Futro

W tym artykule temat Futro zostanie omówiony z różnych perspektyw i dyskusji. Futro to temat, który wywołał zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, generując ogromne oczekiwania wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. W poniższych wierszach zostaną zbadane implikacje, reperkusje i możliwe rozwiązania związane z Futro, aby zaoferować wszechstronną i pouczającą wizję na ten temat. Co więcej, różne opinie i podejścia zostaną wzięte pod uwagę w celu wzbogacenia analizy i zapewnienia wielowymiarowego spojrzenia na Futro.

Futro lamparta stanowi kamuflaż dla tego drapieżnika
Sierść dydelfa północnego

Futro, inaczej sierść – gruba warstwa włosów, która pokrywa skórę wielu zwierząt. Jest to cecha charakterystyczna dla ssaków. Składa się z wierzchniej warstwy natłuszczonych włosów okrywowych i grubej warstwy podszerstka pod spodem. Włosy okrywowe utrzymują odpowiednią wilgotność, a podszerstek działa jak materiał izolacyjny, który zapewnia zwierzęciu ciepło.

Sierść ssaków spełnia wiele funkcji, takich jak: ochrona, odbiór bodźców sensorycznych, izolacja przed wodą i kamuflaż, przy czym podstawowym zastosowaniem jest termoregulacja. Typy włosów obejmują włosy ostateczne, które mogą być zrzucone (linienie) po osiągnięciu określonej długości; wibrysy, które są włosami czuciowymi i są najczęściej nazywane wąsami; pelage, który składa się z włosów okrywowych, podszerstka i poszycia(włosów hybrydowych); kolce, które są rodzajem sztywnych włosów okrywowych używanych do obrony, na przykład u jeżozwierzy; szczecina, czyli długie włosy zwykle używane do nadawania sygnałów wizualnych, takich jak grzywa lwa; lanugo, które izoluje noworodki ssaków; oraz wełna, która jest długa, miękka i często kręcona.

Futra ssaków są wybarwione z różnych powodów; najważniejsze presje selekcyjne obejmują kamuflaż, selekcję seksualną, komunikację i procesy fizjologiczne, takie jak regulacja temperatury. Kamuflaż ma ogromny wpływ na wiele ssaków, ponieważ pomaga ukryć osobniki przed drapieżnikami lub zdobyczami.

Zwierzęta z futrem cennym z komercyjnego punktu widzenia znane są w przemyśle futrzarskim jako zwierzęta futerkowe. Wykorzystywanie futra jako odzieży lub dekoracji jest sprawą kontrowersyjną; obrońcy praw zwierząt sprzeciwiają się odławianiu i zabijaniu dzikich zwierząt oraz zamykaniu i zabijaniu zwierząt w fermach futrzarskich, np. fermach norek.

Zastosowanie w odzieży

 Główny artykuł: Futro (odzież).

Krytyka

Okrucieństwo wobec zwierząt

Większość futer sprzedawanych przez sprzedawców detalicznych na całym świecie pochodzi od zwierząt hodowlanych, takich jak norki, lisy i króliki. Okrutne metody zabijania uwrażliwiły ludzi, gdyż działacze na rzecz praw zwierząt pracują coraz intensywniej, aby je chronić. Zalecenia (2001 r.) Komitetu Naukowego Komisji Europejskiej ds. Zdrowia i Dobrostanu Zwierząt (SCAHAW) zawierają odpowiednie stwierdzenie: „W porównaniu z innymi zwierzętami gospodarskimi, gatunki hodowane dla ich futra były poddawane stosunkowo niewielkiej selekcji aktywnej, z wyjątkiem kryteriów dotyczących cech futra”.

Szkody dla środowiska naturalnego

Fabryki futer są niezwykle szkodliwe dla gleby i tym samym niszczycielskie dla środowiska. Proces produkcji futer obejmuje wypompowywanie ścieków i toksycznych substancji chemicznych do otaczającego środowiska. Istnieją poważne zagrożenia dla środowiska zarówno gdy futro jest sztuczne, jak i prawdziwe. Futra sztuczne wykorzystują szkodliwe substancje chemiczne, tańszą siłę roboczą, dzięki czemu mogą być sprzedawane po niższych cenach. Futra sztuczne powiększają ilość odpadów wytwarzanych przez szybką modę, w tym skażenie oceanu mikrowłóknami. Jako produkt ropopochodny, sztuczne włókna futerkowe nie ulegają łatwej biodegradacji, a proces barwienia wykorzystuje wiele substancji chemicznych, które przenikają do oceanów i rzek powodując zanieczyszczanie wód i oceanów. Prawdziwe futro, z drugiej strony, ulega naturalnej biodegradacji i może być przekazywane z pokolenia na pokolenie, chociaż kosztami jest nieludzkie traktowanie zwierząt.

Zobacz też

Przypisy

  1. fur, Encyclopædia Britannica (ang.).
  2. Terence J. Dawson, Koa N. Webster, Shane K. Maloney, The fur of mammals in exposed environments; do crypsis and thermal needs necessarily conflict? The polar bear and marsupial koala compared, „Journal of Comparative Physiology. B, Biochemical, Systemic, and Environmental Physiology”, 184 (2), 2014, s. 273–284, DOI10.1007/s00360-013-0794-8, ISSN 1432-136X, PMID24366474 .
  3. George A. Feldhamer, Mammalogy. Adaptation, diversity, ecology, wyd. 3rd ed, Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2007, ISBN 978-0-8018-8695-9, OCLC 124031907 .
  4. Tim Caro, The Adaptive Significance of Coloration in Mammals, „BioScience”, 55 (2), 2005, s. 125, DOI10.1641/0006-3568(2005)055[0125:TASOCI]2.0.CO;2, ISSN 0006-3568 (ang.).
  5. Judy Monroe. Peterson, Varmint hunting, wyd. 1st ed, New York, NY: Rosen Central, 2011, ISBN 978-1-4488-2366-6, OCLC 811557488 .
  6. The environmental costs and health risks of fur , Fur Free Alliance (ang.).
  7. Fur bans , Fur Free Alliance (ang.).
  8. Tansy Hoskins, Is the fur trade sustainable?, „The Guardian”, 29 października 2013, ISSN 0261-3077 (ang.).