynników na polu bitwy.

Przebieg bitwy

Atak armii amerykańskiej

Przed godziną szóstą 28 maja 1918 roku w rejonie Cantigny, artyleria amerykańska i francuska rozpoczęła godzinny ostrzał stopniowo przesuwając ogień co 100 metrów. W tym samym czasie za ścianą ognia przemieszczali się piechurzy amerykańscy. Ostatnie salwy oddano używając pocisków dymnych w celu osłonięcia podejść żołnierzy bliżej wioski. Po przystąpieniu do bezpośredniego szturmu miejscowość Cantingy udało się zdobyć w ciągu 30 minut. Pomocny okazał się fakt, że Niemcom w tym rejonie nie udało się zbudować silnych umocnień, z racji szybkich postępów parę dni wcześniej. Żołnierze niemieccy bronili się głównie w piwnicach domów i w ziemiankach oraz byli zmęczeni po nieprzerwanych dniach ciągłych walk. Po oczyszczeniu miejscowości żołnierze amerykańscy od razu przystąpili do budowy prowizorycznych umocnień. Słusznie spodziewano się silnych kontrataków armii niemieckiej w najbliższym czasie.

Kontrataki armii niemieckiej

Z powodu prowadzonej wcześniej ofensywy armia niemiecka posiadała w rejonie Cantigny dużą ilość artylerii. Bardzo szybko po utraceniu wioski rozpoczęto ostrzał i przygotowywano pododdziały zdolne do kontrataku. Pomimo przewagi w sile ognia, żaden z ataków nie zakończył się sukcesem Niemców. Walki pod Cantigny zaczęły szybko wygasać, ponieważ Erich von Ludendorff zdecydował o prowadzeniu kolejnych ofensyw na południowych odcinkach frontu. Jednocześnie Francuzi wycofali swoje wsparcie w postaci własnej artylerii, tym samym wstrzymując działania ofensywne wojsk Stanów Zjednoczonych, które w tamtym czasie musiały polegać na pomocy armii francuskiej.

Znaczenie bitwy

Samo Cantigny i bitwa jaką w tym rejonie stoczono nie miały dużego znaczenie strategicznego. Armia niemiecka dalej kontynuowała swoje ofensywy i dopiero w przyszłości miała ponieść większe klęski, które przesądziły o przebiegu wojny na froncie zachodnim. Mimo wszystko, była to pierwsza samodzielna operacja wojsk amerykańskich na froncie. Zwycięstwo pod Cantigny podniosło morale żołnierzy armii alianckich i wywołało efekt psychologiczny na Niemcach, którzy nie doceniali żołnierzy amerykańskich. W historii amerykańskiego oręża bitwa ta zajmuje szczególne znaczenie, ponieważ jest początkiem nowoczesnej armii amerykańskiej.

Bibliografia

• Woodward, David R. (2014). The American Army and the First World War. Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-64886-9

Linki zewnętrzne

• Battle of Cantigny - History