James Graham (2. baronet Netherby)

W dzisiejszym świecie James Graham (2. baronet Netherby) to bardzo istotny temat, który przykuł uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa. Dzięki wpływowi obejmującemu wiele aspektów codziennego życia, James Graham (2. baronet Netherby) stał się punktem zainteresowania dla osób pragnących lepiej zrozumieć otaczający ich świat. Poprzez swój wpływ na społeczeństwo, kulturę, gospodarkę i politykę, James Graham (2. baronet Netherby) stał się nieuniknionym tematem dyskusji w każdej dziedzinie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z James Graham (2. baronet Netherby), analizując jego pochodzenie, ewolucję i konsekwencje w obecnym świecie.

James Graham
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1792
Naworth

Data i miejsce śmierci

25 października 1861
Netherby

Minister spraw wewnętrznych
Okres

od 6 września 1841
do 30 czerwca 1846

Poprzednik

lord Normanby

Następca

George Grey

James Robert George Graham, 2. baronet GCB (ur. 1 czerwca 1792 w Naworth w hrabstwie Cumberland, zm. 25 października 1861 w Netherby w hrabstwie Cumberland), brytyjski polityk, członek stronnictwa wigów, a następnie Partii Konserwatywnej i stronnictwa Peelites, minister w rządach lorda Greya, Roberta Peela, lorda Aberdeena i lorda Palmerstona. Na jego cześć nazwano Ziemię Grahama na Antarktydzie.

Był synem sir Jamesa Grahama, 1. baroneta. Wykształcenie odebrał w Westminster School oraz na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1818 r. został wybrany wigowskim deputowanym do Izby Gmin z okręgu Kingston upon Hull. W 1820 r. zmienił okręg wyborczy na St Ives. Miejsce w parlamencie utracił w 1821 r. Po śmierci ojca w 1824 r. odziedziczył tytuł baroneta. W 1826 r. powrócił do ław parlamentu jako reprezentant okręgu Carlisle. W 1829 r. zmienił okręg na Cumberland. Po likwidacji tego okręgu w 1832 r. reprezentował jego wschodnią część.

Należał do najzagorzalszych zwolenników reformy wyborczej. W wigowskim gabinecie lorda Greya został w 1830 r. pierwszym lordem Admiralicji. Zrezygnował w 1834 r., kiedy gabinet zaczął rozważać likwidację protestanckiego Kościoła Irlandii. W 1837 r. oficjalnie wstąpił do Partii Konserwatywnej i zrezygnował z miejsca w swoim okręgu wyborczym. Od 1838 r. reprezentował okręg wyborczy Pembroke. W 1841 r. zamienił go na miejsce w okręgu Dorchester. W latach 1841-1846 był ministrem spraw wewnętrznych w konserwatywnym rządzie Roberta Peela. Po rozłamie w partii na tle zniesienia ustaw zbożowych stanął po stronie Peela i opuścił Partię Konserwatywną.

W 1847 r. zmienił okręg wyborczy na Ripon, a od 1852 r. reprezentował ponownie okręg Carlisle. W 1852 r. został również pierwszym lordem Admiralicji w koalicyjnym rządzie Aberdeena. Pozostał na tym stanowisku, kiedy na początku 1855 r. na czele rządu stanął lord Palmerston, jednak zrezygnował po kilku miesiącach. Zmarł w 1861 r.

8 lipca 1819 r. poślubił Frances Callander. Jego najstarszy syn Frederick odziedziczył po nim tytuł baroneta.

Upamiętniony został nazwą wybrzeża antarktydzkiego.

Przypisy

Linki zewnętrzne