Dziewicze lasy Komi

W dzisiejszym świecie znaczenie Dziewicze lasy Komi zyskało niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy jest to dziedzina zawodowa, osobista czy akademicka, Dziewicze lasy Komi stał się tematem szerokiego zainteresowania, który bezpośrednio wpływa na życie ludzi. W miarę rozwoju społeczeństwa Dziewicze lasy Komi stał się miejscem spotkań, które generuje debatę, refleksję i ciągłą analizę. W tym artykule zagłębimy się w świat Dziewicze lasy Komi, badając jego różne aspekty i wpływ na różne aspekty życia codziennego.

Dziewicze lasy Komi
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Rosja

Republika

 Komi

Typ

przyrodniczy

Spełniane kryterium

VII, IX

Numer ref.

719

Region

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1995
na 19. sesji

Położenie na mapie Komi
Mapa konturowa Komi, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Dziewicze lasy Komi”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dziewicze lasy Komi”
Ziemia65°04′00″N 60°09′00″E/65,066667 60,150000

Dziewicze lasy Komi – obszar znajdujący się w północnej części gór Ural, na terenie Republiki Komi w Rosji, wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Z powierzchnią 32 800 km² jest to największa puszcza w Europie.

Renifer

Dziewicze lasy Komi są częścią tajgi syberyjskiej. Dominujące gatunki drzew to świerk syberyjski, jodła syberyjska oraz modrzew syberyjski. Na terenie puszczy licznie występują renifery, sobole, norki oraz zające.

Lasy są częścią Peczorsko-Iłyckiego Rezerwatu Biosfery oraz parku narodowego Jugyd wa. Jest to pierwszy obiekt przyrodniczy w Rosji wpisany na listę dziedzictwa UNESCO. Wpis częściowo uchronił las przed nieuchronną wycinką drzew. Problem ten nadal jednak pozostaje jak i nielegalnego wydobycia złota.

Pomimo wpisania obszaru na listę UNESCO, rząd oraz ministerstwo środowiska Republiki Komi podejmują starania w celu umożliwienia wydobycia złota na tym obszarze. Dotychczasowe próby zmiany granic chronionego obszaru zostały jednak odrzucone przez Sąd Najwyższy republiki.

Linki zewnętrzne