W dzisiejszym świecie Hans Asperger stał się tematem o ogólnym znaczeniu i zainteresowaniu wielu osób. Jego wpływ obejmuje różne obszary, a jego konsekwencje stają się coraz bardziej widoczne w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę osobistą, zawodową czy społeczną, Hans Asperger wywołał debaty, badania i refleksje na temat jego wpływu i zasięgu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Hans Asperger, od jego pochodzenia i ewolucji po skutki i konsekwencje w naszym środowisku. Ważne jest, aby zrozumieć i dokładnie przeanalizować Hans Asperger, aby mieć kompleksową i obiektywną wizję jego znaczenia w naszym codziennym życiu.
|
Ten artykuł od 2021-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
lekarz pediatra, psychiatra |
Hans Asperger (ur. 18 lutego 1906 w Hausbrunn, zm. 21 października 1980 w Wiedniu) – austriacki lekarz pediatra, psychiatra. Od jego nazwiska pochodzi nazwa zaburzenia zespół Aspergera.
Hans Asperger urodził się w rodzinie rolników niedaleko Wiednia. Już od najmłodszych lat wykazywał talent do języków. Po zdaniu matury o profilu humanistycznym studiował medycynę na uniwersytecie w Wiedniu, gdzie obronił doktorat w 1931. W 1932 zatrudnił się w uniwersyteckiej klinice dziecięcej. W 1934 przeniósł się do szpitala psychiatrycznego w Lipsku. Istnieją dowody, że aktywnie uczestniczył w akcji T4, polegającej na eksterminacji dzieci chorych psychicznie.
Od 1943 był lekarzem wojskowym w oddziałach okupujących Chorwację. W 1944, po opublikowaniu swojego artykułu na temat objawów autyzmu, otrzymał etat na Uniwersytecie Wiedeńskim. Krótko po zakończeniu wojny został dyrektorem miejskiej kliniki dla dzieci i szefem uniwersyteckiej katedry pediatrii, którą to funkcję piastował przez kolejne 20 lat. W 1964 został dyrektorem wioski dziecięcej SOS w Hinterbrühl. Asperger jest autorem ponad 300 publikacji z zakresu psychologii.
Pierwsze studium zespołu, nazwanego później jego imieniem, Asperger opublikował w 1944. W studium tym, na przykładzie czwórki małych pacjentów, opisał objawy autystycznej psychopatii. Zachowania pacjentów charakteryzowały się brakiem empatii, niezdolnością do tworzenia więzi emocjonalnych (np. przyjaźni) z otoczeniem, zaburzeniami motorycznymi i pochłonięciem swoimi wąskimi zainteresowaniami. Asperger wyrażał się z tego powodu o swoich pacjentach „mali profesorowie”, sądził też, że wykorzystają swoje szczególne talenty w dorosłym życiu.
Archiwum Aspergera zawierające wiele jego nieopublikowanych prac uległo zniszczeniu pod koniec wojny. Do końca swojego życia Asperger publikował niemal wyłącznie po niemiecku, a jego prace rzadko były tłumaczone na angielski. Spowodowało to, że, w odróżnieniu na przykład od dzieł Leo Kannera, dorobek Aspergera był mało znany wśród psychiatrów. Dopiero w 1981 brytyjska badaczka Lorna Wing użyła terminu „zespół Aspergera” i spowodowała zainteresowanie się dziełami Austriaka.
Wśród prac opublikowanych przez H. Aspergera znajdują się: