W dzisiejszym świecie Gdański Klub Wioślarski DRAKKAR stał się tematem o wielkim znaczeniu i debacie. Zainteresowanie i uwaga poświęcona Gdański Klub Wioślarski DRAKKAR wzrosła w ostatnich latach, ponieważ stała się ona centralną kwestią w różnych obszarach społeczeństwa. Od osoby lub wydarzenia historycznego Gdański Klub Wioślarski DRAKKAR po temat lub koncepcję Gdański Klub Wioślarski DRAKKAR, temat ten wywołał duże zainteresowanie i kontrowersje w sferze akademickiej, politycznej i społecznej. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ i znaczenie Gdański Klub Wioślarski DRAKKAR, a także różne perspektywy i opinie istniejące na ten temat.
Pełna nazwa |
Gdański Klub Wioślarski „Drakkar” |
---|---|
Data założenia |
1974 |
Państwo | |
Siedziba |
Gdańsk |
Adres |
ul. Sienna 37 |
Prezes |
Marek Niedziałkowski |
Wiceprezes |
Beata Dziadura |
Sekcje | |
wioślarstwo | |
Klubowe barwy wioseł DRAKKARA | |
Strona internetowa |
Gdański Klub Wioślarski „Drakkar” – klub wioślarski w Gdańsku. Działalność prowadzi od roku 1974 – pierwotnie jako sekcja RKS Stoczniowiec Gdańsk, a od 1992 jako niezależne stowarzyszenie kultury fizycznej.
W 1973 doszło do rozłamu w sekcji wioślarskiej gdańskiego Klubu Sportowego Gedania, w wyniku którego z klubu odeszła duża grupa zawodników z ich trenerem Jerzym Jędrzejewskim. Zorganizowali oni od podstaw nową sekcję wioślarską w klubie RKS Stoczniowiec Gdańsk. W poczet członków PZTW wioślarze Stoczniowca przyjęci zostali w dniu 18 maja 1974 roku i tę datę uznaje się za początek działalności sekcji.
Mecenat nad sekcją sprawowały Zakłady Przemysłu Okrętowego Elmor, Centrum Techniki Okrętowej oraz Stocznia Gdańska. Tak zasobni sponsorzy pozwolili w 1980 zakończyć budowę dużej, nowoczesnej, na ówczesne czasy, przystani wioślarskiej, na której znalazł się hotel, siłownia, sala gimnastyczna oraz hangary na sprzęt wioślarski. Niemal od początku działalności klub odnosił poważne sukcesy w rywalizacji sportowej – zarówno ogólnopolskiej, jak i międzynarodowej. Ukoronowaniem tego był udział aż czterech wioślarzy Stoczniowca w igrzyskach olimpijskich w 1980 roku.
Sukcesy seniorskie na arenie międzynarodowej trwały niemal do końca lat osiemdziesiątych – ostatnim akordem był udział Mirosława Mruka na igrzyskach olimpijskich w 1988 roku. Kres sukcesów przyniósł ówczesny kryzys gospodarczy. Spowodował on znaczne ograniczenie finansowania Stoczniowca przez przemysł stoczniowy. Pomimo tego, na początku lat 90. klub dochował się grupy młodych zawodników, którzy reprezentowali Polskę na mistrzostwach świata juniorów. W tym samym czasie – na przełomie roku 1991 i 1992 – trudna sytuacja finansowa Stoczniowca zmusiła wszystkie jego sekcje do utworzenia niezależnych klubów jednosekcyjnych. Wioślarze stworzyli klub pod nazwą Gdański Klub Wioślarski „Drakkar”, który na zasadzie cesji praw i obowiązków nabył od Stoczniowca majątek sekcji wioślarskiej – w tym prawa do przystani. W trakcie przekształcenia doszło jedynie do zmiany barw klubowych wioseł.
W XXI wieku klub nie odnosi znaczących sukcesów sportowych. Wynika to z pogorszenia sytuacji finansowej oraz ze bardzo złego stanu sprzętu pływającego. Drakkar prowadzi obecnie szkolenie młodszych zawodników.
W latach 70. oraz 80. Stoczniowiec był jednym z czołowych klubów wioślarskich Polski. W tamtym okresie pięciu zawodników klubu wystąpiło na igrzyskach olimpijskich. Aż czterech z nich wystartowało na tych samych igrzyskach – w 1980 w Moskwie.
W latach 90. wioślarze Stoczniowca/ Drakkaru nadal odnosili pewne sukcesy w rywalizacji krajowej, powołań do kadry narodowej było jednak znacząco mniej. Wyjątek stanowili tu juniorzy A. Korol, M. Matczak i M. Lepek, którzy stanowili w 1992 roku trzon reprezentacyjnej czwórki podwójnej na mistrzostwach świata juniorów. Adam Korol – już po przejściu do AZS-AWFiS Gdańsk – został mistrzem olimpijskim i czterokrotnym mistrzem świata.
W XXI wieku zawodnicy Drakkaru odnosili jedynie pojedyncze sukcesy. W ostatnim okresie, największym osiągnięciem klubu były wyniki juniorów, mistrzów Polski, dwójki podwójnej M. Kulka – D. Gałęza, którzy w 2019 wygrali na międzynarodowych regatach Baltic Cup w Viljandi, a następnie w 2021 zdobyli brąz na Mistrzostwach Świata Juniorów i złoto na Mistrzostwach Europy Juniorów.
W ostatnich latach, według punktacji Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, klub zajął następujące miejsca w klasyfikacji drużynowej:
Najwybitniejszymi zawodnikami klubu w jego historii byli:
Mirosław Mruk – wychowanek Stoczniowca, olimpijczyk, medalista mistrzostw świata. W trakcie kariery zajął następujące miejsca:
Beata Dziadura – wychowanka KKS Gedanii Gdańsk, po przejściu do Stoczniowca olimpijka, a następnie trenerka w tym klubie. Osiągnęła następujące sukcesy:
Marek Niedziałkowski – uczestnik igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata seniorów, po zakończeniu kariery zawodniczej – trener Stoczniowca. Jego osiągnięcia:
Mirosław Jarzembowski – wychowanek BTW, w barwach Stoczniowca olimpijczyk. Jego osiągnięcia:
Władysław Beszterda – wychowanek klubu KKS Gedania Gdańsk, po przejściu do Stoczniowca olimpijczyk. Jego wyniki sportowe:
Daniel Gałęza – wychowanek klubu, medalista mistrzostw Europy i świata juniorów. Jego osiągnięcia:
Mikołaj Kulka – wychowanek klubu, medalista mistrzostw Europy i świata juniorów. Sukcesy odnosił pływając z klubowym kolegą, Danielem Gałęzą:
Adam Korol – wychowanek klubu i w jego barwach reprezentant Polski w kategorii juniorów i młodzieżowców. Po przejściu w wieku lat 20 do AZS-AWFiS Gdańsk, pięciokrotny olimpijczyk, mistrz olimpijski z Pekinu w 2008, a także (m.in.): czterokrotny mistrz świata oraz mistrz Europy.
Maciej Łasicki – wychowanek klubu (trenował w nim przez pierwsze 3 lata sportowej kariery). Po przejściu do AZS-AWFiS Gdańsk, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w 1992 w Barcelonie i trzykrotny medalista mistrzostw świata.
Joanna Gnieciak – wychowanka klubu, medalistka mistrzostw świata, wieloletnia reprezentnka kraju: