Dziś Emmanuel Macron to temat, który przyciągnął uwagę ludzi w każdym wieku, płci i narodowości. Od momentu pojawienia się Emmanuel Macron budzi duże zainteresowanie w społeczeństwie ze względu na jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Z biegiem czasu Emmanuel Macron stał się tematem dyskusji na różnych platformach i wygenerował niezliczone opinie i punkty widzenia. Ponieważ znaczenie Emmanuel Macron stale rośnie, ważne jest, aby zagłębić się w jego różne aspekty i zrozumieć jego wpływ na współczesny świat. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Emmanuel Macron i jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.
Emmanuel Macron (2023) | |
Pełne imię i nazwisko |
Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
21 grudnia 1977 |
Prezydent Republiki Francuskiej | |
Okres |
od 14 maja 2017 |
Przynależność polityczna | |
Pierwsza dama | |
Poprzednik | |
Współksiążę Andory | |
Okres |
od 14 maja 2017 |
Poprzednik | |
Minister gospodarki, przemysłu i cyfryzacji Francji | |
Okres |
od 25 sierpnia 2014 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
ⓘEmmanuel Jean-Michel Frédéric Macron (wym. ; ur. 21 grudnia 1977 w Amiens) – francuski polityk, urzędnik państwowy i bankowiec. Minister gospodarki, przemysłu i cyfryzacji w latach 2014–2016, od 2017 prezydent Republiki Francuskiej i z urzędu współksiążę Andory.
Kształcił się w jezuickim liceum w Amiens, następnie w paryskiej szkole średniej Lycée Henri-IV. Uzyskał dyplom DEA z zakresu filozofii na Université de Paris X, został także absolwentem Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu oraz École nationale d’administration. W latach 1999–2001 był asystentem filozofa Paula Ricœura i współpracował przy wydaniu jego książki La Mémoire, l’histoire, l’oubli. Przez dziesięć lat uczył się gry na fortepianie.
Po ukończeniu studiów został członkiem korpusu inspektorów finansowych w ramach Inspection générale des finances, państwowej służby zajmującej się audytem i kontrolą. Od 2006 do 2009 był członkiem Partii Socjalistycznej. W 2007 został zastępcą referenta komisji kierowanej przez Jacques’a Attali i zajmującej się kwestią wzrostu gospodarczego Francji. W 2008 przeszedł do pracy w bankowości inwestycyjnej w (kontrolowanym przez rodzinę Rothschildów) Rothschild & Cie Banque, gdzie był zatrudniony do 2012. Zajmował się w szczególności zakupem przez szwajcarskie przedsiębiorstwo Nestlé filii koncernu Pfizer o wartości ponad 9 miliardów euro.
W latach 2012–2014 pełnił funkcję zastępcy sekretarza generalnego Pałacu Elizejskiego w administracji prezydenta François Hollande’a. 26 sierpnia 2014 objął stanowisko ministra gospodarki, przemysłu i cyfryzacji w rządzie Manuela Vallsa, zastępując Arnauda Montebourga. W trakcie urzędowania popadł w spory z działaczami związków zawodowych. Jednocześnie zyskał osobistą popularność, zaczął być uwzględniany w sondażach przeprowadzanych na potrzeby wyborów prezydenckich w 2017. 6 kwietnia 2016 założył własny ruch polityczny pod nazwą En Marche!, a jego polityczne zaangażowanie zostało w lipcu tegoż roku publicznie skrytykowane przez prezydenta. 30 sierpnia Emmanuel Macron odszedł z urzędu ministra.
Wraz z odejściem z rządu zadeklarował start w wyborach prezydenckich w 2017 jako kandydat niezależny, odmawiając udziału w prawyborach zorganizowanych przez socjalistów, w których ostatecznie zwyciężył Benoît Hamon. Poparcie dla jego kandydatury wyrazili politycy z różnych stron sceny politycznej, między innymi François Bayrou, Daniel Cohn-Bendit, Bertrand Delanoë, Bernard Kouchner, Dominique Perben i Manuel Valls.
W pierwszej turze wyborów 23 kwietnia 2017 otrzymał 8,7 miliona głosów (24,01%), zajmując 1. miejsce spośród 11 pretendentów. Przeszedł do drugiej tury razem z eurosceptyczną kandydatką Marine Le Pen z Frontu Narodowego, która uzyskała poparcie na poziomie 21,30%. Bezpośrednio po ogłoszeniu sondażowych wyników głosowania poparcie dla niego zadeklarowali François Fillon (zajął 3. miejsce) oraz Benoît Hamon (zajął 5. miejsce). W drugiej turze wyborów 7 maja 2017 otrzymał 20,7 miliona głosów (66,10%), wygrywając tym samym wybory i stając się najmłodszą osobą wybraną na ten urząd. Dzień po wyborach ustąpił z funkcji przewodniczącego swojego ugrupowania.
14 maja 2017 Emmanuel Macron został zaprzysiężony na prezydenta Republiki Francuskiej. Następnego dnia powołał na urząd premiera Édouarda Philippe’a z partii Republikanie, a także udał się z pierwszą wizytą zagraniczną do Berlina, gdzie spotkał się z kanclerz Niemiec Angelą Merkel.
W marcu 2022 Emmanuel Macron oficjalnie ogłosił, że będzie ubiegał się o reelekcję w kwietniowych wyborach prezydenckich. W pierwszej turze wyborów z 10 kwietnia 2022 otrzymał 9,8 miliona głosów (27,85%), zajmując 1. miejsce spośród 12 kandydatów. Przeszedł do drugiej tury, w której jego konkurentką została ponownie Marine Le Pen (która uzyskała poparcie na poziomie 23,15%). Spośród innych kandydatów poparcie dla niego zadeklarowali Valérie Pécresse, Yannick Jadot i Anne Hidalgo. W drugiej turze wyborów z 24 kwietnia 2022 Emmanuel Macron został większością głosów wybrany na drugą kadencję, otrzymując 18,8 miliona głosów (58,54%). 7 maja 2022 został zaprzysiężony na drugą kadencję.
We wrześniu 2022 prezydenckie ugrupowanie LREM zmieniło nazwę na Renaissance, a Emmanuel Macron został jego honorowym przewodniczącym.
Jest synem profesora neurologii Jeana-Michela Macrona (ur. 1950) i lekarki Françoise Noguès (ur. 1950). 20 października 2007 ożenił się z Brigitte Trogneux, która była jego nauczycielką w liceum jezuickim. Emmanuel Macron poznał ją w wieku 15 lat, gdy ona miała 39 lat. Rok później zaczął się ich romans. Brigitte Trogneux była w tym czasie zamężna (rozwiodła się w 2006) i wychowywała trójkę dzieci.