Motyw Janne Ahonen to taki, który na przestrzeni lat wzbudził zainteresowanie wielu osób. Dzięki różnorodności podejść i wpływowi na różne aspekty życia, Janne Ahonen okazał się tematem debaty i refleksji w różnych sferach. Od wpływu na kulturę popularną po znaczenie we współczesnym społeczeństwie, Janne Ahonen pozostawił niezatarty ślad w zbiorowej wyobraźni. W tym artykule zbadamy różne aspekty Janne Ahonen i jego znaczenie w dzisiejszym świecie, oferując kompleksowy pogląd pozwalający lepiej zrozumieć jego obecność i implikacje.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | ||||||||||
Wzrost |
184 cm | |||||||||
Debiut w PŚ |
13 grudnia 1992 w Ruhpolding (56. miejsce) | |||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
7 marca 1993 w Lahti (11. miejsce) | |||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
19 grudnia 1993 w Engelbergu (1. miejsce) | |||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||
|
Janne Petteri Ahonen (ur. 11 maja 1977 w Lahti) – fiński skoczek narciarski, reprezentant klubu Lahden Hiihtoseura. Dwukrotny drużynowy srebrny medalista olimpijski. Dziesięciokrotny medalista mistrzostw świata, w tym dwukrotny indywidualny mistrz świata. Siedmiokrotny medalista mistrzostw świata w lotach, w tym dwukrotny indywidualny wicemistrz świata. Dwukrotny indywidualny i drużynowy mistrz świata juniorów. Zdobywca Pucharu Świata w sezonach 2003/2004 i 2004/2005 oraz zwycięzca 36 konkursów tego cyklu. W karierze stawał 108 razy na podium w konkursach PŚ. Jedyny skoczek w historii, który wygrał pięć edycji Turnieju Czterech Skoczni (1998/1999, 2002/2003, 2004/2005, 2005/2006, 2007/2008). Triumfator Letniego Grand Prix 2000 oraz multimedalista mistrzostw Finlandii. W 2011 odznaczony Medalem Holmenkollen.
20 marca 2005 w Planicy oddał najdłuższy ówcześnie skok w historii (240 m), jednak nie zdołał go ustać. 9 stycznia 2005 na skoczni Mühlenkopfschanze w Willingen skoczył 152 m. Do 29 stycznia 2021 była to najdłuższa w historii odległość uzyskana na skoczni dużej, kiedy to na tym samym obiekcie o metr dalej skoczył Klemens Murańka.
Skakał na nartach firmy Atomic, butach Jalas i w wiązaniach Win Air.
Janne Ahonen jest synem Maarit i Keijo. Matka zajmowała się sprzętem wędkarskim, a ojciec jest krawcem. Od siódmego roku życia Ahonen skacze w klubie Lahden Hiihtoseura.
27 listopada 2001 urodził się jego syn Mico Petteri Ahonen. 24 lipca 2004 ożenił się z matką swojego syna Tiią Jakobsson, z którą był zaręczony przez siedem lat. Ślub odbył się w XV-wiecznym kościele Panny Marii w Lahti. Przyjęcie weselne, na które przybyło około 150 osób, odbyło się w kompleksie rekreacyjnym Messilä. 9 czerwca 2008 urodził się jego drugi syn Milo.
Skokami narciarskimi interesował się już w dzieciństwie. Jego idolami byli Matti Nykänen i Jari Puikkonen. Ahonena uważa się za osobę o kamiennej twarzy, bardzo rzadko okazującą emocje, stąd pseudonim Maska. Ponadto w pierwszych latach kariery skakał z maską na twarzy. Słynie z zamiłowania do szybkiej jazdy, w 1995 roku został ukarany mandatem, za jazdę z prędkością przekraczającą prędkość dozwoloną o 115 km/h. Dzień po tym incydencie wygrał zawody w Lahti. Bierze udział w wyścigach samochodowych Drag Racing. We wrześniu 2004 został zwycięzcą klasyfikacji generalnej w mistrzostwach Finlandii i Skandynawii tych wyścigów. Największa prędkość, jaką osiągnął w tych zawodach to 307 km/h. Jest uzdolniony plastycznie, zaprojektował markę Turnieju Nordyckiego, sam stworzył również projekt swojego domu. Interesuje się malarstwem. Oprócz tego zajmuje się malowaniem kasków i masek dla skoczków. Edukację zakończył egzaminem maturalnym na etapie szkoły średniej. Oprócz ojczystego języka zna dwa języki obce, angielski i szwedzki.
Jego młodszy o cztery lata brat Pasi Ahonen również jest skoczkiem narciarskim, lecz nie odniósł on znaczących sukcesów na arenie międzynarodowej. Nigdy nie zdobył punktów Pucharu Świata, a jego najlepszy występ w zawodach Pucharu Kontynentalnego to 5. miejsce.
Dziennikarz Pekka Holopainen napisał biografię Janne Ahonena zatytułowaną „Królewski Orzeł”, którą skoczek oficjalnie zaprezentował w sierpniu 2009 roku.
Pierwszym medalem, jaki Ahonen przywiózł z zawodów międzynarodowych, było złoto Młodzieżowych Mistrzostw Skandynawii zdobyte na przełomie 1991 i 1992.
W Pucharze Świata zadebiutował 13 grudnia 1992 w Ruhpolding, zajmując 56. miejsce (54,3 pkt). Następnie wystąpił we wszystkich konkursach Turnieju Czterech Skoczni, zajmując odpowiednio 47., 55., 23. i 45. miejsce. Ostatecznie zajął 39. miejsce w klasyfikacji generalnej. Po Turnieju Czterech Skoczni odbyły się zawody PŚ w Predazzo, gdzie był 41.
19 lutego 1993 odbył się konkurs drużynowy, w którym reprezentacja Finlandii (w składzie z Ahonenem) zajęła szóste miejsce. 21 lutego 1993 po raz pierwszy wystartował w indywidualnym konkursie mistrzostw świata, na skoczni K-120 w Falun, zdobywając tam 131.1 pkt i zajmując 31. miejsce.
Podczas mistrzostw świata juniorów w Harrachovie zdobył dwa złote medale – indywidualnie i drużynowo. W konkursie indywidualnym wyprzedził Andreasa Widhölzla oraz Alexandra Herra. Drużynowo Finowie wyprzedzili Czechy i Austrię.
Do rywalizacji w Pucharze Świata powrócił 7 marca 1993 w konkursie w Lahti, gdzie po raz pierwszy w karierze zdobył punkty do klasyfikacji generalnej za zajęcie jedenastego miejsca (w konkursie zdobył 170.6 pkt). Trzy tygodnie później wystąpił w drużynowym i indywidualnym konkursie w Planicy, gdzie był na 8. oraz 30. miejscu. 5 punktów Pucharu Świata, które zdobył w Lahti dało mu 50. miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu.
11 grudnia 1993 w inaugurującym sezon konkursie w Planicy Ahonen zajął 47. miejsce. Trzy dni później w Predazzo ponownie nie zdobył punktów (był 35.). Udało mu się to 17 grudnia w Courchevel, gdzie zdobył 24 punkty za zajęcie jedenastego miejsca. 19 grudnia 1993 w Engelbergu Ahonen wygrał swój pierwszy w karierze konkurs zaliczany do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Dzięki temu osiągnięciu stał się jednym z najmłodszych w historii zwycięzców zawodów PŚ. Miał wtedy 16 lat 7 miesięcy i 8 dni.
9 stycznia 1994 odbyły się zawody PŚ w Murau, gdzie zajął 20. miejsce. Kolejne dwa konkursy odbyły się w czeskim Libercu, gdzie Ahonen dwukrotnie uplasował się na piątym miejscu.
Po igrzyskach brał udział w zawodach w Skandynawii. 5 marca 1994 w konkursie na normalnej skoczni Salpausselkä w Lahti był dwudziesty, natomiast cztery dni później w Örnsköldsvik był siódmy.
Po mistrzostwach skoczkowie rywalizowali w konkursach w Thunder Bay. 26 marca Ahonen był 32., natomiast dzień później zajął ósme miejsce. 388 punktów zdobytych przez cały sezon dało mu 10. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
Inauguracja sezonu 1994/95 odbyła się w Planicy. 10 grudnia 1994 w pierwszym konkursie Ahonen stanął na najniższym stopniu podium, natomiast dzień później był czwarty.
8 stycznia 1995 konkurs na Mühlenkopfschanze ukończył na czwartej pozycji. W konkursach w Engelbergu dwukrotnie stanął na podium – był drugi i trzeci. Tydzień później w Sapporo znów był drugi i trzeci. 28 i 29 stycznia w Lahti był jedenasty na skoczni normalnej i osiemnasty na dużej. Na skoczni Puijo w Kuopio zajął piątą lokatę. 4 i 5 lutego 1995 w Falun był 30. oraz 7. Konkurs w Lillehammer ukończył na 23. pozycji. Ahonen nie wziął udziału w zmaganiach na skoczni w Oslo. 18 i 19 lutego wystąpił w Vikersund, gdzie zajął 14. i 4. miejsce. 25 lutego na skoczni im. Heiniego Klopfera w Oberstdorfie ponownie uczestniczył w konkursie lotów, był ósmy. Był to ostatni konkurs PŚ w tym sezonie. W klasyfikacji końcowej zajął miejsce na najniższym stopniu podium przegrywając tylko z Andreasem Goldbergerem i Roberto Ceconem.
Konkursy otwarcia sezonu odbyły się w Lillehammer i tam Ahonen zajął odpowiednio czwarte oraz pierwsze miejsce (była to jego trzecia wygrana w PŚ w karierze). Na normalnej skoczni w Villach ponownie był czwarty. Na dużej skoczni w Planicy zajął miejsce trzecie. Piąty był w Predazzo. W Chamonix zajął miejsce tuż za pierwszą trzydziestką, a w Oberhofie był 38.
Tydzień po zakończeniu TCS odbyły się konkursy w Engelbergu, w których Ahonen zajął 37. oraz 20. miejsce. Później uczestniczył w konkursach w Sapporo, gdzie był piętnasty i szesnasty. 27 i 28 stycznia 1996 zawody pucharowe gościły na Wielkiej Krokwi, gdzie zajmował miejsca 17. i 19.
