Jacek Dehnel

W dzisiejszym świecie Jacek Dehnel to istotny temat, który zyskał ogromne znaczenie w różnych obszarach. Od polityki po naukę, Jacek Dehnel przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i zwykłych ludzi. W całej historii Jacek Dehnel był przedmiotem dogłębnych debat, badań i analiz, które rzuciły światło na jego znaczenie i znaczenie w społeczeństwie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Jacek Dehnel, od jego początków po dzisiejszy wpływ, w celu przedstawienia kompleksowej i kompletnej wizji tego tematu, który tak bardzo nas dotyczy.

Jacek Dehnel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1980
Gdańsk

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

poezja, proza

Odznaczenia
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Nagrody

Nagroda Fundacji im. Kościelskich (2005)
Paszport „Polityki” (2007)
Śląski Wawrzyn Literacki (2009)
Nagroda Literacka im. Jerzego Żuławskiego (2020)

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Galeria: Jacek Dehnel
Jacek Dehnel i Karol Maliszewski podczas Festiwalu Góry Literatury, 2016
Jacek Dehnel
Jacek Dehnel podczas wieczoru autorskiego

Jacek Maria Dehnel (ur. 1 maja 1980 w Gdańsku) – polski pisarz, tłumacz i malarz. Autor książek poetyckich, powieści i opowiadań.

Życiorys

Jego matką jest Anna Karpińska-Dehnel, malarka, ojcem zaś Jacek Dehnel, inżynier. Absolwent V LO im Stefana Żeromskiego w Gdańsku Oliwie oraz Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim. Stypendysta Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. Laureat licznych konkursów poetyckich. Publikował m.in. w „Studium”, „Toposie”, „Tytule”, „Kwartalniku Artystycznym”, „Zeszytach Poetyckich”, „Akcencie” oraz „Przeglądzie Powszechnym”. Tłumaczył m.in. wiersze Philipa Larkina i Osipa Mandelsztama.

Jako prozaik zadebiutował zbiorem opowiadań „Kolekcja”, nagrodzonym w 1998 w Konkursie Literackim Miasta Gdańska im. Bolesława Faca. W 2004 zadebiutował jako poeta tomem wierszy „Żywoty równoległe”, za który otrzymał Nagrodę Fundacji im. Kościelskich. Jego powieść Lala z 2006 przyniosła mu znaczną popularność oraz nominację w 2007 do Nagrody Angelus i w 2009 do Europejskiej Nagrody Literackiej. Powieść Matka Makryna z 2014 trafiła do finału nagrody Nike.

Od 2015, wspólnie z mężem Piotrem Tarczyńskim, tworzy cykl powieści kryminalnych osadzonych w realiach Krakowa z przełomu 19. i 20. wieku. Powieści są publikowane pod wspólnym pseudonimem „Maryla Szymiczkowa”.

Od września 2006 do lipca 2009, wraz z muzykiem Tymonem Tymańskim i dziennikarzem Maciejem Chmielem, prowadził w TVP1 program kulturalny ŁOSssKOT. Był członkiem Rady Programowej Galerii Zachęta i felietonistą portalu Wirtualna Polska (dział: Książki). Współpracuje z tygodnikiem „Polityka” (dział: Kawiarnia literacka), jest jednym z założycieli i prezesem Stowarzyszenia Unia Literacka.

11 sierpnia 2023 roku ogłosił swój start w wyborach parlamentarnych. Kandydował z ostatniego miejsca na liście Nowej Lewicy do Sejmu w okręgu warszawskim; zdobył 5980 głosów i nie uzyskał mandatu.

Nagrody

Za debiutancki tom poetycki Żywoty równoległe otrzymał w 2005 Nagrodę Fundacji im. Kościelskich oraz wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Literackim „Złoty Środek Poezji”.

W 2007 został laureatem Paszportu Polityki za rok 2006 w kategorii literatura.

W listopadzie 2008 otrzymał od Rady Języka Polskiego tytuł Honorowego Ambasadora Polszczyzny, w maju 2011 tytuł Młodego Ambasadora Polszczyzny.

W 2009 został laureatem nagrody „Śląski Wawrzyn Literacki” (za rok 2008) za cykl minipowieści Balzakiana. W marcu tego samego roku przyznano mu nagrodę kulturalną miasta Gdańsk Splendor Gedanensis, za wydanie książki „Balzakiana”, a także przekłady poetyckie Philipa Larkina.

Trzykrotnie nominowany do Nagrody Angelus – w 2007 za Lalę, w 2012 za Saturna, w 2015 za Matkę Makrynę.

Pięciokrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike – w 2009 za Balzakiana, w 2010 za Ekran kontrolny (finał nagrody), w 2012 za Saturna, w 2015 za Matkę Makrynę (finał nagrody), a w 2017 za Krivoklata.

W 2014 nominowany do Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej za Języki obce.

W 2015 odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

W październiku 2015 został laureatem nagrody Krakowska Książka Miesiąca (wspólnie z Piotrem Tarczyńskim) za książkę Tajemnica Domu Helclów.

W 2019 angielski przekład Lali (tł. Antonia Lloyd Jones) był nominowany do EBRD Literature Prize (nagrody literackiej Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju), a wybór wierszy Aperture (tł. Karen Kovacik) znalazł się w finale i otrzymał wyróżnienie w PEN Award for Poetry in Translation (nagroda amerykańskiego PEN Clubu za przekłady poezji).

W 2020 otrzymał Złote Wyróżnienie w Nagrodzie Literackiej im. Jerzego Żuławskiego za powieść Ale z naszymi umarłymi. W 2023 nominowany do Nagrody Poetyckiej im. K. I. Gałczyńskiego – Orfeusz za tom Bruma.

Życie prywatne

Mieszkał w Warszawie na Powiślu, od marca 2020 w Berlinie. Jest otwarcie zdeklarowanym gejem. Jego wieloletnim partnerem jest tłumacz i pisarz Piotr Tarczyński. W listopadzie 2018 para zawarła związek małżeński w Londynie.

W 2019 Dehnel dokonał apostazji.

Twórczość literacka

Poezja

  • Żywoty równoległe, Kraków, Zielona Sowa 2004
  • Wyprawa na południe, Tychy, Teatr Mały (Tychy) 2005
  • Wiersze, Warszawa, Lampa i Iskra Boża 2006
  • Brzytwa okamgnienia, Wrocław, Biuro Literackie 2007
  • Ekran kontrolny, Wrocław, Biuro Literackie 2009
  • Rubryki strat i zysków, Wrocław, Biuro Literackie 2011
  • Języki obce, Wrocław, Biuro Literackie 2013
  • Seria w ciemność (wybór z wcześniejszych tomów), Wrocław, Biuro Literackie 2016
  • Serce Chopina (poemat), Wrocław, Biuro Literackie 2018
  • Najdziwniejsze, Wrocław, Biuro Literackie 2019
  • Bruma, Kraków, Wydawnictwo a5 2022

Proza

  • Kolekcja Gdańsk, Marpress 1999
  • Lala, W.A.B. 2006
  • Rynek w Smyrnie, W.A.B. 2007
  • Balzakiana, W.A.B. 2008
  • Fotoplastikon, W.A.B. 2009
  • Saturn. Czarne obrazy z życia mężczyzn z rodziny Goya, W.A.B. 2011
  • Kosmografia, czyli trzydzieści apokryfów tułaczych, książka napisana na wystawę „Świat Ptolemeusza. Włoska kartografia renesansowa w zbiorach Biblioteki Narodowej”, 2012
  • Młodszy księgowy. O książkach, czytaniu i pisaniu, W.A.B. 2013
  • Matka Makryna, W.A.B 2014
  • Tajemnica domu Helclów, Znak Literanova 2015; jako „Maryla Szymiczkowa” (razem z Piotrem Tarczyńskim)
  • Dziennik Roku Chrystusowego, W.A.B. 2015
  • Nowy Tajny Detektyw, NCK i Fundacja Picture Doc 2015 (wybór materiałów archiwalnych wspólnie z Barbarą Klicką)
  • Proteusz, czyli o przemianach. Spacerownik po historii Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowe w Warszawie, Serenissima 2015
  • Krivoklat, Znak 2016
  • Rozdarta zasłona, Znak literanova 2016, jako „Maryla Szymiczkowa” (razem z Piotrem Tarczyńskim)
  • Dysharmonia, czyli pięćdziesiąt apokryfów muzycznych, Narodowe Forum Muzyki, 2018 (ilustracje Jakub Woynarowski)
  • Seans w Domu Egipskim, Znak literanova 2018, jako „Maryla Szymiczkowa” (razem z Piotrem Tarczyńskim)
  • Ćwiartka papieru, projekt literacki O_KAZ. Literatura o Kazimierzu, 2018
  • Ale z naszymi umarłymi, Wydawnictwo Literackie 2019

