Blok Demokratyczny

W następnym artykule szczegółowo zbadamy i przeanalizujemy Blok Demokratyczny. Temat ten przykuł w ostatnich latach uwagę naukowców i ekspertów, wywołując debatę, która trwa do dziś. Od początków po znaczenie we współczesnym społeczeństwie, Blok Demokratyczny był przedmiotem studiów i badań, które rzuciły światło na jego liczne aspekty i implikacje w różnych obszarach. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy różne perspektywy istniejące wokół tego tematu i jego wpływ na życie codzienne. Ponadto zagłębimy się w mało znane aspekty i najnowsze wiadomości związane z Blok Demokratyczny, aby zapewnić czytelnikowi pełną i aktualną wizję tej fascynującej sprawy.

Blok Demokratyczny, Blok Stronnictw Demokratycznych – wspólna koalicja i lista wyborcza Polskiej Partii Robotniczej (PPR) i kilku podporządkowanych jej w różnym stopniu partii satelitarnych, utworzona jesienią 1944 r. przed wyborami do Sejmu Ustawodawczego w 1947 r., przewidzianymi przez porozumienia jałtańskie.

Blok Stronnictw Demokratycznych stanowił polityczną podstawę PKWN, Rządu Tymczasowego i Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Partie Bloku ściśle ze sobą współpracowały poprzez Centralną Komisję Porozumiewawczą Stronnictw Demokratycznych.

W skład Bloku, oprócz PPR, wchodziły także PPS, SD oraz SL. Oficjalnie z inicjatywą jego utworzenia wystąpiły w listopadzie 1945 r. władze PPS, ale w praktyce był to twór całkowicie uzależniony od PPR, której celem było doprowadzenie do sytuacji wystawienia w wyborach parlamentarnych tylko jednej, w pełni kontrolowanej przez komunistów listy. Z blokiem współpracowały też PSL „Nowe Wyzwolenie” i Stronnictwo Pracy (grupa Feliksa Widy-Wirskiego i Zygmunta Felczaka), co zaowocowało wystawieniem na terenie Ziem Odzyskanych wspólnej z tymi partiami listy wyborczej pod nazwą Bloku Jedności Narodowej. Zgodnie z przedwyborczym porozumieniem, podział mandatów w bloku przewidywał po 31% zdobytych miejsc w przyszłym parlamencie dla PPR i PPS, 27% dla SL i 11% dla SD. Ugrupowanie wygrało w sfałszowanych na jego korzyść wyborach do Sejmu Ustawodawczego w 1947 r.

Kierujący Polskim Stronnictwem Ludowym Stanisław Mikołajczyk odmówił przystąpienia do Bloku, gdyż działacze PPR nie zgodzili się na stawiane przez niego żądanie 40% miejsc w Sejmie dla PSL, zgadzając się na po 25% mandatów dla PPR i PSL, 22% dla PPS, 12% dla SL oraz po 8% dla SD i SP.

Po wyborach do Bloku Stronnictw Demokratycznych przyłączyło się także Polskie Stronnictwo Ludowe – Lewica.

Przypisy

  1. a b c Blok Stronnictw Demokratycznych, Józef Czyżewski (red.), Słownik historii Polski, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1973, s. 36.
  2. a b Blok Stronnictw Demokratycznych, Encyklopedia PWN .
  3. a b Polskie Stronnictwo Ludowe Nowe Wyzwolenie w Encyklopedii Onet. . .
  4. a b Stronictwo Pracy w Encyklopedii Onet. . .
  5. Słownik pojęć. polskiemiesiace.ipn.gov.pl. .
  6. Sfałszowane wybory do Sejmu - Polish History Museum , muzhp.pl (ang.).
  7. Kosztowny upór Mikołajczyka , Przegląd, 18 kwietnia 2021 (pol.).

Zobacz też