Tydzień później odbyły się dwa konkursy w Iron Mountain. Ahonen był tam czwarty i dziewiąty. Zawody w Kuopio ukończył na piątym miejscu, natomiast w Lahti na 7. i 14. W zawodach na skoczni Čerťák zajął 10. miejsce. W Falun był osiemnasty, natomiast w Oslo był drugi (przegrał tylko z Adamem Małyszem). Podobnie jak przed rokiem ukończył sezon na trzecim miejscu z dorobkiem 1054 punktów.
W pierwszych konkursach nowego sezonu Ahonen nie zdobył punktów Pucharu Świata, zajął bowiem 48. oraz 34. miejsce w zawodach otwarcia w Lillehammer. W Ruce był 23. i 5., w Harrachovie 9. i 12.
11 i 12 stycznia 1997 wystartował w konkursach na Gross-Titlis-Schanze w Engelbergu, gdzie uplasował się na ósmym i drugim miejscu. W japońskich konkursach w Sapporo i Hakubie zajmował piąte i dwukrotnie szóste lokaty. Konkursy w Willingen ukończył na 7. i 10. miejscu. Na Kulm był piąty i czwarty.
Loty na największej skoczni świata w Planicy przyniosły mu ósme oraz dwudzieste drugie miejsce. W ciągu całego sezonu 1996/1997 zgromadził 734 pkt, co dało mu ósme miejsce w klasyfikacji końcowej.
W pierwszych konkursach sezonu, które odbyły się w Lillehammer, zajął 24. i 34. miejsce. W Predazzo i Villach zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. W pierwszym z konkursów w Engelbergu był trzeci, natomiast w drugim był siódmy.
Siódmą lokatę wywalczył w konkursie w Ramsau. 17 i 18 stycznia 1998 konkursy Pucharu Świata odbyły się w Zakopanem. Fin wywalczył tam drugie oraz szóste miejsce.
5 lutego 1998 odbyły się indywidualne zawody Pucharu Świata na skoczni w Sapporo, Ahonen zajął tam trzecie miejsce.
Pierwsze zawody po igrzyskach odbyły się w norweskim Vikersund na skoczni mamuciej. Ahonen uplasował się tam odpowiednio na 18. i 11. miejscu. Zawody w Kuopio zakończyły się dla niego dwunastym miejscem, natomiast 7 marca 1998 w Lahti odniósł swoje piąte zwycięstwo w zawodach o Puchar Świata.
W konkursach na mamuciej skoczni w Planicy Janne Ahonen nie wystąpił. W klasyfikacji generalnej zajął miejsce dziewiąte, zdobywając 836 punktów (o 417 mniej niż zdobywca kryształowej kuli Primož Peterka).
Sezon rozpoczął od trzech drugich miejsc (w Lillehammer i pierwszym konkursie w Chamonix). Kolejny konkurs zakończył się jego triumfem. Konkursy w Predazzo i Oberhofie ukończył tuż poza pierwszą szóstką. Wygrał dwa konkursy w Harrachovie i został liderem klasyfikacji generalnej Pucharu Świata.
Po TCS Ahonen powiększył przewagę w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata nad drugim Martinem Schmittem. W Engelbergu był pierwszy i czwarty, w Zakopanem był drugi i pierwszy. W Sapporo był ósmy i siódmy, w Willingen szósty i czternasty. W Harrachovie na dużej skoczni odniósł zwycięstwo (ostatnie w sezonie).
W Planicy odbyły się trzy konkursy. Już po pierwszym, w którym Ahonen uplasował się na piątym miejscu, został wyprzedzony w klasyfikacji generalnej przez Martina Schmitta. W kolejnych zawodach był ósmy i dziewiąty, co nie pozwoliło mu odzyskać prowadzenia w PŚ. W klasyfikacji generalnej zajął drugie miejsce z dorobkiem 1695 pkt.
W pierwszych zawodach w Kuopio zajął 37. i 66. miejsce. Tydzień później w Predazzo był 10., ale w kolejnym konkursie był znowu poza trzydziestką (33.). Później zwyciężył w Villach i zajął dwa drugie miejsca w Zakopanem.
Tradycyjnie od czterech lat stanął na podium w Engelbergu (był drugi i trzeci). W konkursach w Sapporo zajmował miejsca: szóste i drugie, natomiast w Hakubie czwarte. W Willingen znowu był wśród trzech najlepszych – był drugi i trzeci.
W konkursach w Iron Mountain (26 i 27 lutego 2000) uplasował się na 19. i 9. miejscu. We wszystkich kolejnych zawodach do zakończenia sezonu stawał na podium.
19 marca 2000 odbył się konkurs na największej skoczni świata. Ahonen zajął tam drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął miejsce trzecie, przegrał tylko z Martinem Schmittem i Andreasem Widhölzlem. Zdobył 1437 punktów.
W pierwszych trzech konkursach sezonu, które odbyły się w Kuopio, Ahonen zajął 17., 4., i 2. miejsce.
Loty w Harrachovie ukończył na piątym oraz na drugim miejscu. W zawodach próby przedolimpijskiej w Park City zajął piątą lokatę. W konkursach w Japonii zajmował miejsca pod koniec pierwszej dziesiątki. W Willingen nie wystartował.
Po mistrzostwach świata odbyły się loty na mamuciej skoczni w Oberstdorfie. Ahonen zajął tam 10. oraz 46. miejsce.
W generalnej klasyfikacji Pucharu Świata był piąty z dorobkiem 686 pkt.
W Kuopio, w pierwszym konkursie sezonu 2001/2002 zajął 33. lokatę. W drugim konkursie w Kuopio oraz w zawodach w Titisee-Neustadt nie wystartował. Wystąpił dopiero w Villach, gdzie był dziewiętnasty. Konkursy w Engelbergu ukończył na 18. oraz na 11. miejscu. Nie wystartował w konkursach we Predazzo.
W Willingen zajął ósme miejsce. Podczas pierwszych konkursów na nowo przebudowanej Wielkiej Krokwi w Zakopanem uplasował się na 34. oraz na 14. miejscu. W japońskich konkursach nie wystąpił.
Konkurs drużynowy, który odbył się w Planicy wygrali Finowie. Konkurs indywidualny zaplanowany na 24 marca 2002 został odwołany. Ahonen zajął piętnaste miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. Zdobył 356 pkt.
Janne Ahonen rozpoczął sezon od dwóch miejsc na podium w Ruce, zajął kolejno trzecie i drugie miejsce. W Trondheim był dziewiąty i czwarty. Jego występy w Titisee-Neustadt to czwarta i dziesiąta lokata. W Engelbergu 21 grudnia 2002 wygrał pierwsze zawody PŚ po ponad 2,5-rocznej przerwie. Dzień później był ósmy.
Konkurs w Libercu był pierwszym w sezonie dla Fina, w którym wystartował lider klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Zawody te skończyły się dla niego szóstym miejscem. 18 stycznia 2003 w Zakopanem po raz pierwszy w sezonie zajął miejsce poza pierwszą dziesiątką – był dwudziesty. Dzień później był szósty. W japońskich konkursach w Hakubie i Sapporo zajmował miejsca: 6., 8. i 11. Na skoczni mamuciej w Tauplitz zajmował lokaty: 17. i 5. W niemieckim Willingen udało mu się zająć dziewiąte miejsce (stracił prowadzenie w Pucharze Świata na rzecz Hannawalda). Dzień później na tej samej skoczni był dwudziesty.
22 marca 2003 podczas zawodów w Planicy Ahonen po raz pierwszy w sezonie nie zmieścił się w pierwszej trzydziestce zawodów o Puchar Świata. Był 35. W ostatnich zawodach sezonu był 17. 1016 punktów dało mu czwartą lokatę w klasyfikacji generalnej, do podium zabrakło mu zaledwie 12 punktów.
Pierwsze zawody sezonu, które odbyły się w Ruce Ahonen ukończył na 23. miejscu. Po pierwszej serii był drugi, jednak w drugiej serii skakał w bardzo niekorzystnych warunkach atmosferycznych i spadł na 23. miejsce. W drugim konkursie zajął miejsce szóste. W kolejnych trzech konkursach stawał na podium. W Trondheim był drugi, w Neustadt był trzeci, a w Engelbergu drugi.
10 i 11 stycznia 2004 wygrał dwa konkursy Libercu i objął prowadzenie w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Konkursy, które odbyły się w Zakopanem, ukończył na 6. i na 12. miejscu. 23 stycznia zajął drugie miejsce w konkursie na olimpijskiej skoczni w Hakubie. Dzień później w Sapporo był ponownie drugi, w kolejnych zawodach był trzeci. 7 lutego odbył się konkurs na największej skoczni w Niemczech im. Heiniego Klopfera, w którym Ahonen był drugi, przegrał tylko z Roarem Ljøkelsøyem. W Willingen zwyciężył po raz trzeci w sezonie.
28 lutego odbył się konkurs na skoczni w Park City, na której 2 lata wcześniej odbyły się igrzyska olimpijskie. Ahonen podczas tych zawodów uplasował się na czternastej pozycji. Po tym konkursie miał w klasyfikacji generalnej 198 punktów przewagi nad drugim zawodnikiem.
Janne Ahonen po raz pierwszy w karierze zdobył kryształową kulę. Zdobył 1316 punktów, zaledwie o 10 więcej niż Roar Ljøkelsøy. Była to najmniejsza różnica pomiędzy pierwszym a drugim zawodnikiem w klasyfikacji Pucharu Świata od sezonu 1993/1994 (od kiedy to obowiązuje taka punktacja za konkurs PŚ).
Janne Ahonen zdominował pierwszą część sezonu 2004/2005. Wygrał pierwsze cztery konkursy z rzędu (dwa w Ruce i dwa w Trondheim). Pierwszym, któremu udało się pokonać Ahonena był Adam Małysz, a miało to miejsce 11 grudnia 2004 w Harrachovie, Fin zajął wtedy drugie miejsce. Jednak w kolejnych sześciu konkursach Ahonen ponownie wygrywał.
