Figura Matki Boskiej Pasawskiej w Warszawie

W tym artykule zbadamy temat Figura Matki Boskiej Pasawskiej w Warszawie z różnych perspektyw, aby zrozumieć jego wpływ w różnych kontekstach i jego dzisiejsze znaczenie. Na przestrzeni dziejów Figura Matki Boskiej Pasawskiej w Warszawie odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi, wpływając na ich decyzje, przekonania i działania. Poprzez wszechstronną analizę zbadamy implikacje Figura Matki Boskiej Pasawskiej w Warszawie w społeczeństwie, polityce, nauce, kulturze i innych odpowiednich dziedzinach. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Figura Matki Boskiej Pasawskiej w Warszawie, dostarczenie cennych informacji i głębokich refleksji, które zachęcają do refleksji i debaty.

Figura Matki Boskiej Pasawskiej
Ilustracja
Matka Boska Pasawska
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Projektant

Józef Bellotti

Data budowy

1683

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Figura Matki Boskiej Pasawskiej”
52,245056°N 21,014181°E/52,245056 21,014181
Matka Boska Pasawska
Cudowny obraz Matki Boskiej, dzieło Lucasa Cranacha St., oryginał, Innsbruck (Austria)

Figura Matki Boskiej Pasawskiejrzeźba wotywna Matki Boskiej znajdująca się na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie w pobliżu placu Zamkowego. Jest drugim – po Kolumnie Zygmunta z 1644 – najstarszym pomnikiem Warszawy.

Opis

Rzeźba jest dziełem rzeźbiarza i architekta Józefa Bellottiego. Została wzniesiona w roku 1683, jako ufundowane przez rzeźbiarza wotum dziękczynne za ocalenie go wraz z rodziną od zarazy, która w latach 1677–1679 nawiedziła Warszawę, a także na pamiątkę zwycięstwa króla Jana III Sobieskiego w odsieczy wiedeńskiej. Artysta podarował rzeźbę pobożnemu królowi. Została ona ustawiona w prestiżowej lokalizacji, w miejscu zamykającym odcinek Krakowskiego Przedmieścia znajdującym się najbliżej Zamku Królewskiego i murów obronnych.

Nazwa figury pochodzi od faktu, że rzeźba była wzorowana na słynącym cudami obrazie Matki Boskiej, który znajduje się w kościele pielgrzymkowym Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych (Wallfahrtskirche Mariahilf in Passau) w niemieckiej Pasawie (niem. Passau). Obraz w pasawskim kościele jest wierną kopią obrazu ołtarzowego z Innsbrucku, dzieła Lucasa Cranacha Starszego z roku 1537, sporządzoną w roku 1620. Przed tym obrazem w okresie najazdu tureckiego modlił się cesarz Leopold I wraz z małżonką o wyzwolenie Wiednia z oblężenia. Po pokonaniu Turków obraz ogłoszono cudownym obrazem monarchii habsburskiej. Wiele kopii tego obrazu znalazło się w kościołach na terenie całej Austrii.

Układ postaci warszawskiej figury przypomina układ z obrazu Cranacha. Nie wiadomo, czy Belotti odwiedził Pasawę lub Innsbruck. Być może rzeźbiarz posługiwał się graficzną reprodukcją cudownego obrazu.

Figura stoi na cokole z piaskowca. Na czterech stronach cokołu wykuto inskrypcje w języku łacińskim lub włoskim. Figura została ukoronowana w latach 30. XIX wieku. W 1852 dokonano restauracji na koszt generała Aleksandra Haukegoz wdzięczności za ocalenie R.P. 1852, kiedy ciężka grasowała cholera, o czym głosił napis na postumencie. Dawne korony z cynkowej blachy, pomalowane na niebiesko, zostały sumptem Haukego zastąpione żelaznymi złoconymi w ogniu. Figura znajdowała się dawniej w bardziej południowej części Krakowskiego Przedmieścia (w stronę obecnego skweru Mickiewicza), w roku 1866 została przeniesiona na obecne miejsce.

