W dzisiejszym świecie Edward Wolff stał się tematem o wielkim znaczeniu i debacie. Jej wpływ obejmuje różne obszary społeczeństwa, od polityki po kulturę popularną. W miarę upływu czasu Edward Wolff nadal pozostaje tematem zainteresowań i analiz ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Edward Wolff, od jego pochodzenia po wpływ na życie codzienne. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Edward Wolff, aby zaoferować kompleksowy i kompletny pogląd na ten temat o globalnym znaczeniu.
Data i miejsce urodzenia |
15 września 1816 |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci |
16 października 1880 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód |
Edward Wolff, też Eduard (ur. 15 września 1816 w Warszawie, zm. 16 października 1880 w Paryżu) – polski pianista, kompozytor i pedagog żydowskiego pochodzenia.
Jego rodzicami byli Józef (znany warszawski lekarz i meloman) i Eleonora z domu Oesterreicher (pianistka amatorka), którzy prowadzili salon muzyczny w Warszawie; brat Maksymilian był lekarzem, a siostra Regina była matką Henryka i Józefa Wieniawskich.
Początkowo uczył się gry fortepianowej pod kierunkiem matki, następnie w latach 1827–1832 kontynuował naukę u Wilhelma Würfla w Wiedniu. W latach 1832–1835 studiował u Zawadzkiego (fortepian) i Józefa Elsnera (kompozycja) w Konserwatorium Warszawskim.
W 1835 wyjechał do Paryża. Dzięki znajomości z Fryderykiem Chopinem poznał paryskie środowisko muzyczne, m.in. Ferenca Liszta, Sigismunda Thalberga, Charlesa Auguste’a de Bériota i Henriego Vieuxtempsa, a także wydawcę Maurice’a Schlesingera, u którego wydał ogółem 100 opusów. Jego kompozycje wydawane były również w albumach, obok dzieł Chopina, Liszta i innych znanych kompozytorów; m.in. jego etiudy zamieszczono w podręczniku „Méthode des méthodes de piano” Moschelesa i Fétisa, wraz z trzema etiudami Chopina.
W latach 1837–1839 występował w prywatnych salonach oraz salach wytwórni fortepianów: Érarda i Pleyela. Odbył też kilka tournée we Francji i za granicą. W latach 1845–1850 opiekował się swoimi siostrzeńcami – Henrykiem i Józefem Wieniawskimi, którzy studiowali w konserwatorium w Paryżu. Pracował zwłaszcza z Józefem, którego przedstawiał na swoich koncertach jako „cudowne dziecko” i który wykonywał kompozycje Wolffa. Jako przedstawiciel firmy Érarda w latach 1862–1863 przebywał w Rumunii ucząc oraz dając koncerty połączone z odczytami, podczas których wykonywał najczęściej kompozycje Chopina.
Był także znanym i cenionym pedagogiem. Wśród jego uczniów byli m.in. Feliks Jaroński, Emanuel Kania i Emmanuel Chabrier.
Wieniawscy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
Tworzył pod silnym wpływem Chopina . Był bardzo płodnym kompozytorem. Pozostawił ok. 400 opusów, z czego 333 zostało wydanych za jego życia w Paryżu. Komponował wyłącznie na fortepian, w tym zadedykowany Chopinowi Grand Allegro de Concert op. 39, fantazje oraz popularne w jego czasach utwory salonowe, a także ballady, etiudy, nokturny, polonezy, walce i mazurki „à la Chopin”, które nazywał „chansons polonaises”. Pisał divertissements na fortepian na dwie i cztery ręce, oparte głównie na tematach znanych oper. Był współautorem ogromnej liczby duetów na skrzypce i fortepian, w tym 32 skomponowanych wspólnie z Bériotem i 8 z Vieuxtempsem, a także 3 duetów na wiolonczelę i fortepian z Alexandrem Battą. Do najlepszych dzieł Wolffa należą etiudy, które są wykonywane również współcześnie.