Wygrana, którą odniósł w Innsbrucku była szóstą z rzędu. W ten sposób ustanowił rekord w liczbie zwycięstw w konkursach Pucharu Świata z rzędu, który później został wyrównany przez Matti Hautamäkiego, Thomasa Morgensterna, Gregora Schlierenzauera i Ryōyū Kobayashiego. 9 stycznia odbyły się zawody w Willingen, Ahonen ponownie był najlepszy. W drugiej serii konkursu pobił rekord skoczni. W zawodach na skoczni Kulm nie wystartował z powodu choroby. W pełni sił powrócił na konkursy w Titisee-Neustadt. W pierwszym z nich zwyciężył, ustanawiając rekord dwunastu zwycięstw w sezonie, natomiast w drugim po raz pierwszy w całym sezonie nie stanął na podium – był siódmy. 29 i 30 stycznia zajął czwarte i drugie miejsce na Wielkiej Krokwi w Zakopanem. Po zawodach w Zakopanem ponownie zachorował na grypę, przez co nie wystartował w konkursach w Sapporo oraz w próbie przedolimpijskiej w Pragelato.
19 marca 2005 w Planicy odbył się przedostatni konkurs sezonu. Ahonen był tam siedemnasty, mimo że po pierwszej serii był dopiero trzydziesty po zakończonym upadkiem skoku na odległość 215 m. 20 marca w pierwszej konkursowej serii ustanowił swój rekord życiowy i rekord swojego kraju w długości skoku (233,5 m.), natomiast w drugiej oddał najdłuższy skok w historii – 240 metrów, który jednak zakończył się upadkiem. Oddał najdłuższe skoki obu serii, ale z powodu upadku zajął 6. miejsce.
Ahonen zdobył w ciągu 28 konkursów sezonu, spośród których startował w 23, 1715 punktów i po raz drugi z rzędu odebrał kryształową kulę za Puchar Świata.
26 listopada 2005 odbyły się dwa konkursy w Ruce, gdzie Ahonen zajmował drugie miejsca. Zdobył łącznie 160 pkt. i na następne zawody pojechał jako lider Pucharu Świata ex aequo z Robertem Kranjcem. Konkursy zaplanowane na 3 i 4 grudnia zostały przeniesione z Trondheim do Lillehammer. Zajął w nich piąte i szóste miejsce. Konkursy na dużej skoczni w Harrachovie ukończył dwukrotnie na podium, był trzeci oraz drugi. 18 grudnia konkurs w Engelbergu ukończył na czwartym miejscu.
Podobnie jak większość zawodników ze światowej czołówki z powodu zbliżających się igrzysk, Ahonen nie wziął udziału w konkursach zaliczanych do klasyfikacji PŚ w Sapporo. 28 i 29 stycznia 2006 w Zakopanem był trzeci i drugi. W Willingen był szósty.
18 marca 2006 w Planicy oddał skoki na odległości 209 i 212,5 m. Dały mu one jedenaste miejsce. W ostatnich zawodach sezonu 2005/2006 uplasował się na ostatnim miejscu w pierwszej dziesiątce, po skokach na odległość 204 i 217,5 m. Nie udało mu się odnieść trzeciego zwycięstwa w klasyfikacji generalnej z rzędu. Wywalczył drugie miejsce z dorobkiem 1024 pkt., przegrał z Jakubem Jandą o 127 pkt.
Pierwszy konkurs sezonu w Ruce Ahonen ukończył na 55. miejscu. Podobnie jak przed rokiem konkursy z Trondheim zostały przeniesione do Lillehammer i Fin zajął tam 6. i 7. miejsce. W Engelbergu zajął 21. i 14. pozycję.
13 stycznia 2007 konkurs na mamuciej skoczni w Vikersund zakończył tuż za podium – na miejscu czwartym. Tydzień później w jednoseryjnym konkursie w Zakopanem zajął 25. lokatę. 27 i 28 stycznia odbyły się konkursy na Schattenbergschanze w Oberstdorfie. Fin zajął w nich dwukrotnie ósme miejsce. Aby lepiej przygotować się do zbliżających się mistrzostw świata, nie wystartował w konkursach w Neustadt, Klingenthal oraz w Willingen.
W dniach 23–25 marca 2007 odbyły się trzy indywidualne konkursy PŚ w Planicy. Ahonen zajął w nich 7., 9. i 17. miejsce. Zdobył 539 punktów do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, co dało mu ósme miejsce. Ani raz nie stanął na podium, co ostatnio zdarzyło mu się 14 lat wcześniej w debiutanckim sezonie 1992/1993.
1 grudnia 2007 w Ruce zajął czternaste miejsce. Rywalizację w konkursach w Trondheim ukończył na czwartym oraz siódmym miejscu. Na normalnej skoczni w Villach po raz pierwszy od prawie dwóch lat stanął na podium Pucharu Świata, zajął drugie i trzecie miejsce. W zawodach na Gross-Titlis-Schanze uplasował się na 16. i 15. miejscu.
W zawodach, które 12 stycznia 2008 odbyły się w Predazzo Fin był piąty. Dzień później zajął czwartą pozycję. 20 stycznia na mamucie w Harrachovie odniósł swoją 35. wygraną w Pucharze Świata. W Zakopanem był trzynasty i szesnasty. 8 i 9 lutego na skoczni Ještěd w Libercu zajął odpowiednio 4. i 5. miejsce. W Willingen udało mu się wskoczyć na 9. miejsce.
14 marca 2008 w Planicy po raz sto piąty w karierze stanął na podium PŚ. Zajął drugie miejsce po skokach 212,5 i 221,5 m. Przegrał wyłącznie z Gregorem Schlierenzauerem. Dzień później był piąty. Przez cały sezon zdobył 1291 punktów PŚ i zajął trzecie miejsce w klasyfikacji końcowej (po raz ósmy w karierze na podium). Przegrał o 503 pkt. z Thomasem Morgensternem i o 270 z Gregorem Schlierenzauerem.
26 marca 2008 ogłosił koniec swojej kariery narciarskiej. Oficjalnym powodem był brak motywacji oraz chęć odejścia ze sportu w chwale.
9 lipca 2008 w Lahti odbył się pożegnalny konkurs z udziałem Janne Ahonena. Na liście zaproszonych znaleźli się:
Skoczkowie
Sędziowie
Ahonen wygrał, na drugim miejscu uplasował się Adam Małysz, a trzeci był Georg Späth. Po skoku Ahonena skoczkowie utworzyli dla niego szpaler z nart, pod którym przejechał.
8 marca 2009 ogłosił, iż zamierza powrócić do skakania. Zapowiedział, że jego głównym celem jest zdobycie złotego medalu zimowych igrzysk olimpijskich w Vancouver. Do rywalizacji powrócił w listopadzie 2009. Występ na igrzyskach skończył się niepowodzeniem – zarówno Ahonen, jak i reprezentacja Finlandii nie zdobyła żadnego medalu w konkursach skoków.
Po ponad półtorarocznej przerwie Ahonen powrócił do skakania w Pucharze Świata 28 listopada 2009 w konkursie w Ruce. Zajął tam 34. miejsce. 5 grudnia 2009 w Lillehammer zajął miejsce dziewiąte. Dzień później nie wystąpił z powodu choroby. 18 grudnia w zawodach w Engelbergu zajął 16. miejsce. Dzień później na tej samej skoczni był trzynasty. W jednoseryjnym konkursie, który odbył się 20 grudnia, zamknął pierwszą dziesiątkę. Ahonen w drugiej serii został zdyskwalifikowany za nieprawidłowy kombinezon, jednak chwilę po jego skoku drugą serię odwołano, a za oficjalne wyniki przyjęto rezultaty serii pierwszej.
9 stycznia 2010 w zawodach na mamuciej skoczni Kulm Finowi udało się zająć 9. lokatę. Dzień później nie udało mu się wejść do pierwszej dziesiątki konkursu, był dwunasty. 16 i 17 stycznia nie wystartował w konkursach w japońskim Sapporo. 22 i 23 stycznia w Zakopanem dwukrotnie uplasował się na miejscach w czołowej dziesiątce, był odpowiednio siódmy i dziewiąty. 31 stycznia 2010 wziął udział w zawodach na mamuciej skoczni im. Heiniego Klopfera, w których po skokach na 190 i 190,5 m. zajął 11. pozycję. W klasyfikacji generalnej lotów narciarskich zajął 10. miejsce. Nie wystąpił w konkursach w Klingenthal oraz Willingen.
27. miejsce zajął w rywalizacji o Puchar Świata na skoczni w Lahti 7 marca 2010. Oddał skoki na odległość 115 i 113 metrów, za które uzyskał 212,9 pkt. W kolejnych konkursach turnieju nie wziął udziału, w związku z czym zajął 51. miejsce w klasyfikacji generalnej.
Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, które odbyły się 19–20 marca 2010 Ahonen uplasował się na 27. pozycji. Pierwszego dnia oddawał skoki na odległość 182 i 189,5 m, natomiast drugiego dwukrotnie na 197 m. Zgromadził 701,1 pkt. i do zdobywcy złotego medalu Simona Ammanna stracił ponad 200 pkt. Nie wystartował on w konkursie drużynowym, w którym Finlandia zdobyła brązowy medal.
Janne Ahonen rozpoczął sezon od braku kwalifikacji do konkursu w Ruce, gdyż został zdyskwalifikowany po tym jak oddał swój skok po czasie. Ta kontrowersyjna dyskwalifikacja przyczyniła się zmian w przepisach polegających na tym, że zielone światło nie będzie oznaczało dla skoczka konieczności oddania skoku, a światło może zostać wyłączone, jeśli trener zauważy, że warunki atmosferyczne uniemożliwią oddanie skoku, a nowa możliwość startu zostanie wyznaczona przez jury.
Do konkursu w Kuopio zakwalifikował się skokiem na 111.0 m. W konkursie skoczył 112.5 m i zajął 35. miejsce. Nie wystąpił w konkursach w Lillehammer. W Engelbergu punktował dwukrotnie – raz zajął 24., następnie 34., po czym 20. pozycję. Po TCS następnymi zawodami w jakich brał udział były te w Zakopanem, gdzie zajął 35., 39. i 47. miejsce. Nie zakwalifikował się do zawodów w Vikersund.
5 marca ogłosił po raz drugi zakończenie kariery. 13 marca 2011 oddał ostatni skok przed przerwą w uprawianiu dyscypliny. W rodzinnym Lahti zajął 34. miejsce w konkursie, skacząc 117 m i zdobywając 109 punktów.
