W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Dworek Grochowski, temacie, który w ostatnim czasie wzbudził duże zainteresowanie. Dworek Grochowski to temat, który wzbudził ciekawość wielu osób w różnych obszarach, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne obszary codziennego życia. Od technologii, przez modę, przez kulturę i politykę, Dworek Grochowski zdołał przyciągnąć uwagę szerokiego spektrum społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty Dworek Grochowski, analizując jego wpływ i znaczenie w dzisiejszym świecie. Nie przegap tej fascynującej eksploracji Dworek Grochowski!
nr rej. 167 z 1 lipca 1965 | |
Budynek od strony południowo-wschodniej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres | |
Styl architektoniczny | |
Rozpoczęcie budowy |
lata 30. XIX wieku |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°14′30″N 21°06′47″E/52,241667 21,113056 |
Dworek Grochowski, także pałacyk Wierzbickich – neorenesansowy budynek znajdujący się przy ulicy Grochowskiej 64 w dzielnicy Praga-Południe w Warszawie.
Dworek znajduje się na skraju parku im. płk. Jana Szypowskiego „Leśnika”.
Budynek został wzniesiony w latach 30. XIX wieku dla rodziny Osterloffów. Karol Osterloff w 1835 nabył część dóbr Grochów i zbudował tam browar, gorzelnię i wytwórnię wina szampańskiego.
Po opuszczeniu Warszawy przez Rosjan w sierpniu 1915, w dworku uruchomiono polską szkołę, w której napisała swoje pierwsze wiersze Pola Gojawiczyńska. Od 1918 roku w pałacyku znajdował się sierociniec prowadzony przez metodystów. W 1924 roku obiekt zakupił Andrzej Wierzbicki, który w latach 1925–1927 wyremontował gruntownie budynek. Dworek został uszkodzony podczas II wojny światowej. Został odrestaurowany w 1956.
Obecnie w budynku mieści się Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia nr 3 im. Juliusza Zarębskiego.
Według legendy podczas bitwy grochowskiej w lutym 1831 dworek miał być kwaterą gen. Józefa Chłopickiego (w rzeczywistości budynek został wzniesiony po powstaniu listopadowym). Legendę utrwala w nazwie pobliska ulica Kwatery Głównej.
Otoczony parkiem dwór posiada boniowaną pasowo kondygnację przyziemia. W trójprzęsłowym ryzalicie fasady znajdują się drzwi wejściowe oraz drzwi balkonowe na piętrze. Płyta balkonu wsparta na konsolach rozciąga się na całą szerokość ryzalitu. Barokowa balustrada balkonu została zamontowana wtórnie w 1935 i pochodzi prawdopodobnie z osiemnastowiecznej warszawskiej kamienicy. Kondygnacje rozdziela pseudoarkadkowy gzyms.
Całość wieńczy profilowany gzyms koronujący, ponad którym znajduje się czterospadowy ceramiczny dach. W ściany budynku wmurowane zostały kule armatnie znalezione na polu bitwy grochowskiej.