Hans Hartwig von Beseler

W dzisiejszym świecie Hans Hartwig von Beseler stał się tematem o ogólnym znaczeniu i zainteresowaniu wielu osób. Jego wpływ obejmuje różne obszary, a jego konsekwencje stają się coraz bardziej widoczne w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę osobistą, zawodową czy społeczną, Hans Hartwig von Beseler wywołał debaty, badania i refleksje na temat jego wpływu i zasięgu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Hans Hartwig von Beseler, od jego pochodzenia i ewolucji po skutki i konsekwencje w naszym środowisku. Ważne jest, aby zrozumieć i dokładnie przeanalizować Hans Hartwig von Beseler, aby mieć kompleksową i obiektywną wizję jego znaczenia w naszym codziennym życiu.

Hans Hartwig von Beseler
Ilustracja
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1850
Greifswald, Królestwo Prus

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1921
Neu-Babelsberg, Niemcy

Przebieg służby
Lata służby

1868–1910,
1914–1918

Siły zbrojne

Armia Pruska
Armia Cesarstwa Niemieckiego
Polska Siła Zbrojna

Główne wojny i bitwy

wojna francusko-pruska
I wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” z Liściem Dębu Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy)
Grób gen. von Beselera na Cmentarzu Inwalidów w Berlinie (2011)

Hans Hartwig von Beseler (ur. 27 kwietnia 1850 w Greifswaldzie, zm. 20 grudnia 1921 w Neu-Babelsberg) – niemiecki wojskowy, generał pułkownik, generał-gubernator warszawski, naczelny dowódca Polskiej Siły Zbrojnej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie profesora uniwersyteckiego. Wstąpił do armii pruskiej w 1868, walczył w wojnie francusko-pruskiej w latach 1870–1871. W latach 1900–1907 szef wojsk inżynieryjnych i komendant twierdz. W 1910 roku przeszedł na wojskową emeryturę. W tym samym roku otrzymał tytuł szlachecki od cesarza Wilhelma II Hohenzollerna.

Po wybuchu I wojny światowej został przywrócony do służby i mianowany na dowódcę trzeciego korpusu rezerwowego Armii Cesarstwa Niemieckiego. Kierował działaniami bojowymi, których wynikiem było zdobycie twierdz w Antwerpii i Modlinie.

Od sierpnia 1915 na stanowisku generalnego gubernatora Generalnego Gubernatorstwa Warszawskiego, części terytorium Królestwa Polskiego okupowanej przez wojska niemieckie. We wrześniu tego samego roku jego imieniem nazwano drewniany most zbudowany na palach przez Niemców obok uszkodzonego przez wycofujące się wojska rosyjskie mostu Kierbedzia. Jesienią tego samego roku ustanowił w Warszawie polskojęzyczne uczelnie – Uniwersytet Warszawski i Politechnikę Warszawską. Był rzeczywistym inicjatorem i twórcą podwalin polskiej państwowości i wojskowości według aktu 5 listopada, na którego wydanie miał główny wpływ.

8 kwietnia 1916 podpisał rozporządzenie o przyłączeniu (z dniem 1 kwietnia 1916) do Warszawy 82,1 km² terenów na przedmieściach, przez co powierzchnia miasta wzrosła ponad trzykrotnie.

Od 10 kwietnia 1917 był Naczelnym Dowódcą Polskiej Siły Zbrojnej (tytuł formalny: „Naczelny Dowódca Wojsk Polskich”). 18 października 1918 uznał zwierzchność Rady Regencyjnej nad Wojskiem Polskim, a 24 października złożył na jej ręce urząd naczelnego dowódcy. 12 listopada tegoż roku w przebraniu opuścił Warszawę, w której trwało rozbrajanie jego zrewolucjonizowanych żołnierzy, i powrócił do Niemiec. Tam stał się obiektem ataków konserwatystów i nacjonalistów, którzy zarzucali mu zbytnią pobłażliwość względem Polaków.

Został pochowany na cmentarzu Inwalidów w Berlinie.

Odznaczenia

Był odznaczony m.in. Pour le Mérite z liściem dębu.

Zobacz też

Przypisy

  1. Barbara Hensel-Moszczyńska, Anna Topolska (red.): Odzyskana społeczność. Warszawa 1915–1918. Muzeum Warszawy, 2018, s. 48. ISBN 978-83-65777-56-0.
  2. Maria Nietyksza, Witold Pruss: Zmiany w układzie przestrzennym Warszawy Irena Pietrza-Pawłowska (red.) Wielkomiejski rozwój Warszawy do 1918 r.. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 41, s. 1973.
  3. Krzysztof Dunin-Wąsowicz: Warszawa w czasie pierwszej wojny światowej. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1974, s. 70.
  4. Centralne Archiwum Wojskowe: VII. Narodziny Wojska Polskiego (październik – grudzień 1918) , s. 145
  5. Rickard, J. (4 September 2007): General Hans Hartwig von Beseler, 1850-1921 , dostęp 31.03.2012
  6. Beseler, Hans von , www.deutsche-biographie.de (niem.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne