W dzisiejszym świecie Izba Deputowanych (Argentyna) to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Czy to ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy wpływ na kulturę popularną, Izba Deputowanych (Argentyna) stał się punktem odniesienia w różnych sferach życia codziennego. Od momentu powstania do chwili obecnej Izba Deputowanych (Argentyna) był przedmiotem badań, debat i podziwu, co dało początek szerokiej gamie perspektyw i opinii na ten temat. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Izba Deputowanych (Argentyna) i jego znaczenie w bieżącym kontekście.
Argentyna
Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Argentyny Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
|
Państwo | |
---|---|
Rodzaj |
izba niższa |
Kierownictwo | |
Przewodniczący Izby Deputowanych | |
Wiceprzewodniczący Izby Deputowanych | |
Struktura | |
Liczba członków |
257 |
Stowarzyszenia polityczne |
Rząd (118)
Niezależni (15)
Opozycja (124)
|
Ostatnie wybory | |
Siedziba | |
Congreso de la Nación Buenos Aires | |
Strona internetowa |
Izba Deputowanych (hiszp. Cámara de Diputados de la Nación Argentina) – izba niższa parlamentu (Congreso de la Nación) Argentyny.
Zasady ogólne rządzące składem i wyborami do Izby Deputowanych określone są w artykułach 45–53 Konstytucji Argentyny. Deputowani wybierani są w wyborach bezpośrednich w dwudziestu czterech okręgach wyborczych odpowiadających granicom poszczególnych prowincji. Wzorem Konstytucji Stanów Zjednoczonych twórcy ustawy zasadniczej Argentyny ustanowili w artykule 45, iż jeden deputowany powinien przypadać najwyżej na 33 tysiące mieszkańców, a podział mandatów powinien być ustalany proporcjonalnie do liczby ludności ujawnionej w trakcie kolejnych spisów powszechnych.
Liczba deputowanych do izby niższej zmieniała się na przestrzeni dziejów. Liczyła ona:
Obowiązujące obecnie prawo zapewnia każdej z prowincji posiadanie co najmniej 5 przedstawicieli i zapobiega przypadkom skrajnych nierówności w liczbie deputowanych pomiędzy prowincjami o różnej liczbie ludności (przykładowo w latach 1958–1960 prowincje Chubut, Formosa, La Rioja, Neuquén i Santa Cruz miały tylko po jednym przedstawicielu w izbie). Współcześnie 257 mandatów do Izby Deputowanych rozdzielone jest między poszczególne prowincje w następujący sposób:
Prowincja | Liczba deputowanych |
---|---|
Buenos Aires | 25 |
Prowincja Buenos Aires | 70 |
Prowincja Catamarca | 5 |
Prowincja Chaco | 7 |
Prowincja Chubut | 5 |
Prowincja Cordoba | 18 |
Prowincja Corrientes | 7 |
Prowincja Entre Ríos | 9 |
Prowincja Formosa | 5 |
Prowincja Jujuy | 6 |
Prowincja La Pampa | 5 |
Prowincja La Rioja | 5 |
Prowincja Mendoza | 10 |
Prowincja Misiones | 7 |
Prowincja Neuquén | 5 |
Prowincja Rio Negro | 5 |
Prowincja Salta | 7 |
Prowincja San Juan | 6 |
Prowincja Luis | 5 |
Prowincja Santa Cruz | 5 |
Prowincja Santa Fe | 19 |
Prowincja Santiago del Estero | 7 |
Prowincja Tucumán | 9 |
Ziemia Ognista | 5 |
Razem | 257 |
Bierne prawo wyborcze do Izby Deputowanych posiada osoba, która ukończyła 25 rok życia i która jest obywatelem Argentyny od co najmniej czterech lat. Dodatkowo kandydat musi pochodzić z prowincji, w której stara się o mandat, bądź mieszkać w niej nieprzerwanie od co najmniej dwóch lat. Co dwa lata następuje odnowienie połowy składu Izby Deputowanych w wyborach parlamentarnych. W trakcie wyborów deputowanych wyborca oddaje głos nie na konkretnego kandydata, a na listę kandydatów, na której znajduje się tyle nazwisk, ile danej prowincji przysługuje mandatów. Lista jest zamknięta, co oznacza że wyborca może jedynie poprzeć głosem całą listę, ale w żaden sposób nie może wyrazić stosunku do konkretnego kandydata (nie ma wpływu na kolejność kandydatów, nie może dopisać kandydata do listy czy skreślić z niej żadnego nazwiska). Mandaty rozdzielane są między poszczególne listy na poziomie okręgu przy zastosowaniu metody d’Hondta z uwzględnieniem trzyprocentowego progu wyborczego.
Konstytucja Argentyny gwarantuje Izbie Deputowanych wyłączne kompetencje w dziedzinie ustalania podatków oraz zaciągu do wojska (art. 52). Artykuł 53 Konstytucji Argentyny gwarantuje ponadto izbie prawo do wszczęcia procedury usunięcia z urzędu osób zajmujących wysokie stanowiska państwowe, które popełniły przestępstwo pozostające w związku z pełnionym urzędem bądź przestępstwo pospolite (do osób tych należą prezydent, wiceprezydent, ministrowie oraz sędziowie Sądu Najwyższego).
Izba ustala swój regulamin wewnętrzny i decyduje o pociągnięciu członków do odpowiedzialności dyscyplinarnej, a nawet o wydaleniu ich ze swojego składu (art. 66 Konstytucji). Członkowie Izby Deputowanych objęci są immunitetem parlamentarnym, który w wypadku wysunięcia oskarżenia o popełnienie przestępstwa może zostać uchylony przez pozostałych członków izby (art. 69 i 70 Konstytucji).
Pracami izby kieruje jej przewodniczący. Oprócz przewodniczącego izba wybiera ze swego grona również trzech wiceprzewodniczących. W skład aparatu administracyjnego Izby Deputowanych wchodzą również sekretarze oraz podsekretarze.
Od 1983 funkcję przewodniczącego izby pełnili:
Data objęcia stanowiska | Data odejścia ze stanowiska | Polityk | Partia | Prowincja |
---|---|---|---|---|
10 grudnia 1983 | 3 kwietnia 1989 | Juan Carlos Pugliese | UCR | Buenos Aires |
3 kwietnia 1989 | 8 lipca 1989 | Leopoldo Moreau | UCR | Buenos Aires |
8 lipca 1989 | 10 grudnia 1999 | Alberto Pierri | PJ | Buenos Aires |
10 grudnia 1999 | 10 grudnia 2001 | Rafael Pascual | UCR | Buenos Aires (miasto) |
10 grudnia 2001 | 10 grudnia 2005 | Eduardo Camaño | PJ | Buenos Aires |
10 grudnia 2005 | 10 grudnia 2007 | Alberto Balestrini | FPV – PJ | Buenos Aires |
10 grudnia 2007 | 6 grudnia 2011 | Eduardo Fellner | FPV – PJ | Jujuy |
6 grudnia 2011 | Julián Domínguez | FPV – PJ | Buenos Aires |