W dzisiejszym świecie Ella Fitzgerald stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na politykę, gospodarkę, kulturę czy ogólnie społeczeństwo, Ella Fitzgerald zdołał przyciągnąć uwagę milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne wymiary Ella Fitzgerald, od jego historycznego pochodzenia po obecne implikacje, w celu przedstawienia kompleksowej i wzbogacającej wizji tego tematu, który jest dziś tak istotny.
 Ella Fitzgerald (1962) | |
| Imię i nazwisko |
Ella Jane Fitzgerald |
|---|---|
| Pseudonim |
First Lady of Song, Lady Ella |
| Data i miejsce urodzenia |
25 kwietnia 1917 |
| Data i miejsce śmierci |
15 czerwca 1996 |
| Przyczyna śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
wokalistka |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania |
Chick Webb, Oscar Peterson, Ray Brown, Dizzy Gillespie, Louis Armstrong, Count Basie, Duke Ellington, Norman Granz, The Ink Spots |
| Zespoły | |
| Ella Fitzgerald and Her Famous Orchestra | |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Strona internetowa | |
Ella Jane Fitzgerald (ur. 25 kwietnia 1917 w Newport News, zm. 15 czerwca 1996 w Beverly Hills) – amerykańska wokalistka jazzowa, zwana „pierwszą damą piosenki” (ang. First Lady of Song). Jedna z najwybitniejszych śpiewaczek w historii tego gatunku. Odznaczona Medalem Wolności przez prezydenta George’a Busha.
W 1934 debiutowała w konkursie piosenki w „Apollo Theater” w nowojorskim Harlemie. Szybko została dostrzeżona jako obiecujący talent i zaangażowana do orkiestry swingowej Chicka Webba. Po jego śmierci objęła kierownictwo zespołu (1939) i zmieniła jego nazwę na Ella Fitzgerald and Her Famous Orchestra.
W 1941 rozpoczęła karierę solową, śpiewając w klubach i salach koncertowych Nowego Jorku. W tym czasie stworzyła wyróżniający się styl śpiewania – scat. Od 1946 odbywała międzynarodowe podróże koncertowe z amerykańskim impresario Normanem Granzem i występowała m.in. z Countem Basiem, Dukiem Ellingtonem oraz z grupą All Stars (w ramach Jazz at the Philharmonic). W 1965 wystąpiła w Polsce. Od połowy lat 50. XX wieku z powodzeniem nagrywała utwory George’a Gershwina i Cole Portera
Trzykrotnie wychodziła za mąż. Jej drugim mężem był słynny kontrabasista Ray Brown, z którym adoptowała syna swojej kuzynki. Pod koniec życia straciła wzrok wskutek zaawansowanej cukrzycy, a w 1993 z powodu dalszych powikłań przeszła amputację nóg. Niedługo po ostatniej operacji zmarła w swoim domu w Beverly Hills. Została pochowana na cmentarzu Inglewood Park w Inglewood.
