Carskie Siły Powietrzne

W dzisiejszym świecie Carskie Siły Powietrzne to temat, który przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym zainteresowaniu. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Carskie Siły Powietrzne stał się punktem odniesienia w naszym życiu. Niezależnie od tego, czy omawiamy jego implikacje w polityce, jego znaczenie w historii, czy jego znaczenie w teraźniejszości, Carskie Siły Powietrzne okazał się tematem wartym głębszego zbadania. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Carskie Siły Powietrzne, od jego początków po obecny wpływ, aby zaoferować pełną i wzbogacającą wizję tego tematu.

Imperatorskie Siły Powietrzne Rosji
Императорский военно-воздушный флот России
Ilustracja
Historia
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Sformowanie

1910

Rozformowanie

1917

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Rodzaj wojsk

siły powietrzne

Podległość

Korpus inżynieryjny (do 1915)
Stawka Naczelnego Dowódcy

Skład

30 jednostek liniowych
8 jednostek fortecznych

Imperatorskie Siły Powietrzne Rosji (ros.  Императорский военно-воздушный флот России) – część armii Imperium Rosyjskiego istniejąca pomiędzy 1910 a 1917 rokiem.

W 1910 Armia Imperium Rosyjskiego zakupiła kilkanaście francuskich samolotów i rozpoczęła szkolenie pierwszych pilotów wojskowych przez instruktorów francuskich. 12 sierpnia 1912 roku, rosyjskie Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało rozkaz numer 397. Zgodnie z nim, w Sztabie Generalnym utworzono zarząd lotnictwa i aeronautyki. Obecnie, ten dzień uznaje się oficjalnie jako datę założenia rosyjskich sił powietrznych.

W 1913 Igor Sikorski zbudował pierwszy czterosilnikowy dwupłat Russkij Witiaź, a zaraz potem pierwszy czterosilnikowy samolot bombowy Ilja Muromiec. W tym samym roku Dmitrij Grigorowicz zbudował kilka pierwszych wodnosamolotów dla Marynarki Carskiej.

I wojna światowa

Nesterov Albatros

W momencie wybuchu wojny Imperatorskie Siły Powietrzne były zaraz po francuskich najlepiej wyposażone i zorganizowane. W pierwszych miesiącach wojny samoloty rosyjskie były poprzedzielane, podobnie jak w innych armiach, do jednostek liniowych. Prowadziły działania rozpoznawcze i naprowadzające ogień własnej artylerii na stanowiska nieprzyjaciela.

W sierpniu 1914 roku flota powietrzna Rosji składała się z około 244 samolotów pogrupowanych w 30 jednostkach liniowych (авиаотряды(AO)) oraz ośmiu jednostek fortecznych. Armia posiadała także 14 sterowców.

Sytuacja zmieniła się w grudniu 1914 roku. Wtedy to została utworzona pierwsza specjalistyczna jednostka bojowa utworzona z samolotów Ilja Muromiec i użyta z powodzeniem na froncie wschodnim w walkach przeciwko Niemcom i Austro-Węgrom.

W 1915 roku lotnictwo Rosji będące dotychczas częścią wojsk inżynieryjnych, zostały wyodrębnione i podporządkowane Stawce – kwaterze głównej Naczelnego Dowódcy Armii.

W miarę upływu czasu i załamywaniu się potęgi Imperium nastąpiło zahamowanie rozwoju sił powietrznych. Warto przytoczyć przykład w okresie od początku wojny do 1917 roku w Rosji wyprodukowano około 5000 samolotów, gdy w tym samym czasie w Cesarstwie Niemieckim około 45 000.

Wybuch rewolucji październikowej doprowadził do załamania lotnictwa rosyjskiego. Część samolotów i struktury została przejęta przez Armię Czerwoną, a część walczyła po stronie białych.

Zobacz też

Przypisy

  1. Piotr Butowski, Lato w Kubince, „Lotnictwo Aviation International”, nr 10 (2017), s. 34-38, ISSN 2450-1298

Linki zewnętrzne