Najlepsze miejsce jakie zajął w sezonie to 5. podczas noworocznego konkursu Turnieju Czterech Skoczni w Ga-Pa. Ogółem wystartował w dwunastu konkursach, punktował w czterech, raz udało mu się znaleźć w pierwszej dziesiątce.
W pierwszym z konkursów 59. Turnieju Czterech Skoczni, w Oberstdorfie znalazł się w parze z Manuelem Fettnerem. Przegrał z nim rywalizację, skacząc 119,5 m, jednak zakwalifikował się do drugiej serii jako lucky loser. Tam skoczył 110,5 m i zajął 31. pozycję. W Garmisch-Partenkirchen został zestawiony w parę z Andreasem Wankiem. Rozegrana została tylko jedna seria, w trakcie której skoczył 134 m i zajął 5. miejsce. W Innsbrucku jego konkurentem był Anders Bardal, który skoczył 122 m i pokonał Ahonena, który oddał skok 118,5 m. Ahonen znalazł się na 31. miejscu. W Bischofshofen zakwalifikował się do drugiej serii jako lucky loser, gdyż pokonał go zestawiony z nim w parę Martin Schmitt. Ahonen zajął 20. miejsce przy skokach 121,5 m i 125,5 m. W klasyfikacji generalnej turnieju Ahonen zajął 24. miejsce.
Na skoczni K-120 Holmenkollbakken oddał skoki 121.0 m i 115.0 m zajmując 30. miejsce.
5 marca 2011 podjął kolejną decyzję o zakończeniu swojej kariery. Jako powód podawał, że treningi i życie pełne wyrzeczeń przychodzi mu z coraz większym trudem.
W styczniu 2013 w wywiadzie dla telewizji MTV3 zapowiedział kolejny powrót do skoków, uzasadniając go chęcią zdobycia medalu olimpijskiego w Soczi. Do rywalizacji powrócił już latem 2013 startując w kilku konkursach Letniego Grand Prix.
Przed sezonem letnim 2013 Ahonen ogłosił wznowienie kariery, co znalazło potwierdzenie w składzie reprezentacji Finlandii, gdzie znalazł się w kadrze A. W pierwszych zawodach po wznowieniu kariery, które odbyły się w lipcu w ramach cyklu Finlandia Veikkaus Cup na obiekcie HS 100 w Rovaniemi, uplasował się na piątej pozycji, oddając skoki na 87,5 m i 93 m. Następny konkurs tego cyklu rozegrano na dużym obiekcie w Ruce. Po pierwszej serii Ahonen prowadził, lądując na 136. metrze zeskoku. W drugiej oddał skok na 122,5 m i spadł na drugą pozycję, przegrywając z Laurim Asikainenem. W ostatnim konkursie, na normalnej skoczni w Vuokatti odniósł zwycięstwo, po skokach na 99 m i 90,5 m, wyprzedzając Lauriego Asikainena o 11,5 pkt. Tym samym zapewnił sobie pierwszą lokatę w ostatecznej klasyfikacji generalnej krajowego cyklu.
W kwalifikacjach do otwierającego Letnie Grand Prix konkursu w Hinterzarten zajął trzecie miejsce i oddał najdłuższy skok – 106,5 m (tyle samo osiągnął Severin Freund, jednak był on wśród prekwalifikowanych zawodników). Dwa dni później, 28 lipca, w konkursie głównym uplasował się na siódmej pozycji. Po pierwszej serii, w której skoczył na 100 m był piętnasty, jednak skacząc półtora metra dalej w drugiej zapewnił sobie awans. Dla Ahonena były to pierwsze punkty zdobyte w Letniej Grand Prix od 16 sierpnia 2007.
W październiku 2018 po raz trzeci ogłosił zakończenie sportowej kariery.
Turniej | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 | 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 | 2007 | 2006 | 2005 | 2004 | 2003 | 2002 | 2001 | 2000 | 1999 | 1998 | 1997 | 1996 | 1995 | 1994 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Puchar Świata | 50 | – | 58 | 31 | – | – | 44 | 11 | – | 3 | 8 | 2 | 1 | 1 | 4 | 15 | 5 | 3 | 2 | 9 | 8 | 3 | 3 | 10 |
Puchar Świata w lotach | 36 | – | 46 | – | – | – | 48 | 10 | – | 1 | 7 | 10 | 22 | 2 | 16 | X | 6 | 2 | 6 | 11 | 7 | 2 | 5 | 12 |
Turniej Czterech Skoczni | – | – | – | 23 | – | – | 24 | 2 | – | 1 | 8 | 1 | 1 | 5 | 1 | 26 | 2 | 2 | 1 | 3 | 18 | 6 | 3 | 16 |
Turniej Nordycki | X | X | X | X | X | X | X | 51 | – | 4 | 4 | 24 | 5 | 4 | 17 | 5 | 36 | 2 | 5 | 9 | 4 | X | X | X |
Letnie Grand Prix | – | – | 74 | 19 | – | – | – | – | – | – | 26 | 31 | 25 | 31 | 18 | 3 | 16 | 1 | 3 | 4 | – | 5 | 5 | 12 |
Turniej Czterech Narodów | X | X | X | X | X | X | X | 60 | – | – | 13 | – | X | X | X | X | X | X | X | X | X | X | X | X |
1994 Lillehammer | – | 25. miejsce (K-120), 37. miejsce (K-90) |
1998 Nagano/Hakuba | – | 4. miejsce (K-90), 37. miejsce (K-120) |
2002 Salt Lake City/Park City | – | 4. miejsce (K-90), 9. miejsce (K-120) |
2006 Turyn/Pragelato | – | 6. miejsce (K-95), 9. miejsce (K-125) |
2010 Vancouver/Whistler | – | 4. miejsce (K-95), 31. miejsce (K-125) |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 29. miejsce (K-95), 22. miejsce (K-125) |
2018 Pjongczang | – | 40. miejsce (K-98), 27. miejsce (K-125) |
1994 Lillehammer | – | 5. miejsce |
1998 Nagano/Hakuba | – | 5. miejsce |
2002 Salt Lake City/Park City | – | srebrny medal |
2006 Turyn/Pragelato | – | srebrny medal |
2014 Soczi/Krasnaja Polana | – | 8. miejsce |
2018 Pjongczang | – | 8. miejsce |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
25. | 20 lutego | 1994 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-120 | – | ind. | 108,5 m | 99,5 m | 163,4 pkt | 111,1 pkt | Jens Weißflog |
5. | 23 lutego | 1994 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-120 | druż. | 119,5 m | 111,0 m | 889,5 pkt (214,9 pkt) | 80,6 pkt | Niemcy | |
37. | 25 lutego | 1994 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | ind. | 88,0 m | 73,0 m | 186,0 pkt | 96,0 pkt | Espen Bredesen | |
4. | 11 lutego | 1998 | Hakuba | Olimpijska | K-90 | ind. | 86,5 m | 91,5 m | 231,5 pkt | 3,0 pkt | Jani Soininen | |
37. | 15 lutego | 1998 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | ind. | 106,0 m | -- | 91,3 pkt | 181,0 pkt | Kazuyoshi Funaki | |
5. | 17 lutego | 1998 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | druż. | 101,0 m | 128,0 m | 833,9 pkt (213,2 pkt) | 99,1 pkt | Japonia | |
4. | 10 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-90 | ind. | 95,5 m | 98,0 m | 261,5 pkt | 7,5 pkt | Simon Ammann | |
9. | 13 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | ind. | 124,0 m | 123,5 m | 241,5 pkt | 39,9 pkt | Simon Ammann | |
2. | 18 lutego | 2002 | Park City | Utah Olympic Park | K-120 | druż. | 129,0 m | 125,5 m | 974,0 pkt (260,6 pkt) | 0,1 pkt | Niemcy | |
6. | 12 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-95 | HS-106 | ind. | 103,5 m | 100,0 m | 261,5 pkt | 5,0 pkt | Lars Bystøl |
9. | 18 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | ind. | 123,5 m | 128,5 m | 234,1 pkt | 42,8 pkt | Thomas Morgenstern |
2. | 20 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | druż. | 129,0 m | 132,0 m | 976,6 pkt (251,8 pkt) | 7,4 pkt | Austria |
4. | 13 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park Ski Jump | K-95 | HS-106 | indywid. | 102,0 m | 104,0 m | 263,0 pkt | 13,5 pkt | Simon Ammann |
31. | 20 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park Ski Jump | K-125 | HS-140 | indywid. | 125,0 m | DNS | 111,0 pkt | 173,6 pkt | Simon Ammann |
29. | 9 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-95 | HS-106 | indywid. | 97,0 m | 92,5 m | 229,2 pkt | 48,8 pkt | Kamil Stoch |
22. | 15 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | indywid. | 126,0 m | 123,0 m | 241,3 pkt | 37,4 pkt | Kamil Stoch |
8. | 17 lutego | 2014 | Krasnaja Polana | Russkije Gorki | K-125 | HS-140 | druż. | 124,5 m | 132,0 m | 942,8 pkt (240,6 pkt) | 98,3 pkt | Niemcy |
40. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 90,5 m | – | 85,1 pkt | 174,2 pkt | Andreas Wellinger |
27. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 124,5 m | 115,5 m | 210,6 pkt | 75,1 pkt | Kamil Stoch |
8. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż. | 122,5 m | 120,5 m | 790,4 pkt (214,3 pkt) | 308,1 pkt | Norwegia |
1993 Falun | – | 31. miejsce (K-115) |
1995 Thunder Bay | – | 9. miejsce (K-90), 9. miejsce (K-120) |
1997 Trondheim | – | złoty medal (K-90), 8. miejsce (K-120) |
1999 Ramsau/Bischofshofen | – | 4. miejsce (K-120), 4. miejsce (K-90) |
2001 Lahti | – | brązowy medal (K-116), 6. miejsce (K-90) |
2003 Val di Fiemme/Predazzo | – | 35. miejsce (K-120) |
2005 Oberstdorf | – | brązowy medal (K-90), złoty medal (K-120) |
2007 Sapporo | – | 6. miejsce (K-120), 14. miejsce (K-90) |
2011 Oslo | – | 20. miejsce (K-95), 30.miejsce (K-120) |
2015 Falun | – | 15. miejsce (K-90), 19. miejsce (K-120) |
2017 Lahti | – | 25. miejsce (K-90), 23. miejsce (K-116) |
1993 Falun | – | 6. miejsce |
