We współczesnym świecie Filip Padniewski nabrał znaczenia przekraczającego granice i stał się tematem zainteresowania szerokiego spektrum społeczeństwa. Jego znaczenie przejawia się w różnych obszarach, od polityki i ekonomii po kulturę i rozrywkę. Filip Padniewski przykuł uwagę ekspertów, naukowców, krytyków i ogółu społeczeństwa, wywołując debaty, refleksje i analizy, które mają na celu zrozumienie jego dzisiejszego wpływu i wpływu. W tym sensie ten artykuł ma na celu głębsze zgłębienie tematu Filip Padniewski, zbadanie jego wielu aspektów i zaoferowanie szerokiej i kompletnej wizji wyznaczającej jego zakres i znaczenie we współczesnym świecie.
| ||
Data i miejsce urodzenia | ||
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | ||
Miejsce pochówku |
bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie | |
Biskup przemyski | ||
Okres sprawowania |
1560 | |
Biskup krakowski | ||
Okres sprawowania |
1562-1572 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Śluby zakonne |
po 1542 | |
Nominacja biskupia |
1562 | |
Sakra biskupia |
brak danych |
Data konsekracji |
brak danych | ||||
---|---|---|---|---|---|
|
Filip Padniewski herbu Nowina (ur. 1510 we wsi Skórki koło Żnina, zm. 17 kwietnia 1572 roku w Warszawie) – podkanclerzy koronny (1559–1562), biskup przemyski (1560) i krakowski (1562–1572), kanonik krakowski w 1538 roku, kanonik gnieźnieński w 1547 roku, prepozyt łęczycki w 1552 roku, archidiakon krakowski w 1554 roku, sekretarz wielki koronny (od 1557), duchowny, pisarz polityczny, mówca i mecenas sztuki.
Urodził się we wsi dziedzicznej Skórki w Wielkopolsce jako syn Wojciecha i Małgorzaty z Żernik, kasztelanki kaliskiej. Nauki kończył w Ingolstadt. Młodość spędził na dworze cesarza Karola V. Kształcił się na dworze biskupa krakowskiego Piotra Tomickiego, w latach 1538–1542 studiował we Włoszech. Z początkiem roku 1541, na Uniwersytecie w Padwie uzyskał stopień doktora obojga praw, a w roku 1542 przebywał w Rzymie. Z namowy P. Tomickiego wstąpił do stanu duchownego.
Był posłem Zygmunta I Starego na sejmik województwa krakowskiego w Proszowicach.
Dyplomata, poseł i sekretarz króla Zygmunta Augusta (jako podkanclerz koronny jeździł w poselstwach: do Rzymu, do cesarza Karola V i do cesarza Ferdynand I). Uczestniczył w synodzie w Warszawie w 1561 roku. Początkowo biskup przemyski, następnie biskup krakowski (od 1562). Wspierał studiującą młodzież. Do Akademii Krakowskiej odnosił się niechętnie, szczególnie do wszechobecnej wówczas scholastyki. Świadczy o tym jego wystąpienie na sejmie (1565) i rola w zatargu uniwersytetu ze studentami Bursy Jerozolimskiej (1566). Współredaktor aktu unii lubelskiej 1569 roku, której był sygnatariuszem. Zlecił wykonanie nowej polichromii do kościoła św. Krzyża. Był mecenasem Jana Kochanowskiego.
Pochowany w katedrze wawelskiej. Pomnik nagrobny biskupa jest autorstwa Jana Michałowicza z Urzędowa.
Autor biografii biskupów Piotra Tomickiego i Piotra Gamrata.