Temat Bohdan Łazuka wywołał w ostatnich latach duże zainteresowanie i debatę. Dzięki sprzecznym opiniom i różnym stanowiskom Bohdan Łazuka stał się przedmiotem dyskusji między ekspertami a ogółem społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty Bohdan Łazuka, od jego powstania po dzisiejsze skutki. Przeanalizujemy różne perspektywy, które istnieją wokół Bohdan Łazuka, a także jego znaczenie w różnych obszarach. Dodatkowo sprawdzimy, jak Bohdan Łazuka ewoluował w czasie i jakie są jego prognozy na przyszłość. Dołącz do nas w tej podróży, aby odkryć wszystko, co musisz wiedzieć o Bohdan Łazuka!
Bohdan Łazuka (2008) | |
Imię i nazwisko |
Bohdan Cezary Łazuka |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 października 1938 |
Zawód | |
Współmałżonek |
1. Barbara Wrzesińska (rozwód) |
Lata aktywności |
od 1958 |
Odznaczenia | |
|
Bohdan Cezary Łazuka (ur. 31 października 1938 w Lublinie) – polski aktor teatralny, filmowy i głosowy, piosenkarz, artysta estradowy, prezenter telewizyjny i radiowy, konferansjer. Na przestrzeni lat zagrał w kilkudziesięciu filmach i spektaklach, często wcielając się w role charakterystyczne. Jako piosenkarz wykonywał przeboje międzywojenne, piosenkę liryczną i współczesne gatunki rozrywkowe.
Urodził się 31 października 1938 w Lublinie, jest jedynym dzieckiem swoich rodziców, Franciszka Łazuki (1908–1993) i jego żony Wandy z domu Loranc (1919–1994). Gdy miał trzy lata, jego rodzice się rozwiedli, a ojciec z kolejnego małżeństwa z Krystyną Nowicką miał córkę Elżbietę (ur. 1953). Dorastał w podlubelskiej Dąbrowicy, a po wojnie przeniósł się z matką do Lublina. W czasie nauki w siódmej klasie Szkoły Podstawowej nr 24 w Lublinie dołączył do Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Lubelskiej oraz zaczął uczęszczać na zajęcia aktorskie do Teatru Młodego Widza. Nie mogąc pogodzić nauki z zajęciami teatralnymi, porzucił szkołę i zapisał się do technikum budowlanego, jednak go nie ukończył. Jako nastolatek mieszkał też w Gdańsku i Katowicach, gdzie pracował w sortowni węgla przy tamtejszej kopalni. Startował w eliminacjach do grupy baletowej Państwowego Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”, ale bez powodzenia.
Pod koniec lat 50. uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej I st. nr 4 im. Karola Kurpińskiego w Warszawie w klasie oboju, a kilka miesięcy później, za namową przyjaciół, zdawał do PWST w Warszawie, gdzie studiował aktorstwo dramatyczne. Uczył się u Ludwika Sempolińskiego i Kazimierza Rudzkiego. W 1961 ukończył studia aktorskie, występując w spektaklu dyplomowym Bal na Gnojnej i w roli Chudka w Wesołych kumoszkach z Windsoru.
Będąc na drugim roku studiów, wystąpił w inscenizacji Żołnierza królowej Madagaskaru dla Teatru Polskiego Radia. Dla teatru wystąpił również w roli Papkina w Zemście. Na ekranie zadebiutował w 1958 rolą kelnera w filmie Jana Rybkowskiego Pan Anatol szuka miliona.
Po ukończeniu studiów w 1961 koncertował ze swoim programem objazdowym Bal na Gnojnej, powstałym na bazie jego spektaklu dyplomowego. W tym samym roku zadebiutował w Teatrze Współczesnym w Warszawie rolą Fiedotika w Trzech siostrach, a później występował jako Zapowiadacz w Karierze Arturo Ui i sługa Günther w Zamku w Szwecji. Również w 1961 zaczął grać w Kabarecie Szpak i dołączył do Kabaretu Starszych Panów, w którym zadebiutował rolą młodego Jeremiego Przybory w Niespodziewanym końcu lata i wylansował przebój „Przeklnę cię” wykonywany w duecie z Barbarą Krafftówną. Zaczął też występować w programie radiowym Podwieczorek przy mikrofonie i zagrał ze Stanisławem Dygatem w krótkometrażowym filmie dyplomowym Jerzego Skolimowskiego Pieniądze albo życie, a pod koniec roku premierę miał film Stanisława Możdżeńskiego Zuzanna i chłopcy, w którym zadebiutował jako aktor filmowy rolą Kazika. W 1962 wystąpił w roli dziennikarza radiowego w filmie Janusza Morgensterna Jutro premiera, stanowiącym satyrę na środowisko teatralne.
