Folklor polski

W dzisiejszym świecie Folklor polski stał się tematem rosnącego zainteresowania ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo czy znaczenie dla przyszłości, Folklor polski jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Przez lata wywołało debaty, sprowokowało zmiany i wygenerowało niekończące się badania i studia w różnych dyscyplinach. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Folklor polski, analizując jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia i społeczeństwa jako całości.

Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze”, zespół artystyczny odwołujący się do tradycji polskiej muzyki i tańca ludowego

Folklor polski – symboliczno-artystyczna dziedzina polskiej kultury ludowej. Przybiera niejednolite formy w zależności od grupy społecznej i regionu etnograficznego.

Do folkloru danej okolicy zalicza się taką twórczość ludową, jak tańce, muzykę, instrumenty, gwarę, pieśni, stroje, rękodzieło (ceramikę, tkactwo, kowalstwo), budownictwo.

Badania nad folklorem polskim zaczynają się w XIX wieku i są związane z walką o utrzymanie świadomości narodowej (zob. też: pozytywizm w Polsce, praca u podstaw). Hugo Kołłątaj w 1802 opracował pierwszy polski program badań nad folklorem, ale wzrost zainteresowania tą dziedziną nastąpił głównie w drugiej połowie tego wieku. Znaczący badacze tego okresu to Zorian Dołęga-Chodakowski, Oskar Kolberg, Jan Karłowicz, Erazm Majewski, Zygmunt Gloger, Lucjan Malinowski, Władysław Siarkowski, Jan Świętek, Seweryn Udziela. Materiały gromadzili także pisarze i etnografowie-amatorzy (m.in. Kazimierz Władysław Wóycicki, Żegota Pauli, Karol Baliński, Lucjan Siemieński).

W okresie międzywojennym rozwinęły się badania polskiego folkloru regionalnego, wyodrębniono także folklor grup społecznych (polski folklor chłopski, polski folklor robotniczy, itp.).

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne