W tym artykule zagłębimy się w fascynujący temat Jakub Strzemię, badając jego pochodzenie, ewolucję i znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od samego początku Jakub Strzemię odegrał kluczową rolę w różnych aspektach życia codziennego, wpływając na wszystko, od kultury i sztuki po technologię i ekonomię. Na przestrzeni lat Jakub Strzemię przeszedł znaczące zmiany, dostosowując się do nowych paradygmatów i wyzwań, które pojawiły się z biegiem czasu. Dzięki głębokiej i szczegółowej analizie odkryjemy wiele aspektów Jakub Strzemię i jego wpływ na współczesny świat, a także różne perspektywy, które istnieją wokół tego ważnego tematu.
| arcybiskup wyznawca | |
Obraz z XVIII w., Kalwaria Pacławska | |
| Data urodzenia |
ok. 1340 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Czczony przez | |
| Beatyfikacja |
11 września 1790 |
| Wspomnienie | |
| Atrybuty |
pieczęć herbowa z wizerunkiem Matki Bożej*[1] |
| Patron |
archidiecezji lwowskiej, Lwowa, diecezji zamojsko-lubaczowskiej i konkatedry w Lubaczowie, polskiej prowincji franciszkanów konwentualnych |
| Szczególne miejsca kultu |
Polska, Ukraina |


Jakub Strzemię (właśc. Jakub Strepa herbu Strzemię; ur. ok. 1340[2], zm. 20 października 1409) – arcybiskup halicki od 1391 roku, franciszkanin, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Jakub Strepa urodził się na terenie diecezji krakowskiej. W młodości wstąpił do zakonu franciszkanów, pragnąc być misjonarzem na przyłączonej ponownie do Polski przez króla Kazimierza Wielkiego Rusi Czerwonej. W 1375 roku został wybrany przełożonym Stowarzyszenia Braci Pielgrzymujących dla Chrystusa, które skupiało dominikanów i franciszkanów, prowadzących misję ewangelizacyjne na Rusi i w Mołdawii. W latach 1385–1388 był gwardianem franciszkańskiego klasztoru Świętego Krzyża we Lwowie. Kiedy doszło do konfliktu między arcybiskupem Halicza Bernardem a magistratem Lwowa, Jakub jako pośrednik starał się załagodzić powstały spór[3].
W czerwcu 1391 roku został arcybiskupem halickim. Był bliskim współpracownikiem Jadwigi Andegaweńskiej i Władysława Jagiełły w akcji chrystianizacyjnej na Litwie. Prawdopodobnie ukończył studia na uniwersytecie w Rzymie, ale tytułu naukowego nie używał. Był propagatorem wewnętrznej reformy Kościoła. Nie zabiegał o majątki dla Kościoła, lecz bardzo pilnował poziomu pracy duszpasterskiej. Wizytując swą rozległą archidiecezję i chcąc mieć lepsze rozeznanie w sytuacji, zasięgał rady miejscowych proboszczów czy też przełożonych klasztorów[3]. Pozostawał w kontakcie z biskupem przemyskim Maciejem oraz reformatorem Mateuszem z Krakowa.
W 1909 został patronem archidiecezji lwowskiej i Lwowa.
W Polsce jest patronem diecezji zamojsko-lubaczowskiej i konkatedry w Lubaczowie oraz – od 1910 roku – współpatronem (obok św. Antoniego z Padwy) krakowskiej prowincji franciszkanów (OFMConv)[4].
Pomaga przy bólach głowy.
Jego wspomnienie obchodzone jest w polskich diecezjach 21 października[5].
W ikonografii bł. Jakub przedstawiany jest w stroju biskupa wraz z pieczęcią herbową i wizerunkiem Matki Bożej lub w czasie adoracji Najświętszego Sakramentu.
Relikwiarzyk Jakuba Strepy wykonał do 1910 Tadeusz Błotnicki[6]. Wiosną 1901 relikwie przeniesiono z kościoła oo. franciszkanów we Lwowie do tamtejszej katedry łacińskiej[7]. Po II wojnie światowej, do 1966 roku, relikwie bł. Jakuba znajdowały się w katedrze tarnowskiej, po czym przeniesiono je do Lubaczowa[5].
W 2019 r. arcybiskup lwowski Mieczysław Mokrzycki ustanowił sanktuarium bł. Jakuba Strzemię w kościele parafialnym w Haliczu[8].
W poczet błogosławionych zaliczył go papież Pius VI we wrześniu 1790 roku[9].