W 1963 na 1. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu otrzymał nagrodę indywidualną w kategorii piosenka popularna za wykonanie utworu „Dzisiaj, jutro, zawsze” oraz wyróżnienie za piosenki „Charleston” i „To było tak”. Niedługo po występie na festiwalu odszedł z Teatru Współczesnego i przeszedł do zespołu warszawskiej Syreny. Również w 1963 zagrał Miecia w filmie Stanisława Wohla Przygoda noworoczna u boku Zofii Kucówny. Po jednym sezonie w Syrenie przeszedł do stołecznej Komedii, gdzie 11 lipca debiutował w tytułowej roli w sztuce Billy kłamca, reżyserskim debiucie teatralnym Kazimierza Kutza.
W 1964 wystąpił w drugoplanowej roli w filmie Leonarda Buczkowskiego Przerwany lot, a jego kreacja pana młodego została doceniona przez krytyków. 23 listopada 1964 premierowo wystąpił z recitalem w Sali Kongresowej, a wydarzenie okazało się sukcesem frekwencyjnym i zebrał przychylne recenzje wśród krytyków. Do końca roku zagrał jeszcze 11 koncertów w Sali Kongresowej, za każdym razem przy pełnej widowni. Również w 1964 otrzymał Srebrną Maskę za zajęcie drugiego miejsca w plebiscycie popularności czytelników „Expressu Wieczornego”, a rok później zajął pierwsze miejsce w konkursie, dzięki czemu otrzymał Złotą Maskę. Na początku 1965 zagrał 12 koncertów w kawiarni „Nowy Świat” dla pełnej widowni, po czym odbył ogólnopolską trasę koncertową. W czerwcu wystąpił na 3. KFPP w Opolu, wykonując utwór „Życzenia dla pań” oraz – wyróżniony nagrodą w kategorii piosenka rozrywkowa – utwór „W siną dal” w duecie z Igą Cembrzyńską. Oprócz tego występował w cyklicznych programach telewizyjnych Jerzego Gruzy: Poznajmy się i Małżeństwo doskonałe. W latach 60. zagrał serię koncertów za granicą, m.in. w USA, Kanadzie, ZSRR, Wielkiej Brytanii, Francji, Rumunii, Szwecji, Izraelu i Czechosłowacji, a także przez dwa sezony współpracował z kabaretem „U Lopka” Kazimierza Krukowskiego. W 1966 wystąpił jako Edzio Siedlecki, jeden z głównych bohaterów komedii Krzysztofa Gruszczyńskiego Małżeństwo z rozsądku; zyskał dużą popularność dzięki wykonaniu w filmie piosenki „Miłość złe humory ma”, która stała się przebojem. W 1967 premierę miał film Jerzego Gruzy Próba poświęcony Łazuce. W tym samym roku wystąpił w głównej roli – Marka – w filmie Jana Rutkiewicza Kochajmy syrenki. W latach 1967–1973 występował z Jackiem Fedorowiczem i Piotrem Szczepanikiem w objazdowym programie estradowo-kabaretowym Popierajmy się. W listopadzie 1967 debiutował w roli Feliksa, głównego bohatera sztuki Jadzia wdowa wystawianej przez Zbigniewa Sawana na scenie Teatru Komedia. Wystąpił także w kolejnym filmie Stanisława Barei Przygoda z piosenką (1968) z Polą Raksą.
W latach 70. występował w słuchowiskach radiowych: Na wyspach Hula-Gula, Serwus, jestem nerwus i Dzień dobry, jestem z Kobry. W 1971 zagrał pięć postaci – milicjanta, agenta wywiadu, działacza sportowego, uczestnika motocrossu i amanta – w Motodramie Andrzeja Konica. Wystąpił także w filmie Tadeusza Chmielewskiego Nie lubię poniedziałku (1971), a jego rola podpitego artysty, który wraca przez Warszawę do domu, trzymając się korby od samochodu, zapisała się w historii polskiej kinematografii. Również w 1971 odszedł z Teatru Komedia. W 1972 zagrał Lolka, głównego bohatera filmu Jacka Butrymowicza Kwiat paproci, którego rozpowszechnienie zostało zablokowane przez cenzurę, a jego premiera odbyła się dopiero w 2009. W 1974 został aktorem Teatru Rozmaitości, w którym zagrał m.in. w spektaklu Cień. W 1976 wystąpił w programie telewizyjnym Uczniowie Ludwika Sempolińskiego oraz zagrał homoseksualnego tancerza w filmie Jerzego Gruzy Motylem jestem, czyli romans 40-latka. W 1977 odszedł z Teatru Rozmaitości, rok później zadebiutował na scenie warszawskiego Kwadratu, po czym powrócił do Teatru Studio, w którym zagrał m.in. Dodka w sztuce Wielki Dodek, Josepha Fouchego w Madame Sâns-geńe i Ostapa Bendera w Dwunastu krzesłach, a także występował w spektaklach objazdowych – Seks i polityka i Śmiech na sali. Na przełomie lat 70. i 80. nawiązał współpracę z Tadeuszem Drozdą, z którym pracował przy satyrycznych programach telewizyjnych Łazuka & Co oraz Na parę.
W latach 80. ograniczył występowanie na ekranie na rzecz grania w teatrze, choć wystąpił m.in. w epizodycznej roli aktora i piosenkarza klubu „Oaza” w jednym odcinku serialu Kariera Nikodema Dyzmy (1980). W 1981 grał w szopce literacko-politycznej Warto byś wpadł przygotowanej na 35-lecie Teatru Syrena. W 1982 z okazji Piłkarskich Mistrzostw Świata w Hiszpanii wykonywał w telewizji piosenkę „Tajemnica Mundialu”. W 1988 zagrał samego siebie w Piłkarskim pokerze Janusza Zaorskiego. Na przełomie 1989 i 1990 odbywał trasę koncertową po Ameryce i Kanadzie, gdzie występował dla Polonii; wcześniej regularnie dał występy w USA. W 1992 po 14 latach pracy odszedł z Teatru Studio.
Pod koniec lat 90. prowadził na antenie Naszej TV Listę przebojów podwórkowych. W 1999 wydał książkę autobiograficzną pt. „...trzymam się!”, w której opisał przebieg swojej dotychczasowej kariery scenicznej. W 2000 odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach. Powrócił także do regularnego występowania w filmach i serialach, m.in. zagrał szefa gangsterów w komedii Chłopaki nie płaczą, proboszcza w serialu Skarb sekretarza i nauczyciela tańca Rene w Domu, a także pojawił się w serialach Graczykowie i Sukces. W kolejnych latach zagrał też w serialach: Na Wspólnej, Świat według Kiepskich, Święta wojna, Tygrysy Europy, Lokatorzy, Daleko od noszy, Niania, Kryminalni, Faceci do wzięcia, Plebania, Ojciec Mateusz oraz Grzeszni i bogaci.
W 2001 wyreżyserował rewię Ktoś mnie pokochał wystawianą w Teatrze Muzycznym-Operetce Wrocławskiej. W 2003 prowadził Koncert życzeń na antenie radiowej Jedynki. W 2004 był jurorem na V Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku. W 2006 zaczął występować w Mazowieckim Teatrze Muzycznym im. Jana Kiepury w Warszawie, m.in. w operetkach: Wesoła wdówka, Zemsta Nietoperza, Księżniczka czardasza i Hrabina Marica. W 2008 odebrał Nagrodę Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt działalności artystycznej związanej z twórczością okresu 20-lecia międzywojennego. W 2009 był jednym z prelegentów na Akademii Sztuk Przepięknych podczas Przystanku Woodstock, na którym dodatkowo wystąpił w spektaklu Wesoła wdówka, a także zagrał tytułowego bohatera w teledysku do utworu „Dziadek” piosenkarki Etny. W 2010 premierę miała jego książka autobiograficzna „Przypuszczam, że wątpię”, będąca wywiadem rzeką udzielonego Karolinie Prewęckiej. W tym samym roku zagrał pijaczka w filmie Janusza Kondratiuka Milion dolarów. W 2013 wystąpił z piosenką „Jak to było naprawdę” w koncercie „Opole! Kocham Cię! – Gala Jubileuszowa” podczas 50. KFPP w Opolu. W listopadzie 2017 wydał album pt. Nocny Bohdan – Duety, którą promował singlem „Nocny Bohdan” nagranym z Maciejem Maleńczukiem i teledyskiem do piosenki „Między nami pokój” nagranej z Dodą. W 2018 był gościem programu Kuba Wojewódzki, przekazał część swoich pamiątek Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu oraz wystąpił z piosenką „Tajemnica Mundialu” w koncercie „Przebój na Mundial” podczas 55. KFPP w Opolu, a 31 października życzenia urodzinowe listownie złożył mu prezydent RP Andrzej Duda. W 2019 został uhonorowany nagrodą za dotychczasową twórczość przez Stowarzyszenie Artystów Wykonawców Utworów Muzycznych i Słowno-Muzycznych. W roku 2018 wziął udział w nagraniu charytatywnego utworu "Pomaganie Jest Trendy" na zaproszenie rapera Gorzkiego, obok takich artystów jak : Jerzy Połomski, Krzysztof Krawczyk czy Andrzej Dąbrowski.
W okresie studiów był związany z aktorką Zofią Marcinkowską. Był czterokrotnie żonaty. W latach 60. ożenił się z aktorką Barbarą Wrzesińską, z którą rozwiódł się trzy miesiące po ślubie. Jego drugą żoną została tancerka Daniela Pacholczyk, z którą rozwiódł się po roku małżeństwa. Przez sześć lat był mężem tancerki Małgorzaty Viresco, z którą ma syna, Adama (ur. 1973). W 1980 poślubił modelkę i projektantkę mody Renatę Węglińską, z którą ma córkę, Olgę. Rozwiedli się w 2001, a w 2010 powtórnie wzięli ślub. Mieszka w Janinowie.
Jest zwolennikiem Janusza Korwin-Mikkego.
Opracowano na podstawie materiału źródłowego.