Przekłady

Inne

  • Six Polish Poets (jako poeta i jako redaktor), Londyn, Arc Publications 2009
  • Free over Blood (Zeszyty Poetyckie/OFF Press, Londyn, 2011, pod redakcją D. Junga i M. Orlińskiego)
  • Il vetro è sottile. Poeti polacchi contemporanei tradotti da poeti (jako poeta i jako redaktor z Matteo Campagnolim), Bellinzona, Casagrande 2012
  • Wielkie, pobrudzone, zachwycone zwierzę (jako autor wyboru wierszy J. Iwaszkiewicza i posłowia), Wrocław, Biuro Literackie 2013
  • Szyby są cienkie: szwajcarskie wiersze włoskojęzyczne w tłumaczeniach polskich poetów (red. Matteo Campagnoli, Jacek Dehnel, Justyna Hanna Orzeł) Wrocław, Biuro Literackie 2015 ISBN 978-83-65125-01-9
  • Ćwiartka Szymborskiej czyli lektury nadobowiązkowe (jako autor wyboru tekstów Wisławy Szymborskiej i wstępu), Kraków, Wydawnictwo Znak, 2021.
  • Jest współtwórcą scenariusza filmu Twój Vincent (Loving Vincent) 2017

Przekłady na języki obce

Język angielski
  • Saturn, tłum. Antonia Lloyd-Jones, Dedalus Books, 2013
  • Lala, tłum. Antonia Lloyd-Jones, Oneworld, 2018
  • Aperture, tłum. Karen Kovacik, Zephyr Press, 2018
Język chorwacki
  • Lala, tłum. Adrian Cvitanović, Fraktura, 2010
Język czeski
  • Lala, tłum. Michael Alexa, Větrné mlýny, 2015
Język francuski
  • Saturne, tłum. Marie Furman Bouvard, Les Éditions Noir sur Blanc, 2014
  • Krivoklat, tłum. Marie Furman Bouvard, Les Éditions Noir sur Blanc, 2018
Język hebrajski
  • Lala, tłum. Boris Gerus, Keter, 2009
Język hiszpański
  • El Jardín de Lala (Lala), tłum. Jerzy Sławomirski i Anna Rubió, Duomo Ediciones S.L., 2012
Język holenderski
  • Saturnus (Saturn), tłum. Esselien't Hart, Baarn: Uitgeverij Marmer, 2012
Język litewski
  • Lialė (Lala), tłum. Birutė Jonuškaitė, Vilnius: Kronta, 2010
Język niemiecki
  • Lala, tłum. Renate Schmidgall, Reinbek bei Hamburg 2008
  • Saturn. Schwarze Bilder der Familie Goya. tłum. Renate Schmidgall, München 2013
Język rosyjski
  • Ljalja (Lala), tłum. Jurij Czajnikow, Moskwa: Bertelsman Media, 2015
  • Saturn, tłum. Olga Łobodzińska, Moskwa: Tekst 2015
Język słowacki
  • Babuľa (Lala), tłum. Karol Chmel, Bratysława: Kalligram, 2009
  • Saturn, tłum. Karol Chmel, Bratysława: Kalligram, 2013.
Język słoweński
  • Pupa (Lala), tłum. Jana Unuk, Lubljana: EHO, 2012
Język turecki
  • Lala, tłum. Seda Köycü, Stambuł: Apollon, 2011
Język ukraiński
  • Saturn, tłum. Andrij Bondar, Kijów: Komora, 2015
  • Lala, tłum. Bożena Antoniak, Lwów: Urbino, 2016
  • Maminka Makrina, tłum. Andrij Bondar, Kijów: Komora, 2017
  • Kriwoklat, tłum. Andrij Bondar, Kijów: Komora, 2018
Język węgierski
  • Lala, tłum. Gáspár Keresztes, Bratysława: Kalligram, 2010
  • Szaturnusz (Saturn), tłum. Márk Pályi, Bratysława: Kalligram, 2014
Język włoski
  • Sotto il segno dell'acero (Lala), tłum. Raffaella Belletti, Milano: Salani, 2009
  • Il quadro nero (Saturn), tłum. Raffaella Belletti, Milano: Salani Editore, 2013