Po obu stronach figury w roku 1880 ustawiono ozdobne latarnie. W roku 1905 cokół figury podniesiono, ustawiając go na kamiennej podbudowie o cechach architektury secesji. Dodano też ogrodzenie z kutego żelaza na kamiennych słupkach.

Warszawska figura szczęśliwie przetrwała powstanie warszawskie. Została odnowiona w roku 2001 staraniem Franza Batthyany’ego i prowadzonej przez niego firmy, o czym świadczy tablica u stóp pomnika.

Galeria

Napisy na czterech ścianach cokołu

DIE XII septembris
Anno Dm. MDCLXXXIII
Regum Invictissimus
JOANNES III
DEO Auspice
INNOCENTIO XI
Pontifice Maximo
Patria Commensi
ALLABORANTE
LEOPOLDO I
Caesarum Augustissimo
INVITANTE
Obsidentes Viennam Turcas
Gloriose delevit.
Eadem Die
Faustas inter Christiano
Orbi Dies
Candidissimo Lapillo
NOTANDA
Hoc de votae Gratitudinis
Monumentum
Infundo Sibi Sub
DAVIDIS ZAPPIO
PROCONSULATU
A Civitate Varsaviensi donato
DEI PARÆ PASSAVIENSI
JOSEPH BELLOTI
ITALUS
Proprio Ære
Posuit
Di settembri
Il di decimo secondo
I año mille seicenti
Ottanta tre
GIOVANNI TERZO
Coluigran Re del mondo
L evar L’Assendio
Di Vienna se.
E il Bellotti Italian
Qui ui nel sondo
Che questa Citta Regia
In don gli die
Il medesimo di
Stando in Varsavia
Colloco la Madonna
Di PASSAVIA

Napis ten tłumaczy się następująco

Dnia 12 września

Roku Pańskiego 1683


Najbardziej niezwyciężony pośród królów

Jan III,

z zapoczęcia Boskiego,

przy Inocentego XI

Ojca Świętego

rodaka Komeńskiego

współdziałaniu,

a Leopolda I

Najdostojniejszego z monarchów

wezwaniu,

oblegających Wiedeń turków

sławetnie zniósł.

Tegoż dnia,

śród pomyślnych dla

świata chrześcijańskiego chwil,

ku upamiętnieniu

przedniej jasności skaliną,

ten bogobojnej wdzięczności

pomnik

na gruncie,

za burmistrzowstwa

Dawida Zappiego

przez miasto Warszawę mu wyznaczonym,

Bogarodzicy Pasawskiej

Józef Belloti

Włoch

sumptem własnym

wystawił.

We wrześniu

dnia dwunastego

roku tysiącznego sześćsetnego

osiemdziesiątego trzeciego

JAN TRZECI

ów wielki król świata

zniósł oblężenie

Wiednia.

Belloti Włoch

na działce ziemi,

którą mu ten królewski gród

w darze użyczył,

tego samego dnia,

przebywając w Warszawie,

umieścił Bogarodzicę

Pasawską.

Przypisy

  1. Hanna Sygietyńska: Kamień w architekturze i rzeźbie Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 31.
  2. Franciszek Galiński: Gawędy o Warszawie. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska”, 1939, s. 78.
  3. Franciszek Galiński: Gawędy o Warszawie. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska”, 1939, s. 79.
  4. Bolesław Ślaski, Pomniki Publiczne Warszawy, 1916, str. 11-16.

Bibliografia

  • Adam Dylewski, Warszawa i okolice, Urszula Zwolińska (oprac.), Bielsko-Biała: Pascal, 2008, ISBN 978-83-7513-139-0, OCLC 297851733.
  • Stanisław Szenic, Najstarszy szlak Warszawy, Warszawa 1955
  • Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Budownictwo i Architektura, Warszawa 1954