W dzisiejszym świecie Franciszek Zglenicki wywołał wiele zainteresowania i debaty zarówno wśród ekspertów, jak i fanów. Od momentu pojawienia się Franciszek Zglenicki przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wzbudzając ciekawość i wywołując pasjonujące dyskusje. Ponieważ Franciszek Zglenicki w dalszym ciągu zyskuje na znaczeniu w sferze publicznej, niezwykle istotne jest dokładne zbadanie jego wpływu na społeczeństwo, kulturę i życie codzienne. W tym artykule szczegółowo omówimy wiele aspektów Franciszek Zglenicki, zapewniając kompleksowy i aktualny pogląd na ten temat. Mamy nadzieję, że poprzez dogłębną i przemyślaną analizę rzucimy światło na różne aspekty otaczające Franciszek Zglenicki, oferując czytelnikom głębsze i bardziej szczegółowe zrozumienie tego problemu.
Ten artykuł od 2012-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Biskup tytularny Gortyna | ||
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data urodzenia |
1767 | |
Data i miejsce śmierci |
27 stycznia 1841 | |
Biskup pomocniczy krakowski | ||
Okres sprawowania |
1824–1841 | |
Administrator apostolski diecezji krakowskiej | ||
Okres sprawowania |
1836–1841 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
1790 | |
Nominacja biskupia |
27 września 1824 | |
Sakra biskupia |
12 grudnia 1824 |
Data konsekracji |
12 grudnia 1824 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Franciszek Zglenicki (ur. 1767, zm. 27 stycznia 1841 w Krakowie) – krakowski biskup pomocniczy, archidiakon krakowskiej kapituły katedralnej w 1829 roku.
Przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego w 1812 roku. Sakrę biskupią otrzymał 12 grudnia 1824 z rąk biskupa Jana Pawła Woronicza. Został wówczas administratorem diecezji w przypadku nieobecności biskupa Woronicza.
Był współpracownikiem biskupa Karola Skórkowskiego. 18 stycznia 1836 przejął zarządzanie diecezją krakowską po wyjeździe do Opawy biskupa Skórkowskiego.
14 sierpnia 1836 konsekrował kościół w Proszowicach. Był proboszczem kościoła św. Szczepana w Krakowie.
Dokonał rekognicji (rozpoznania) relikwii błogosławionej Bronisławy i przewodniczył krakowskim uroczystościom beatyfikacyjnym Bronisławy, które odbyły się 3 września 1840.