Hajime Sugiyama
W tym artykule szczegółowo zbadamy Hajime Sugiyama i jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Od jego znaczenia w historii po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Hajime Sugiyama z biegiem czasu był przedmiotem zainteresowania i debaty. Przeanalizujemy, jak Hajime Sugiyama ukształtował relacje międzyludzkie, rozwój technologiczny, politykę i kulturę w ogóle. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy wiele aspektów Hajime Sugiyama i jego implikacji we współczesnym świecie. Celem tego artykułu jest przedstawienie kompleksowej i wzbogacającej wizji Hajime Sugiyama, pozwalającej czytelnikowi zrozumieć jego znaczenie i zakres w kontekście globalnym.
| |
 Gensui-Rikugun-Taishō(maraszłek polny) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1901–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
szef sztabu wojsk lądowych (1940–44), |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     
| |
Hajime Sugiyama (jap. 杉山元 / すぎやま げん Sugiyama Hajime lub Sugiyama Gen; ur. 1 stycznia 1880, zm. 12 września 1945) – marszałek armii japońskiej.
Kariera wojskowa
Wstąpił w szeregi japońskich wojsk lądowych w 1911. W latach trzydziestych dowodził siłami walczącymi w Chinach. W 1936 awansował do stopnia generała porucznika. Rok później objął funkcję ministra wojny przy armii cesarskiej. Był entuzjastycznym rzecznikiem japońskiej polityki imperializmu w Chinach i na Pacyfiku.
W 1940 został szefem Sztabu Wojsk Lądowych i nadzorował planowanie operacji armii japońskiej w początkowej fazie wojny na Pacyfiku. W 1943 Sugiyama otrzymał honorowy stopień marszałka polnego. W wyniku niepowodzeń armii w starciu z Amerykanami, 21 lutego 1944 został zwolniony ze stanowiska szefa Sztabu Generalnego przez generała Hideki Tōjō.
Sugiyama został powołany na stanowisko Generalnego Inspektora Wyszkolenia Wojskowego, które było jednym z najbardziej prestiżowych stanowisk w armii. Po obaleniu premiera Hideki Tōjō, 22 lipca 1944 Sugiyama ponownie został ministrem wojny. W lipcu 1945 objął dowodzenie wojskami lądowymi we wschodniej Japonii, przygotowując się do przewidywanej inwazji aliantów.
W dziesięć dni po ogłoszeniu kapitulacji cesarstwa popełnił samobójstwo. Tego samego dnia samobójstwo popełniła jego żona.
Przypisy
- ↑ S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 394/
Bibliografia
- James F. Dunnigan, Albert A. Nofi, Wojna na Pacyfiku - encyklopedia, Rafał Brzeski (tłum.), Warszawa: „Magnum”, 2000, ISBN 83-85852-48-4, OCLC 749722874.