Przypisy

  1. ↑ Agata Olszewska, Matka & syn. Zobacz wystawę Anny Karpińskiej-Dehnel i Jacka Dehnela, „www.gdansk.pl” (pol.).
  2. ↑ Jacek Dehnel - WeMen, „WeMen”, 7 września 2016 (pol.).
  3. ↑ Pisanie jest też pewną formą myślenia , biBLioteka – Magazyn Literacki (pol.).
  4. ↑ Kawiarnia literacka (pol.).
  5. ↑ Jacek Dehnel. zeszytypoetyckie.pl. .
  6. ↑ Akcent (czasopismo) nr 3/2006, nr 2/2010
  7. ↑ Przegląd Powszechny nr 3/2004
  8. ↑ a b Pisarz Jacek Dehnel poślubił partnera. „Najpewniej nie ucierpiało na tym dobro polskiej rodziny” , Wprost.pl, 9 listopada 2018 .
  9. ↑ STOWARZYSZENIE UNIA LITERACKA | Rejestr.io , rejestr.io .
  10. ↑ Jacek Dehnel: Listy wyborcze nie powinny być tylko dla aktywu partyjnego , oko.press (pol.).
  11. ↑ Wyniki głosowania w wyborach do Sejmu w 2023 r. – sejmowy Okręg wyborczy nr 19. Państwowa Komisja Wyborcza. .
  12. ↑ złoty środek poezji konkurs literacki 2005. www.zlotysrodekpoezji.pl. .
  13. ↑ Laureaci. Ambasador Polszczyzny. Rada Języka Polskiego PAN . .
  14. ↑ Splendor Gedanensis 2016. Dali najwięcej gdańskiej kulturze
  15. ↑ Michał Piotrowski: Splendor Gedanensis” już po raz 36 – Gdańsk – oficjalna strona miasta. . . (pol.).
  16. ↑ Maciej Robert, Finał "Angelusa" - Jacek Dehnel, 2015.
  17. ↑ Nagroda Nike 2009. nike.org.pl. .
  18. ↑ Gazeta Wyborcza, Nike 2010: Poezja, Polska, parytet,
  19. ↑ Nagroda Nike 2010. nike.org.pl. .
  20. ↑ Ogłoszono nominacje do nagrody Nike 2012. polskieradio.pl, 2012-05-10. . (pol.).
  21. ↑ Marek Radziwon: Nike 2015: znamy nominacje do najważniejszej nagrody literackiej w Polsce. Wyborcza.pl / Gazeta Wyborcza / Kultura . Agora SA, 14.05.2015. .
  22. ↑ Znamy finalistów Nike 2015 | Artykuł | Culture.pl. .
  23. ↑ NIke 2017 – nominacje , wyborcza.pl, 18 maja 2017 .
  24. ↑ Nagroda im. Wisławy Szymborskiej 2014. nagrodaszymborskiej.pl. . .
  25. ↑ Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego –Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis:. 2015-09-11. .
  26. ↑ Maryla Szymiczkowa Tajemnica Domu Helclów – Krakowska Książka Miesiąca (pol.).
  27. ↑ Wyborcza.pl , wyborcza.pl .
  28. ↑ 2019 PEN Translation Prizes Announced , TRANSLATIONiSTA, 27 lutego 2019 (ang.).
  29. ↑ Ogłoszenie laureatów nagrody literackiej im. Jerzego Żuławskiego ‘2020 , Nagroda Literacka im. Jerzego Żuławskiego (pol.).
  30. ↑ Ogłoszono nominacje do Nagrody Orfeusza , wirtualnywydawca.pl, 4 maja 2023 (pol.).
  31. ↑ Goście. Jacek Dehnel. Unrast Berlin. .
  32. ↑ Łukasz Dynowski: Jacek Dehnel: Wyjechałem z Polski, bo większość uważa, że można mi odebrać prawa człowieka. Wirtualna Polska, 2021-07-09. .
  33. ↑ "Polityka": Wychowała mnie Szeherezada
  34. ↑ Jacek Dehnel i Piotr Tarczyński żyją razem od dwunastu lat. „Okazujemy sobie miłość jak wszyscy” | Viva.pl , Viva.pl (pol.).
  35. ↑ Pisarz Jacek Dehnel poślubił partnera. „Najpewniej nie ucierpiało na tym dobro polskiej rodziny” , Wprost.pl (pol.).