1995 Thunder Bay | – | złoty medal |
1997 Trondheim | – | złoty medal |
1999 Ramsau/Bischofshofen | – | 4. miejsce |
2001 Lahti | – | srebrny medal (K-116), srebrny medal (K-90) |
2003 Val di Fiemme/Predazzo | – | złoty medal |
2005 Oberstdorf | – | 4. miejsce (K-90), srebrny medal (K-120) |
2007 Sapporo | – | 4. miejsce |
2011 Oslo | – | 8. miejsce (K-95), 7. miejsce (K-120) |
2015 Falun | – | 10. miejsce (drużyna mieszana/K-90), 9. miejsce (K-120) |
2017 Lahti | – | 11. miejsce (drużyna mieszana/K-90), 6. miejsce (K-116) |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
31. | 21 lutego | 1993 | Falun | Lugnet | K-115 | – | ind. | 103,0 m | 76,0 m | 131,1 pkt | 110,3 pkt | Espen Bredesen |
6. | 23 lutego | 1993 | Falun | Lugnet | K-115 | druż. | 93,0 m | 94,0 m | 696,7 pkt (145,8 pkt) | 124,8 pkt | Norwegia | |
9. | 12 marca | 1995 | Thunder Bay | Normal Thunder | K-90 | ind. | 86,5 m | 87,0 m | 219,5 pkt | 46,5 pkt | Takanobu Okabe | |
1. | 16 marca | 1995 | Thunder Bay | Big Thunder | K-120 | druż. | 123,5 m | 121,5 m | 889,0 pkt (244,5 pkt) | – | ||
9. | 18 marca | 1995 | Thunder Bay | Big Thunder | K-120 | ind. | 108,5 m | 118,0 m | 208,2 pkt | 64,4 pkt | Tommy Ingebrigtsen | |
1. | 22 lutego | 1997 | Trondheim | Granåsen | K-90 | ind. | 95,0 m | 98,5 m | 263,5 pkt | – | ||
1. | 27 lutego | 1997 | Trondheim | Granåsen | K-120 | druż. | 114,5 m | 123,0 m | 955,3 pkt (231,0 pkt) | – | ||
8. | 1 marca | 1997 | Trondheim | Granåsen | K-120 | ind. | 111,5 m | 126,5 m | 231,9 pkt | 20,2 pkt | Masahiko Harada | |
4. | 21 lutego | 1999 | Bischofshofen | Paul-Ausserleitner-Schanze | K-120 | ind. | 123,5 m | 126,0 m | 254,1 pkt | 9,3 pkt | Martin Schmitt | |
4. | 23 lutego | 1999 | Bischofshofen | Paul-Ausserleitner-Schanze | K-120 | druż. | 123,0 m | 110,5 m | 855,7 pkt (220,3 pkt) | 133,2 pkt | Niemcy | |
4. | 26 lutego | 1999 | Ramsau | Mattensprunganlage | K-90 | ind. | 94,0 m | 93,0 m | 249,0 pkt | 6,0 pkt | Kazuyoshi Funaki | |
3. | 19 lutego | 2001 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | ind. | 124,5 m | 125,5 m | 267,4 pkt | 8,9 pkt | Martin Schmitt | |
2. | 21 lutego | 2001 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | druż. | 112,5 m | 126,0 m | 900,2 pkt (245,2 pkt) | 39,6 pkt | Niemcy | |
6. | 23 lutego | 2001 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | ind. | 86,0 m | 87,5 m | 216,5 pkt | 29,5 pkt | Adam Małysz | |
2. | 25 lutego | 2001 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | druż. | 90,0 m | 93,0 m | 951,5 pkt (240,5 pkt) | 2,0 pkt | Austria | |
35. | 22 lutego | 2003 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | ind. | 120,0 m | – | 93,5 pkt | 195,5 pkt | Adam Małysz | |
1. | 23 lutego | 2003 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | druż. | 118,5 m | 124,0 m | 1046,6 pkt (236,5 pkt) | – | ||
3. | 19 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-90 | HS-100 | ind. | 97,0 m | 92,0 m | 249,0 pkt | 7,0 pkt | Rok Benkovič |
4. | 20 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-90 | HS-100 | druż. | 95,0 m | 97,0 m | 928,0 pkt (254,5 pkt) | 42,5 pkt | Austria |
1. | 25 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | ind. | 141,5 m | 142,5 m | 313,2 pkt | – | |
2. | 26 lutego | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż. | 129,5 m | 142,5 m | 1122,9 pkt (282,1 pkt) | 14,4 pkt | Austria |
6. | 24 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | ind. | 123,0 m | 130,0 m | 249,9 pkt | 16,2 pkt | Simon Ammann |
4. | 25 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | druż. | 124,0 m | 119,0 m | 869,8 pkt (231,4 pkt) | 130,4 pkt | Austria |
14. | 3 marca | 2007 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-98 | ind. | 93,5 m | 90,5 m | 236,0 pkt | 41,0 pkt | Adam Małysz |
20. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | indywid. | 96,0 m | 94,0 m | 223,0 pkt | 46,2 pkt | Thomas Morgenstern |
8. | 27 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | druż. | 100,0 m | 94,5 m | 900,5 pkt (221,1 pkt) | 125,0 pkt | Austria |
30. | 3 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | indywid. | 121,0 m | 115,0 m | 209,1 pkt | 78,4 pkt | Gregor Schlierenzauer |
7. | 5 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | druż. | 117,5 m | – | 408,3 pkt (102,1 pkt) | 91,7 pkt | Austria |
15. | 21 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | indywid. | 90,5 m | 89,0 m | 221,6 pkt | 31,1 pkt | Rune Velta |
10. | 22 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-100 | druż. mix. | 89,0 m | – | 369,5 pkt (103,2 pkt) | 548,4 pkt | Niemcy |
19. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 118,5 m | 122,5 m | 206,5 pkt | 62,2 pkt | Severin Freund |
9. | 28 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | druż. | 109,0 m | – | 328,5 pkt (77,8 pkt) | 544,1 pkt | Norwegia |
25. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 90,5 m | 89,5 m | 226,3 pkt | 44,5 pkt | Stefan Kraft |
11. | 26 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. mix. | 90,5 m | – | 397,4 pkt (116,5 pkt) | 638,1 pkt | Niemcy |
23. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 115,0 m | 116,0 m | 225,6 pkt | 53,7 pkt | Stefan Kraft |
6. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż. | 116,0 m | 112,0 m | 926,5 pkt (228,8 pkt) | 177,7 pkt | Polska |
1994 Planica | – | 12. miejsce |
1996 Tauplitz | – | srebrny medal |
1998 Oberstdorf | – | 8. miejsce |
2000 Vikersund | – | brązowy medal |
2002 Harrachov | – | 24. miejsce |
2004 Planica | – | srebrny medal |
2006 Tauplitz | – | 8. miejsce |
2008 Oberstdorf | – | brązowy medal |
2010 Planica | – | 27. miejsce |
2018 Oberstdorf | – | 22. miejsce |
2004 Planica | – | srebrny medal |
2006 Tauplitz | – | srebrny medal |
2008 Oberstdorf | – | srebrny medal |
2018 Oberstdorf | – | 8. miejsce |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
12. | 20 marca | 1994 | Planica | Velikanka | K-185 | – | ind. | 120,0 m | 159,0 m | – | – | 228,8 pkt | 122,5 pkt | Jaroslav Sakala |
2. | 10–11 lutego | 1996 | Tauplitz | Kulm | K-185 | ind. | 179,0 m | 191,0 m | 192,0 m | 194,0 m | 734,2 pkt | 3,9 pkt | Andreas Goldberger | |
8. | 24 stycznia | 1998 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-185 | ind. | 187,0 m | 177,5 m | 191,0 m | 183,5 m | 702,8 pkt | 63,6 pkt | Kazuyoshi Funaki | |
3. | 12–14 lutego | 2000 | Vikersund | Vikersundbakken | K-185 | ind. | 147,5 m | 180,5 m | 190,0 m | – | 484,1 pkt | 52,7 pkt | Sven Hannawald | |
24. | 9–10 marca | 2002 | Harrachov | Čerťák | K-185 | ind. | 160,0 m | 151,5 m | – | – | 270,3 pkt | 126,0 pkt | Sven Hannawald | |
2. | 20–21 lutego | 2004 | Planica | Velikanka | K-185 | HS-215 | ind. | 190,0 m | 225,0 m | 216,5 m | 201,5 m | 814,1 pkt | 18,0 pkt | Roar Ljøkelsøy |
2. | 22 lutego | 2004 | Planica | Velikanka | K-185 | HS-215 | druż. | 211,5 m | 217,5 m | 1704,1 pkt (422,3 pkt) | 7,7 pkt | Norwegia | ||
8. | 13–14 stycznia | 2006 | Tauplitz | Kulm | K-185 | HS-203 | ind. | 192,5 m | 197,0 m | 167,0 m | 195,0 m | 715,8 pkt | 72,2 pkt | Roar Ljøkelsøy |
2. | 15 stycznia | 2006 | Tauplitz | Kulm | K-185 | HS-203 | druż. | 196,0 m | 193,5 m | 1477,2 pkt (377,4 pkt) | 20,7 pkt | Norwegia | ||
3. | 22–23 lutego | 2008 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | ind. | 210,5 m | 206,5 m | 209,0 m | 208,5 m | 811,9 pkt | 23,5 pkt | Gregor Schlierenzauer |
2. | 24 lutego | 2008 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | druż. | 195,5 m | 194,0 m | 1477,0 pkt (372,4 pkt) | 76,3 pkt | Austria | ||
27. | 19–20 lutego | 2010 | Planica | Letalnica | K-185 | HS-215 | ind. | 182,0 m | 189,5 m | 197,0 m | 197,0 m | 701,1 pkt | 234,7 pkt | Simon Ammann |
22. | 19–20 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | indywid. | 182,0 m | 194,5 m | 192,0 m | – | 500,0 pkt | 151,9 pkt | Daniel-André Tande |
8. | 21 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | druż. | 190,0 m | 189,0 m | 1262,2 pkt (358,5 pkt) | 400,0 pkt | Norwegia |
1993 Harrachov | – | złoty medal |
1994 Breitenwang | – | złoty medal |
1993 Harrachov | – | złoty medal |
1994 Breitenwang | – | złoty medal |
Janne Ahonen w całej swojej karierze osiem razy stał na podium w klasyfikacji generalnej, a dwukrotnie w tej klasyfikacji zwyciężał.
