Friedrich Kalkbrenner

W dzisiejszym świecie Friedrich Kalkbrenner stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Zarówno eksperci, jak i amatorzy, uczeni i ciekawi, znaleźli w Friedrich Kalkbrenner żyzne pole do eksploracji i debaty. Wraz z postępem technologii i globalizacją Friedrich Kalkbrenner nabrał jeszcze większego znaczenia, stając się przedmiotem badań i zainteresowań w różnych obszarach wiedzy. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Friedrich Kalkbrenner, badając jego wpływ, ewolucję w czasie i różne perspektywy, z których można do niego podejść.

Friedrich Kalkbrenner
Ilustracja
Portret Friedricha Kalkbrennera autorstwa Henri Grevedona
Imię i nazwisko

Friedrich Wilhelm Kalkbrenner

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1785
Kassel

Pochodzenie

niemieckie

Data śmierci

10 czerwca 1849

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka romantyczna

Zawód

pianista, kompozytor, pedagog

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) III Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Oficer Orderu Leopolda (Belgia)

Friedrich Wilhelm Kalkbrenner (ur. 7 listopada 1785, zm. 10 czerwca 1849) – niemiecki pianista, kompozytor i pedagog. Początkowo uczył się muzyki u ojca w 1799-1801 studiował w konserwatorium w Paryżu m.in. u L. Adama (fortepian) oraz u Ch.-S. Catela (kompozycja).

W latach 1803-1804 przebywał w Wiedniu pod opieką Josepha Haydna, poznał tam Muzio Clementiego.

Koncertował m.in. w Monachium, Stuttgarcie i Frankfurcie nad Menem. Dopiero występując w Anglii (1814-1823), zyskał rozgłos jako znakomity pianista, nauczyciel i kompozytor. Wykonanie I Koncertu fortepianowego (1823) przyniosło mu sławę i otworzyło drogę do międzynarodowej kariery.

Koncertował w Niemczech, Austrii, Irlandii, Szkocji, w latach 1824-1835 osiągnął szczyt sławy pianistycznej i pedagogicznej. Autor 24 Preludiów we wszystkich tonacjach (1827).

Kalkbrenner zmarł 1849 roku we francuskim mieście Enghien-les-Bains w wyniku panującej epidemii cholery.

Odznaczenia

Przypisy

  1. Fréd. Kalkbrenner: 12 Études Progressives Pour Piano. Paryż: C. Prilipp, 1842, s. 1 (tytułowa).
  2. a b c Herbert Rosendorfer: Huturm. Nachrichten aus der Tiefe der Provinz. Wiedeń: Folio Verlag, 2012.

Linki zewnętrzne