  36. ↑ Jacek Dehnel dokonał apostazji. "Sumienie nakazało mi odciąć jakiekolwiek więzy, łączące mnie z tą instytucją" , Onet Kultura, 30 maja 2019 (pol.).
  37. ↑ Jacek Dehnel, Żywoty równoległe, Kraków: Zielona Sowa, 2005, ISBN 83-7389-773-9, OCLC 57252783 .
  38. ↑ Jacek Dehnel, Wyprawa na południe, Tychy: Teatr Mały, 2005, ISBN 83-913926-7-8, OCLC 65168106 .
  39. ↑ Jacek Dehnel, Wiersze (1999-2004), Warszawa: Lampa i Iskra Boża, 2006, ISBN 83-89603-39-X, OCLC 71248720 .
  40. ↑ Jacek Dehnel, Brzytwa okamgnienia i inne wiersze, wyd. 2, popr., Wrocław: Biuro Literackie, 2007, ISBN 978-83-60602-12-6, OCLC 123964502 .
  41. ↑ Jacek Dehnel, Ekran kontrolny, Wrocław: Biuro Literackie, 2009, ISBN 978-83-62006-40-3, OCLC 488658208 .
  42. ↑ Jacek Dehnel, Rubryki strat i zysków : zebrane poematy i cykle poetyckie z lat 1999-2010, Wrocław: Biuro Literackie, 2011, ISBN 978-83-62006-50-2, OCLC 778848390 .
  43. ↑ Jacek Dehnel, Języki obce, Wrocław 2013, ISBN 978-83-63129-50-7, OCLC 861851989 .
  44. ↑ Jacek Dehnel, Seria w ciemność, Stronie Śląskie 2016, ISBN 978-83-65125-21-7, OCLC 998763285 .
  45. ↑ Jacek Dehnel, Serce Chopina : (ein Liederkreis), Stronie Śląskie, ISBN 978-83-65125-72-9, OCLC 1048757506 .
  46. ↑ Jacek Dehnel, Najdziwniejsze, Stronie Śląskie: Biuro Literackie, 2019, ISBN 978-83-65125-98-9, OCLC 1136232723 .
  47. ↑ https://www.wydawnictwoa5.pl/Premiera-Brumy-w-Krakowie;s,newsy,typ,1,id,1019
  48. ↑ Jacek Dehnel, Kolekcja, wyd. 1, Gdańsk: Marpress, 1999, ISBN 83-87291-66-8, OCLC 123964565 .
  49. ↑ Jacek Dehnel, Rynek w Smyrnie, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. W.A.B, 2007, ISBN 978-83-7414-307-3, OCLC 124504866 .
  50. ↑ Jacek Dehnel, Balzakiana, wyd. I, Warszawa 2008, ISBN 978-83-7414-413-1, OCLC 269442297 .
  51. ↑ Jacek Dehnel, Fotoplastikon, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. W.A.B, 2009, ISBN 978-83-7414-692-0, OCLC 607100611 .
  52. ↑ Jacek Dehnel, Saturn : czarne obrazy z życia mężczyzn z rodziny Goya, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. W.A.B, 2011, ISBN 978-83-7414-927-3, OCLC 719583470 .
  53. ↑ Jacek Dehnel, Kosmografia czyli trzydzieści apokryfów tułaczych, Warszawa: Biblioteka Narodowa, 2012, ISBN 978-83-7009-667-0, OCLC 823751780 .
  54. ↑ Młodszy księgowy : o książkach, czytaniu i pisaniu, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B. - Grupa Wydawnicza Foksal, 2013, ISBN 978-83-7881-013-1, OCLC 1036583937 .
  55. ↑ Matka Makryna, Warszawa: Wydawnictwo W.A.B. - Grupa Wydawnicza Foksal, 2014, ISBN 978-83-280-1643-9, OCLC 1036505491 .
  56. ↑ Maryla Szymiczkowa, Tajemnica Domu Helclów, wyd. I, Kraków 2015, ISBN 978-83-240-3505-2, OCLC 922581664 .
  57. ↑ Jacek Dehnel: Dziennik roku chrystusowego. Warszawa: W.A.B., 2015-11. ISBN 978-83-280-1520-3.
  58. ↑ Barbara Klicka, Nowy Tajny Detektyw : ilustrowany tygodnik kryminalno-sądowy, Warszawa: Fundacja Picture Doc, , ISBN 978-83-939314-3-9, OCLC 939872513 .
  59. ↑ Jacek Dehnel na spacerze po życiu Muzeum Narodowego. Polskie Radio Program Drugi, 2015-12-02. . .