Sezon | Miejsce |
---|---|
1992/1993 | 50. |
1993/1994 | 10. |
1994/1995 | 3. |
1995/1996 | 3. |
1996/1997 | 8. |
1997/1998 | 9. |
1998/1999 | 2. |
1999/2000 | 3. |
2000/2001 | 5. |
2001/2002 | 15. |
2002/2003 | 4. |
2003/2004 | 1. |
2004/2005 | 1. |
2005/2006 | 2. |
2006/2007 | 8. |
2007/2008 | 3. |
2009/2010 | 11. |
2010/2011 | 44. |
2013/2014 | 31. |
2014/2015 | 58. |
2016/2017 | 50. |
Ahonen mając na koncie 36 zwycięstw jest szóstym zawodnikiem w historii pod względem liczby zwycięstw w konkursach PŚ. Więcej wygranych mają tylko Gregor Schlierenzauer, Matti Nykänen, Stefan Kraft, Adam Małysz i Kamil Stoch. Jako jedyny w historii pięciokrotnie wygrywał zawody PŚ w Engelbergu.
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Przypisy |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 19 grudnia | 1993 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | – | 120,5 m | – | 113,4 pkt | – |
2. | 1 stycznia | 1995 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-115 | 114,0 m | 112,0 m | 247,6 pkt | * TCS 1994/1995 | |
3. | 3 grudnia | 1995 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-120 | 123,0 m | 131,0 m | 257,7 pkt | – | |
4. | 10 stycznia | 1996 | Tauplitz/Bad Mitterndorf | Kulm | K-180 | 179,0 m | 191,5 m | 357,0 pkt | * Pierwszy dzień mistrzostw świata w lotach | |
5. | 7 marca | 1998 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | 125,0 m | 121,0 m | 259,7 pkt | * Turniej Nordycki 1998 | |
6. | 6 grudnia | 1998 | Chamonix | Tremplin aux Bossons | K-95 | 98,0 m | 97,5 m | 248,0 pkt | – | |
7. | 19 grudnia | 1998 | Harrachov | Čerťák | K-120 | 109,0 m | 132,0 m | 235,3 pkt | – | |
8. | 20 grudnia | 1998 | Harrachov | Čerťák | K-120 | 126,0 m | 126,5 m | 252,5 pkt | – | |
9. | 9 stycznia | 1999 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 126,5 m | 127,0 m | 255,3 pkt | – | |
10. | 17 stycznia | 1999 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-116 | 119,0 m | 128,5 m | 258,4 pkt | – | |
11. | 7 lutego | 1999 | Harrachov | Čerťák | K-120 | 118,5 m | 123,0 m | 233,7 pkt | – | |
12. | 12 grudnia | 1999 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | 94,0 m | 94,0 m | 251,0 pkt | – | |
13. | 4 marca | 2000 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | 91,0 m | 98,5 m | 254,5 pkt | * Turniej Nordycki 2000 | |
14. | 21 grudnia | 2002 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 128,0 m | 132,0 m | 271,5 pkt | – | |
15. | 4 stycznia | 2003 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | 122,0 m | 115,5 m | 227,5 pkt | * 51. Turniej Czterech Skoczni | |
16. | 10 stycznia | 2004 | Liberec | Ještěd | K-120 | 127,0 m | – | 128,6 pkt | – | |
17. | 11 stycznia | 2004 | Liberec | Ještěd | K-120 | 139,0 m | – | 147,2 pkt | – | |
18. | 14 lutego | 2004 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | 132,5 m | 133,5 m | 242,8 pkt | – | |
19. | 27 listopada | 2004 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 144,5 m | 142,0 m | 318,7 pkt | – |
20. | 28 listopada | 2004 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 143,0 m | 143,0 m | 308,3 pkt | – |
21. | 4 grudnia | 2004 | Trondheim | Granåsen | K-120 | HS-131 | 132,0 m | 135,5 m | 281,5 pkt | – |
22. | 5 grudnia | 2004 | Trondheim | Granåsen | K-120 | HS-131 | 123,0 m | 124,5 m | 246,5 pkt | – |
23. | 12 grudnia | 2004 | Harrachov | Čerťák | K-120 | HS-142 | 140,0 m | 141,0 m | 288,8 pkt | – |
24. | 18 grudnia | 2004 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 141,0 m | 137,5 m | 279,3 pkt | – |
25. | 19 grudnia | 2004 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 134,0 m | 135,0 m | 260,7 pkt | – |
26. | 29 grudnia | 2004 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 127,5 m | 133,5 m | 268,4 pkt | * 53. Turniej Czterech Skoczni |
27. | 1 stycznia | 2005 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-115 | HS-125 | 124,0 m | 128,0 m | 260,1 pkt | * 53. Turniej Czterech Skoczni |
28. | 3 stycznia | 2005 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-134 | 128,5 m | 120,0 m | 243,8 pkt | * 53. Turniej Czterech Skoczni |
29. | 9 stycznia | 2005 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 135,0 m | 152,0 m | 279,1 pkt | – |
30. | 9 stycznia | 2005 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 142,0 m | 138,0 m | 283,5 pkt | – |
31. | 29 grudnia | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 130,5 m | 130,0 m | 270,9 pkt | * 54. Turniej Czterech Skoczni |
32. | 6 stycznia | 2006 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 141,0 m | 141,5 m | 293,0 pkt | * 54. Turniej Czterech Skoczni |
33. | 5 stycznia | 2008 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 139,5 m | 138,0 m | 282,5 pkt | * 56. Turniej Czterech Skoczni |
34. | 6 stycznia | 2008 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 126,0 m | 136,0 m | 251,6 pkt | * 56. Turniej Czterech Skoczni |
35. | 20 stycznia | 2008 | Harrachov | Čerťák | K-185 | HS-205 | 199,5 m | – | 187,9 pkt | – |
36. | 4 marca | 2008 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 122,5 m | 126,0 m | 248,3 pkt | * Turniej Nordycki 2008 |
Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
1992/1993 | – | – | – | – |
1993/1994 | 1 | – | – | 1 |
1994/1995 | 1 | 2 | 3 | 6 |
1995/1996 | 2 | 2 | 2 | 6 |
1996/1997 | – | 1 | – | 1 |
1997/1998 | 1 | 1 | 4 | 6 |
1998/1999 | 6 | 7 | – | 13 |
1999/2000 | 2 | 8 | 6 | 16 |
2000/2001 | – | 4 | – | 4 |
2001/2002 | – | – | 1 | 1 |
2002/2003 | 2 | 1 | 2 | 5 |
2003/2004 | 3 | 5 | 5 | 13 |
2004/2005 | 12 | 3 | – | 15 |
2005/2006 | 2 | 5 | 2 | 9 |
2006/2007 | – | – | – | – |
2007/2008 | 4 | 3 | 2 | 9 |
2009/2010 | – | 2 | 1 | 3 |
2010/2011 | – | – | – | – |
2013/2014 | – | – | – | – |
2014/2015 | – | – | – | – |
2015/2016 | – | – | – | – |
2016/2017 | – | – | – | – |
suma | 36 | 44 | 28 | 108 |
Ahonen 108 razy stał na podium konkursów PŚ. Dwunastokrotnie zajmował miejsca na podium w Engelbergu.
