Giovanni Battista Piranesi

W dzisiejszym świecie Giovanni Battista Piranesi jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Znaczenie Giovanni Battista Piranesi znajduje odzwierciedlenie w jego wpływie na społeczeństwo, gospodarkę i kulturę. Zarówno eksperci, jak i amatorzy wykazują duże zainteresowanie tym tematem, starając się zrozumieć jego implikacje i konsekwencje. Co więcej, Giovanni Battista Piranesi to temat stale rozwijający się, a nowe badania i osiągnięcia sprawiają, że ludzie są zainteresowani i zaangażowani w jego badania. W tym artykule szczegółowo zbadamy Giovanni Battista Piranesi i jego wpływ w różnych obszarach, oferując kompleksową wizję, która pozwala nam zrozumieć jego wpływ na dzisiejszy świat.

Giovanni Battista Piranesi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 października 1720
Mogliano Veneto

Data i miejsce śmierci

9 listopada 1778
Rzym

Narodowość

włoska

Praca
Styl

klasycyzm

Odznaczenia
Order Złotej Ostrogi

Giovanni Battista (albo Giambattista) Piranesi [oˈvanni batˈtista piraˈneːzi] (ur. 4 października 1720 w Mogliano Veneto, zm. 9 listopada 1778 w Rzymie) – włoski architekt i rytownik.

Życiorys

Uczył się w Wenecji, skąd podróżował w celach naukowych do Neapolu, Herkulanum i Pompei. Od 1745 działał w Rzymie. Do jego prac architektonicznych należą m.in.: przebudowa kościoła S. Maria del Priorato (1765) i willa Zakonu Kawalerów Maltańskich w Rzymie.

Najważniejszą dziedziną działalności Piranesiego były studia nad architekturą i sztuką starożytną (zwłaszcza Rzymu), poparte licznymi podróżami, badaniami archeologicznymi, pomiarami i rysunkami, których wynikiem były bardzo liczne (ponad 2 tys.) prace graficzne (akwaforty, miedzioryty), przedstawiające fantazje arch. (Invenzioni caprici di carceri 1750, 1760), widoki budowli starożytnych, znaleziska archeologiczne. Wykonywał także wzorniki archeologiczne oparte na motywach starożytnych.

W rycinach Piranesi przedstawił sugestywną wizję architektury antycznego Rzymu, w której zachowując wierność szczegółów, tworzył syntetyczne widoki dawnych budowli, wyolbrzymiając je w efektownych ujęciach perspektywicznych i dramatyzując przez stosowanie silnych kontrastów światłocieniowych (Vedute di Roma od 1746, Antichita romane 1756).

Twórczość Piranesiego, na którą złożyły się tradycje weneckiej weduty, wpływ dekoracji teatralnych i pasja archeologiczna, poparte wielką wyobraźnią i biegłością techniczną, łączy w sobie pierwiastki klasycyzmu barokowego z preromantycznym poczuciem malowniczości i nastrojowością. Ryciny Piranesiego zyskały wielką popularność, oddziaływając na rozpowszechnianie się starożytnictwa i kształtowanie się klasycyzmu.

Linki zewnętrzne