G-moll
G-moll to temat, który budzi zainteresowanie od wielu lat, ponieważ dotyka dużej liczby osób w różnych obszarach ich życia. Jego znaczenie polega na wpływie na rozwój osobisty, zawodowy i społeczny jednostek. Z biegiem czasu przeprowadzono liczne badania i badania mające na celu lepsze zrozumienie G-moll i jego implikacji, co doprowadziło do powstania różnych podejść i teorii w tym zakresie. W tym artykule zbadane zostaną różne aspekty związane z G-moll, od jego historii i ewolucji po wpływ na obecne społeczeństwo, aby zapewnić szeroką i kompletną wizję tego tematu.
g-moll – gama oparta na skali molowej, której toniką jest g.
Gama g-moll w odmianie naturalnej (eolskiej) zawiera dźwięki: g, a, b, c, d, es, f. W zapisie tonacji g-moll występują dwa bemole.
Gama g-moll w odmianie harmonicznej (z VII stopniem podwyższonym o półton):
Gama g-moll w odmianie doryckiej (z VI i VII stopniem podwyższonym o półton w stosunku do gamy g-moll naturalnej):
Równoległą (pararelną) gamą durową jest B-dur, jednoimienną durową – G-dur.
Nazwa g-moll oznacza także akord, zbudowany z pierwszego (g), trzeciego (b) i piątego (d) stopnia gamy g-moll.
|
Akord g-moll |
 |
Znane dzieła w tonacji g-moll:
- Antonín Dvořák – II Koncert fortepianowy
- Wolfgang Amadeus Mozart – XL symfonia (KV 550), XXV symfonia (KV 183, 173d B)
- Antonio Vivaldi – Koncert op. 8 nr 2 „Lato” (L’Estate)
- Antonio Vivaldi – Koncert na flet i orkiestrę op. 10 nr 2 g-moll „Noc” (La Notte)
- Fryderyk Chopin – Ballada g-moll
- Tomaso Albinoni – Adagio g-moll na smyczki i organy
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Franciszek Wesołowski, Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3.
Linki zewnętrzne
- G minor scale. WolframAlpha Computational Knowledge Engine . Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. . (ang.).
- G minor chord. WolframAlpha Computational Knowledge Engine . Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. . (ang.).
W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.