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 19 grudnia | 1993 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | – | 120,5 m | – | 113,4 pkt | 1. | – | |
2. | 10 grudnia | 1994 | Planica | Srednija Velikanka | K-92 | 92,0 m | 93,0 m | 233,0 pkt | 3. | 10,0 pkt | Kazuyoshi Funaki | |
3. | 1 stycznia | 1995 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-115 | 114,0 m | 112,0 m | 247,6 pkt | 1. | – | ||
4. | 14 stycznia | 1995 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 116,0 m | 117,5 m | 216,3 pkt | 2. | 2,9 pkt | Roberto Cecon | |
5. | 15 stycznia | 1995 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 123,5 m | 124,0 m | 252,0 pkt | 3. | 6,2 pkt | Roberto Cecon | |
6. | 21 stycznia | 1995 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | 87,0 m | 96,0 m | 241,5 pkt | 2. | 4,0 pkt | Andreas Goldberger | |
7. | 22 stycznia | 1995 | Sapporo | Ōkurayama | K-115 | 108,0 m | 106,5 m | 206,1 pkt | 3. | 8,6 pkt | Nicolas Dessum | |
8. | 3 grudnia | 1995 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-120 | 123,0 m | 131,0 m | 257,7 pkt | 1. | – | ||
9. | 10 grudnia | 1995 | Planica | Bloudkova velikanka | K-120 | 130,5 m | 133,0 m | 271,8 pkt | 3. | 5,5 pkt | Mika Laitinen | |
10. | 16 grudnia | 1995 | Chamonix | Tremplin aux Bossons | K-95 | 88,0 m | 101,5 m | 248,0 pkt | 2. | 2,0 pkt | Ari-Pekka Nikkola | |
11. | 10 stycznia | 1996 | Tauplitz/Bad Mitterndorf | Kulm | K-180 | 179,0 m | 191,5 m | 357,0 pkt | 1. | – | ||
12. | 11 stycznia | 1996 | Tauplitz/Bad Mitterndorf | Kulm | K-180 | 192,0 m | 194,0 m | 377,2 pkt | 3. | 8,7 pkt | Andreas Goldberger | |
13. | 17 marca | 1996 | Oslo | Holmenkollbakken | K-110 | 118,0 m | 108,0 m | 242,8 pkt | 2. | 6,6 pkt | Adam Małysz | |
14. | 12 stycznia | 1997 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 124,0 m | 125,0 m | 241,2 pkt | 2. | 11,5 pkt | Primož Peterka | |
15. | 20 grudnia | 1997 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 111,0 m | 111,5 m | 198,5 pkt | 3. | 18,7 pkt | Andreas Widhölzl | |
16. | 4 stycznia | 1998 | Innsbruck | Bergisel | K-108 | 104,5 m | 117,5 m | 230,2 pkt | 3. | 10,5 pkt | Kazuyoshi Funaki | |
17. | 6 stycznia | 1998 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-120 | 118,0 m | 121,0 m | 232,7 pkt | 3. | 14,9 pkt | Sven Hannawald | |
18. | 17 stycznia | 1998 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-116 | 98,0 m | 107,0 m | 181,9 pkt | 2. | 1,5 pkt | Kristian Brenden | |
19. | 5 lutego | 1998 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | 133,0 m | 119,0 m | 258,1 pkt | 3. | 25,7 pkt | Andreas Widhölzl | |
20. | 7 marca | 1998 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | 125,0 m | 121,0 m | 259,7 pkt | 1. | – | ||
21. | 28 listopada | 1998 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-120 | 124,5 m | 130,0 m | 261,1 pkt | 2. | 7,7 pkt | Martin Schmitt | |
22. | 29 listopada | 1998 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-120 | 117,5 m | 117,5 m | 223,5 pkt | 2. | 16,4 pkt | Martin Schmitt | |
23. | 5 grudnia | 1998 | Chamonix | Tremplin aux Bossons | K-95 | 100,5 m | 92,0 m | 240,5 pkt | 2. | 2,0 pkt | Martin Schmitt | |
24. | 6 grudnia | 1998 | Chamonix | Tremplin aux Bossons | K-95 | 98,0 m | 97,5 m | 248,0 pkt | 1. | – | ||
25. | 19 grudnia | 1998 | Harrachov | Čerťák | K-120 | 109,0 m | 132,0 m | 235,3 pkt | 1. | – | ||
26. | 20 grudnia | 1998 | Harrachov | Čerťák | K-120 | 126,0 m | 126,5 m | 252,5 pkt | 1. | – | ||
27. | 1 stycznia | 1999 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-115 | 114,5 m | 118,0 m | 240,0 pkt | 2. | 7,8 pkt | Martin Schmitt | |
28. | 3 stycznia | 1999 | Innsbruck | Bergisel | K-108 | 108,5 m | 108,5 m | 226,1 pkt | 2. | 6,4 pkt | Noriaki Kasai | |
29. | 6 stycznia | 1999 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-120 | 124,5 m | 126,0 m | 255,9 pkt | 2. | 7,4 pkt | Andreas Widhölzl | |
30. | 9 stycznia | 1999 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 126,5 m | 127,0 m | 255,3 pkt | 1. | – | ||
31. | 16 stycznia | 1999 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-116 | 108,5 m | 121,0 m | 227,5 pkt | 2. | 5,8 pkt | Stefan Horngacher | |
32. | 17 stycznia | 1999 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-116 | 119,0 m | 128,5 m | 258,4 pkt | 1. | – | ||
33. | 7 lutego | 1999 | Harrachov | Čerťák | K-120 | 118,5 m | 123,0 m | 233,7 pkt | 1. | – | ||
34. | 12 grudnia | 1999 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | 94,0 m | 94,0 m | 251,0 pkt | 1. | – | ||
35. | 18 grudnia | 1999 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-116 | 121,5 m | 116,0 m | 243,9 pkt | 2. | 16,1 pkt | Martin Schmitt | |
36. | 19 grudnia | 1999 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-116 | 124,5 m | 121,0 m | 261,3 pkt | 2. | 7,4 pkt | Martin Schmitt | |
37. | 1 stycznia | 2000 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-115 | 111,5 m | 117,0 m | 231,8 pkt | 3. | 9,9 pkt | Andreas Widhölzl | |
38. | 3 stycznia | 2000 | Innsbruck | Bergisel | K-108 | 111,5 m | 112,5 m | 239,8 pkt | 3. | 6,9 pkt | Andreas Widhölzl | |
39. | 6 stycznia | 2000 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-120 | 130,5 m | 127,0 m | 270,3 pkt | 2. | 1,6 pkt | Andreas Widhölzl | |
40. | 8 stycznia | 2000 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 125,5 m | 119,5 m | 244,0 pkt | 2. | 14,1 pkt | Martin Schmitt | |
41. | 9 stycznia | 2000 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 111,5 m | 122,5 m | 222,2 pkt | 3. | 25,1 pkt | Martin Schmitt | |
42. | 22 stycznia | 2000 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | 120,5 m | 116,0 m | 226,7 pkt | 2. | 12,1 pkt | Martin Schmitt | |
43. | 5 lutego | 2000 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-120 | 114,5 m | 126,0 m | 234,4 pkt | 3. | 25,2 pkt | Andreas Widhölzl | |
44. | 6 lutego | 2000 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-120 | 117,0 m | 128,0 m | 234,4 pkt | 2. | 5,2 pkt | Andreas Widhölzl | |
45. | 4 marca | 2000 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | 91,0 m | 98,5 m | 254,5 pkt | 1. | – | ||
46. | 5 marca | 2000 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | 120,5 m | 124,5 m | 257,5 pkt | 2. | 0,7 pkt | Martin Schmitt | |
47. | 10 marca | 2000 | Trondheim | Granåsen | K-120 | 132,5 m | 127,0 m | 266,6 pkt | 3. | 13,1 pkt | Sven Hannawald | |
48. | 12 marca | 2000 | Oslo | Holmenkollbakken | K-115 | 127,0 m | 123,5 m | 266,4 pkt | 3. | 5,0 pkt | Sven Hannawald | |
49. | 19 marca | 2000 | Planica | Velikanka | K-185 | 198,0 m | 211,0 m | 402,3 pkt | 2. | 8,4 pkt | Sven Hannawald | |
50. | 3 grudnia | 2000 | Kuopio | Puijo | K-120 | 119,0 m | 124,0 m | 232,1 pkt | 2. | 0,6 pkt | Martin Schmitt | |
51. | 4 stycznia | 2001 | Innsbruck | Bergisel | K-108 | 104,0 m | 103,0 m | 214,3 pkt | 2. | 44,9 pkt | Adam Małysz | |
52. | 6 stycznia | 2001 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-120 | 118,5 m | 124,5 m | 242,9 pkt | 2. | 31,9 pkt | Adam Małysz | |
53. | 14 stycznia | 2001 | Harrachov | Čerťák | K-185 | 200,5 m | 193,0 m | 381,2 pkt | 2. | 16,6 pkt | Adam Małysz | |
54. | 13 marca | 2002 | Falun | Lugnet | K-115 | 121,5 m | 117,5 m | 248,7 pkt | 3. | 25,8 pkt | Matti Hautamäki | |
55. | 29 listopada | 2002 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | 133,5 m | 138,0 m | 291,2 pkt | 3. | 2,3 pkt | Primož Peterka | |
56. | 30 listopada | 2002 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | 141,0 m | 134,5 m | 298,4 pkt | 2. | 5,4 pkt | Andreas Widhölzl | |
57. | 21 grudnia | 2002 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-120 | 128,0 m | 132,0 m | 271,5 pkt | 1. | – | ||
58. | 29 grudnia | 2002 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-115 | 124,0 m | 118,5 m | 257,5 pkt | 3. | 5,6 pkt | Sven Hannawald | |
59. | 4 stycznia | 2003 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | 122,0 m | 115,5 m | 227,5 pkt | 1. | – | ||
60. | 6 grudnia | 2003 | Trondheim | Granåsen | K-120 | 129,0 m | 121,5 m | 249,9 pkt | 2. | 4,4 pkt | Roar Ljøkelsøy | |
61. | 14 grudnia | 2003 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | 133,0 m | – | 139,9 pkt | 3. | 5,9 pkt | Tami Kiuru | |
62. | 20 grudnia | 2003 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | 128,5 m | 134,5 m | 251,4 pkt | 2. | 7,2 pkt | Roar Ljøkelsøy | |
63. | 4 stycznia | 2004 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | 132,5 m | 121,0 m | 253,8 pkt | 3. | 11,4 pkt | Peter Žonta | |
64. | 6 stycznia | 2004 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-120 | 131,5 m | 132,0 m | 261,3 pkt | 3. | 4,5 pkt | Sigurd Pettersen | |
65. | 10 stycznia | 2004 | Liberec | Ještěd | K-120 | 127,0 m | – | 128,6 pkt | 1. | – | ||
66. | 11 stycznia | 2004 | Liberec | Ještěd | K-120 | 139,0 m | – | 147,2 pkt | 1. | – | ||
67. | 23 stycznia | 2004 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | 116,0 m | 133,5 m | 240,6 pkt | 2. | 11,2 pkt | Matti Hautamäki | |
68. | 24 stycznia | 2004 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | 135,5 m | 129,0 m | 279,1 pkt | 2. | 2,3 pkt | Roar Ljøkelsøy | |
69. | 25 stycznia | 2004 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | 124,5 m | 128,0 m | 256,5 pkt | 3. | 6,4 pkt | Roar Ljøkelsøy | |