  60. ↑ Krivoklat , www.znak.com.pl .
  61. ↑ Rozdarta zasłona .
  62. ↑ Jacek Dehnel, Dysharmonia czyli Pięćdziesiąt apokryfów muzycznych, Wrocław: Narodowe Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego, 2018, ISBN 978-83-64875-45-8, OCLC 1038466105 .
  63. ↑ Maryla Szymiczkowa, Seans w Domu Egipskim, wyd. I, Kraków 2018, ISBN 978-83-240-4785-7, OCLC 1078141648 .
  64. ↑ Projekt literacki O_KAZ | Festiwal Kultury Żydowskiej , www.jewishfestival.pl, 16 września 2016 (pol.).
  65. ↑ Ale z naszymi umarłymi, Wydawnictwo Literackie .
  66. ↑ Maryla Szymiczkowa, Złoty róg, wyd. I, Kraków 2020, ISBN 978-83-240-7111-1, OCLC 1236903773 .
  67. ↑ Philip Larkin, Zebrane : mniej oszukani, Wesela w zielone Świa̜tki i Wysoki okna, Wrocław: Biuro Literackie, 2008, ISBN 978-83-60602-55-3, OCLC 635339791 .
  68. ↑ Niosłem ci kanapeczkę. Wybór próz poetyckich (1999-2008) :: Biuro Literackie (pol.).
  69. ↑ Kārlis Vērdiņš, Niosłem ci kanapeczkę : wybór próz poetyckich (1999-2008), Wrocław: Biuro Literackie, 2009, ISBN 978-83-62006-12-0, OCLC 751422223 .
  70. ↑ Paweł Klimczak, Edmund White, Hotel de Dream :: Biuro Literackie (pol.).
  71. ↑ W kleszczach lęku , Katalog Biblioteki Narodowej .
  72. ↑ Dorota Gacek: Istnienie duchów a praca tłumacza. Nowy Henry James. Polskie Radio Program Drugi, 2015-08-12. .
  73. ↑ Dusza człowieka w socjalizmie | Oscar Wilde , Lubimyczytać.pl (pol.).
  74. ↑ Niewidzialne biblioteki | Monica James, Lawrence Liang, Danish Sheikh, Amy Trautwein , Lubimyczytać.pl (pol.).
  75. ↑ Śnieg w kwietniową niedzielę. 44 Wiersze. | Philip Larkin , Lubimyczytać.pl (pol.).
  76. ↑ Żywoty zwierząt | John Maxwell Coetzee , Lubimyczytać.pl (pol.).
  77. ↑ Opowieść wigilijna, czyli kolęda prozą | Lisa Aisato, Charles Dickens , Lubimyczytać.pl (pol.).
  78. ↑ Gdy leżę, konając | William Faulkner , Lubimyczytać.pl (pol.).
  79. ↑ Jacek Dehnel, Six Polish poets, Arc Publications, 2008, ISBN 978-1-904614-50-0, OCLC 213479290 .
  80. ↑ Polish Cultural Institute. . .
  81. ↑ Roberto Galaverni, Matteo Campagnoli, Jacek Dehnel, Il vetro e sottile : poeti polacchi contemporanei tradotti da poeti, Bellinzona: Edizioni Casagrande, 2012, ISBN 978-88-7713-648-0, OCLC 876654500 .
  82. ↑ Wielkie, pobrudzone, zachwycone zwierzę , biuroliterackie.pl (pol.).
  83. ↑ Fabiano Alborghetti, Szyby są cienkie : szwajcarskie wiersze włoskojęzyczne w tłumaczeniach polskich poetów, Wrocław: Biuro Literackie, 2015, ISBN 978-83-65125-01-9, OCLC 934757476 .
  84. ↑ Ćwiartka Szymborskiej. Wybór Jacek Dehnel - Gazeta Powiatowa , gazetapowiatowa.pl, 6 października 2021 (pol.).
  85. ↑ La Passion Van Gogh – Full Cast & Crew. .
  86. ↑ Rowohlt-Taschenbuch-Verl., ISBN 978-3-499-24677-7
  87. ↑ Hanser-Verlag, ISBN 978-3-446-24328-6

Linki zewnętrzne

Laureaci Nagrody Literackiej im. Jerzego Żuławskiego
Nagroda Główna
Złote Wyróżnienie
Srebrne Wyróżnienie
Nagroda Specjalna
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot