Franciszek Pinck
W dzisiejszym świecie Franciszek Pinck stał się tematem ogólnego zainteresowania wielu różnych osób. Od ekspertów w tej dziedzinie po tych, którzy po prostu chcą być na bieżąco z najnowszymi trendami, Franciszek Pinck przykuł uwagę wielu. Biorąc pod uwagę jego wpływ na społeczeństwo i różne aspekty życia codziennego, nie można zaprzeczyć, że Franciszek Pinck stanowi dziś ważny punkt dyskusji. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie na polu akademickim, Franciszek Pinck jest tematem, który nadal budzi zainteresowanie i debatę. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Franciszek Pinck i jego wpływ w różnych obszarach, zapewniając przegląd, który pozwoli czytelnikom lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie we współczesnym świecie.
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1733 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 maja 1798 |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
Franciszek Pinck (czasem w pisowni nazwiska Pink, a także Ping, Bing lub Byng, ur. ok. 1733 w Wiedniu, zm. 27 maja 1798 w Warszawie) – rzeźbiarz i sztukator, od 1765 nadworny rzeźbiarz Stanisława Augusta Poniatowskiego. Twórca m.in. posągu konnego Jana III Sobieskiego na moście w Łazienkach Królewskich w Warszawie, odsłoniętego w 1788 z okazji 105. rocznicy odsieczy wiedeńskiej. Pomnik ten uznawany jest za najważniejsze dzieło Franciszka Pincka. Wykuwał też, głównie w kamieniu, popiersia i posągi według projektów pierwszego z królewskich rzeźbiarzy, Andrzeja Le Bruna, zdobiące posiadłości królewskie: Zamek Ujazdowski, Zamek Królewski w Warszawie, Łazienki (ogród i pałac) i pałac w Kozienicach.
W latach 90. XVIII wieku zlecenia prac rzeźbiarskich od króla ustały, królewska kasa zalegała mu nawet z wypłatą 348 dukatów (jego miesięczna pensja w 1779 wynosiła 30 dukatów); Pinck popadł w tarapaty finansowe, śląc do przebywającego poza Warszawą króla kilkakrotnie prośby o wypłatę należności; poprosił nawet Bacciarellego o wstawiennictwo, którego ten mu udzielił.
jest tym rzeźbiarzem, który najwięcej wykonywał rozmaitych rodzajów prac i był zawsze pilny
Uzyskał w rezultacie obietnicę wypłaty 900 dukatów, zająć się jednak musiał drobniejszymi pracami rzeźbiarskimi na zlecenia prywatne.
Jego syn, Ferdynand (1761–1797), był malarzem pejzażystą.
- Ważniejsze dzieła
-
- medaliony w sali Biblioteki (1780–1781)
- modele supraport Sali Wielkiej (1780)
- woskowe odlewy popiersi zasłużonych Polaków do Sali Rycerskiej i patynowanie wykonanych z nich odlewów z brązu
- woskowe modele żyrandoli do Sali Tronowej
- dwa posągi walczących gladiatorów (1778)
- posąg umierającego gladiatora (1782)
- alegoryczne posągi w attyce pałacu (1784–1790)
- rzeźby w tympanonie północnej fasady pałacu (1790)
- osiem popiersi rzymskich imperatorów (1793)
- dwa lwy przy schodach północnego tarasu (według modeli Leonarda Galli), lew przy amfiteatrze (1793)
- pomnik Sobieskiego na moście (według projektu Le Bruna, 1778)
- w pałacu w Kozienicach
- dwie grupy „polowań”
Bibliografia
- S. Orgelbranda Encyklopedia Powszechna (1898). T. XI. 1901.
- Polski Słownik Biograficzny. T. XXVI. 1981.