Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu
Dziś Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu to temat, który zyskał niepodważalne znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Od Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu ludzie debatowali nad jego wpływem na nasze życie, jego wpływem na różne aspekty kultury i jego rolą w ewolucji technologii. Zjawisko to powoduje coraz większe zainteresowanie różnymi dziedzinami, od polityki i ekonomii po psychologię i medycynę. W tym artykule zbadamy różne aspekty Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu i jego znaczenie w dzisiejszym świecie, badając jego wpływ na społeczeństwo i jego potencjał zmiany sposobu, w jaki myślimy i działamy.
 Widok od strony południowej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
plac św. Katarzyny 8 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Otto Schulz |
| Ukończenie budowy |
1901 |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°00′48″N 18°36′43″E/53,013333 18,611944
| |
Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu (dawniej Szkoła Średnia dla Chłopców, niem. Knaben Mittelschule) – neogotycki budynek znajdujący się przy placu św. Katarzyny 8 w Toruniu, oddany do użytku w 1901 roku. Od 1978 roku siedziba Centrum Kształcenia Ustawicznego. Obiekt figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 2113).
Historia
Pod koniec XIX wieku rozpoczęto przygotowania pod budowę nowej szkoły. Dotychczas w Toruniu istniała szkoła dla chłopców przy ul. Jęczmiennej w Nowym Mieście, jednak nie spełniała ona norm. Pod koniec XIX wieku złagodzono przepisy policyjno-budowlane, co pozwoliło na rozpoczęcie prac nad budową szkoły na przedmieściach Torunia. Szkołę wybudowano na już mocno zabudowanym Przedmieściu św. Katarzyny, na wolnej parceli u zbiegu Moltkestrasse (ul. Dąbrowskiego) i Katharinenstrasse (pl. św. Katarzyny).
Szkołę zaprojektował budowniczy miejski Otto Schulz. Według projektu szkoła w rzucie podobnym do litery „H” miała liczyć dwa piętra, na każdym z nich miało znajdować się po osiem klas. Na parterze miały znaleźć się również pokój rektora, biblioteka, pracownia fizyczna z laboratorium. Na pierwszym piętrze zaplanowano salę konferencyjną, salę rysunkową oraz pracownie kartograficzne, a na drugim piętrze aula. Projekt zaakceptowano w kwietniu 1899 roku, wymuszono na Schulzu uproszczenie go pod względem dekoracji.
Szkołę średnią dla chłopców z ulicy Jęczmiennej przeniesiono do nowego gmachu w 1901 roku, gdy jeszcze prowadzono prace wykończeniowe. W gmachu przy ul. Jęczmiennej pozostała szkoła podstawowa i szkoła żeńska.
Po I wojnie światowej szkoła średnia uzyskała status koedukacyjnej. Od 1922 roku w budynku działała Dokształcająca Szkoła Zawodowa. W 1924 roku szkołę rozdzielono na Publiczną Szkołę Wydziałową Męską i Publiczną Szkołę Wydziałową Żeńską. Szkoły połączono w 1933 roku. Podczas II wojny światowej w budynku funkcjonowała Niemiecka Szkoła Średnia oraz szkoła powszechna oraz (od lutego 1942 roku) szpital wojskowy. W lutym 1945 roku budynek zajęły wojska sowieckie. Miasto odzyskało budynek w październiku 1945 roku. Działały tu m.in. Szkoła Powszechna dla Dorosłych nr 1, Liceum Wieczorowe dla Pracujących im. Stefana Żeromskiego, Szkoła Przysposobienia Rolniczego. 1 sierpnia 1978 roku w budynku rozpoczęło działalność Centrum Kształcenia Ustawicznego.
Przypisy
- ↑ a b Kucharzewska 2004 ↓, s. 279.
- ↑ a b c Kucharzewska 2004 ↓, s. 284.
- ↑ W skrócie o nas. cku.torun.pl. .
- ↑ a b Historia szkoły. cku.torun.pl. .
- ↑ Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 122.
- ↑ a b Kucharzewska 2004 ↓, s. 280.
- ↑ Kucharzewska 2004 ↓, s. 282, 284.
- ↑ a b Kucharzewska 2004 ↓, s. 285.
Bibliografia
- Joanna Kucharzewska: Architektura i urbanistyka Torunia w latach 1871-1920. Warszawa: Neriton, 2004. ISBN 838897369X.