70. | 7 lutego | 2004 | Oberstdorf | im. H.Klopfera | K-185 | 213,5 m | 198,0 m | 402,8 pkt | 2. | 11,1 pkt | Roar Ljøkelsøy | |
71. | 14 lutego | 2004 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | 132,5 m | 133,5 m | 242,8 pkt | 1. | – | ||
72. | 7 marca | 2004 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | 126,0 m | 123,0 m | 265,6 pkt | 3. | 3,5 pkt | Bjørn Einar Romøren | |
73. | 27 listopada | 2004 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 144,5 m | 142,0 m | 318,7 pkt | 1. | – | |
74. | 28 listopada | 2004 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 143,0 m | 143,0 m | 308,3 pkt | 1. | – | |
75. | 4 grudnia | 2004 | Trondheim | Granåsen | K-120 | HS-131 | 132,0 m | 135,5 m | 281,5 pkt | 1. | – | |
76. | 5 grudnia | 2004 | Trondheim | Granåsen | K-120 | HS-131 | 123,0 m | 124,5 m | 246,5 pkt | 1. | – | |
77. | 11 grudnia | 2004 | Harrachov | Čerťák | K-120 | HS-142 | 141,0 m | 136,5 m | 279,0 pkt | 2. | 5,2 pkt | Adam Małysz |
78. | 12 grudnia | 2004 | Harrachov | Čerťák | K-120 | HS-142 | 140,0 m | 141,0 m | 288,8 pkt | 1. | – | |
79. | 18 grudnia | 2004 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 141,0 m | 137,5 m | 279,3 pkt | 1. | – | |
80. | 19 grudnia | 2004 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 134,0 m | 135,0 m | 260,7 pkt | 1. | – | |
81. | 29 grudnia | 2004 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 127,5 m | 133,5 m | 268,4 pkt | 1. | – | |
82. | 1 stycznia | 2005 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-115 | HS-125 | 124,0 m | 128,0 m | 260,1 pkt | 1. | – | |
83. | 3 stycznia | 2005 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-134 | 128,5 m | 120,0 m | 243,8 pkt | 1. | – | |
84. | 6 stycznia | 2005 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 132,0 m | 140,5 m | 271,0 pkt | 2. | 6,0 pkt | Martin Höllwarth |
85. | 9 stycznia | 2005 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 135,0 m | 152,0 m | 279,1 pkt | 1. | – | |
86. | 22 stycznia | 2005 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 142,0 m | 138,0 m | 283,5 pkt | 1. | – | |
87. | 30 stycznia | 2005 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 128,5 m | 132,0 m | 270,9 pkt | 2. | 7,3 pkt | Adam Małysz |
88. | 26 listopada | 2005 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 138,5 m | – | 149,8 pkt | 2. | 5,6 pkt | Jakub Janda |
89. | 26 listopada | 2005 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 140,5 m | 136,0 m | 299,7 pkt | 2. | 5,9 pkt | Robert Kranjec |
90. | 10 grudnia | 2005 | Harrachov | Čerťák | K-120 | HS-142 | 129,0 m | 140,0 m | 264,2 pkt | 3. | 25,3 pkt | Andreas Küttel |
91. | 11 grudnia | 2005 | Harrachov | Čerťák | K-120 | HS-142 | 137,5 m | 139,0 m | 281,7 pkt | 2. | 5,4 pkt | Jakub Janda |
92. | 29 grudnia | 2005 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 130,5 m | 130,0 m | 270,9 pkt | 1. | – | |
93. | 1 stycznia | 2006 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-115 | HS-125 | 122,5 m | 124,0 m | 262,2 pkt | 2. | 2,5 pkt | Jakub Janda |
94. | 6 stycznia | 2006 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 141,0 m | 141,5 m | 293,0 pkt | 1. | – | |
95. | 30 stycznia | 2006 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 127,0 m | 130,5 m | 264,0 pkt | 3. | 10,3 pkt | Matti Hautamäki |
96. | 30 stycznia | 2006 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | 132,0 m | 130,5 m | 274,5 pkt | 2. | 3,0 pkt | Matti Hautamäki |
97. | 13 grudnia | 2007 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | HS-98 | 93,0 m | 95,0 m | 243,5 pkt | 2. | 11,0 pkt | Thomas Morgenstern |
98. | 14 grudnia | 2007 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | HS-98 | 91,0 m | 94,0 m | 238,5 pkt | 3. | 11,0 pkt | Thomas Morgenstern |
99. | 29 grudnia | 2007 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 130,5 m | 137,0 m | 279,0 pkt | 3. | 16,9 pkt | Thomas Morgenstern |
100. | 1 stycznia | 2008 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-140 | 132,0 m | 141,0 m | 272,7 pkt | 2. | 1,7 pkt | Gregor Schlierenzauer |
101. | 5 stycznia | 2008 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 139,5 m | 138,0 m | 282,5 pkt | 1. | – | |
102. | 6 stycznia | 2008 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 126,0 m | 136,0 m | 251,6 pkt | 1. | – | |
103. | 20 stycznia | 2008 | Harrachov | Čerťák | K-185 | HS-205 | 199,5 m | – | 187,9 pkt | 1. | – | |
104. | 4 marca | 2008 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 122,5 m | 126,0 m | 248,3 pkt | 1. | – | |
105. | 14 marca | 2008 | Planica | Letalnica | K-185 | HS-215 | 212,5 m | 221,5 m | 427,8 pkt | 2. | 19,2 pkt | Gregor Schlierenzauer |
106. | 29 grudnia | 2009 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | 116,5 m | 137,0 m | 253,3 pkt | 2. | 11,9 pkt | Andreas Kofler |
107. | 3 stycznia | 2010 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | 128,0 m | 117,5 m | 237,4 pkt | 3. | 13,7 pkt | Gregor Schlierenzauer |
108. | 6 stycznia | 2010 | Bischofshofen | im. P. Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 134,0 m | 133,5 m | 264,0 pkt | 2. | 0,7 pkt | Thomas Morgenstern |
Źródło | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sezon 1992/1993 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | - | 56 | - | - | 47 | 55 | 23 | 45 | 41 | - | - | - | 11 | - | - | 30 | 5 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Legenda (do sezonu 1992/1993) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15
q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sezon 1993/1994 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
47 | q | 35 | 11 | 1 | 8 | 27 | 36 | 10 | 20 | 5 | 5 | - | - | 20 | 7 | 12 | 32 | 8 | 388 | ||||||||||||||||||||||||||||||
Sezon 1994/1995 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3 | 4 | 4 | 1 | 7 | 15 | 4 | 2 | 3 | 2 | 3 | 11 | 18 | 5 | 30 | 7 | 23 | - | 14 | 4 | 8 | 869 | ||||||||||||||||||||||||||||
Sezon 1995/1996 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
4 | 1 | 4 | 3 | 4 | 2 | 31 | 38 | 6 | 5 | 14 | 7 | 37 | 20 | 15 | 16 | 17 | 19 | 1 | 3 | 4 | 9 | 5 | 7 | 14 | 10 | 18 | 2 | 1054 | |||||||||||||||||||||
Sezon 1996/1997 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
48 | 34 | 23 | 5 | 9 | 12 | 33 | 14 | 31 | 5 | 8 | 2 | 5 | 6 | 6 | 7 | 10 | 5 | 4 | 7 | 6 | 15 | 6 | 22 | 8 | 734 | ||||||||||||||||||||||||
Sezon 1997/1998 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
24 | 34 | 14 | 11 | q | 3 | 7 | 12 | 4 | 3 | 3 | 7 | 2 | 6 | 8 | 10 | 3 | 18 | 11 | 12 | 1 | 11 | 18 | 22 | 13 | - | - | 836 | ||||||||||||||||||||||
Sezon 1998/1999 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2 | 2 | 2 | 1 | 8 | 7 | 1 | 1 | 5 | 2 | 2 | 2 | 1 | 4 | 2 | 1 | 8 | 7 | 6 | 14 | 1 | 18 | 4 | 31 | 8 | 5 | 5 | 8 | 9 | 1695 | ||||||||||||||||||||
Sezon 1999/2000 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
37 | 66 | 10 | 33 | 1 | 2 | 2 | 6 | 3 | 3 | 2 | 2 | 3 | 2 | 6 | 4 | 2 | 3 | 6 | 19 | 9 | 1 | 2 | 3 | 3 | 2 | 1437 | |||||||||||||||||||||||
Sezon 2000/2001 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
17 | 4 | 2 | 9 | 4 | 2 | 2 | 5 | 2 | 5 | 6 | 9 | 10 | - | - | 10 | 46 | 19 | - | - | - | 686 | ||||||||||||||||||||||||||||
Sezon 2001/2002 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
33 | - | - | - | 19 | 18 | 11 | - | - | 12 | 16 | q | 16 | 8 | 34 | 14 | - | - | 4 | 3 | 5 | 4 | 356 | |||||||||||||||||||||||||||
Sezon 2002/2003 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
3 | 2 | 9 | 4 | 4 | 10 | 1 | 8 | 3 | 5 | 1 | 4 | 6 | 20 | 6 | 6 | 8 | 11 | 17 | 5 | 9 | 24 | 19 | 17 | 19 | 35 | 17 | 1016 | ||||||||||||||||||||||
Sezon 2003/2004 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
23 | 6 | 2 | 3 | 2 | 13 | 4 | 3 | 3 | 1 | 1 | 6 | 12 | 2 | 2 | 3 | 2 | 1 | 14 | 3 | 4 | 7 | 8 | 1316 | ||||||||||||||||||||||||||
Sezon 2004/2005 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 | 1 | 1 | 1 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 2 | 1 | - | - | 1 | 7 | 4 | 2 | - | - | - | 4 | 12 | 4 | 18 | 17 | 6 | 1715 | |||||||||||||||||||||
Sezon 2005/2006 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
2 | 2 | 5 | 6 | 3 | 2 | 4 | 1 | 2 | 6 | 1 | - | - | 3 | 2 | 6 | 20 | - | 25 | 12 | 11 | 10 | 1024 | |||||||||||||||||||||||||||
Sezon 2006/2007 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
55 | 6 | 7 | 21 | 14 | 7 | 16 | 5 | 11 | 4 | 25 | 8 | 8 | - | - | - | - | 8 | 8 | 10 | 10 | 7 | 9 | 17 | 539 | |||||||||||||||||||||||||
Sezon 2007/2008 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
14 | 4 | 7 | 2 | 3 | 16 | 15 | 3 | 2 | 1 | 1 | 5 | 4 | 1 | 13 | 16 | - | - | 4 | 5 | 9 | 9 | 1 | 4 | 14 | 2 | 5 | 1291 | ||||||||||||||||||||||
Sezon 2009/2010 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
34 | 9 | - | 16 | 13 | 10 | 2 | 6 | 3 | 2 | 9 | 12 | - | - | 7 | 9 | 11 | - | - | 27 | - | - | - | 494 | ||||||||||||||||||||||||||
Sezon 2010/2011 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
q | 35 | - | - | 24 | 34 | 20 | 31 | 5 | 33 | 20 | - | - | - | - | 35 | 39 | 47 | - | - | - | q | 34 | - | - | 74 | ||||||||||||||||||||||||
Sezon 2013/2014 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
16 | 31 | 13 | 9 | 21 | 5 | 23 | 29 | 25 | 14 | 23 | 38 | - | - | - | - | - | - | 30 | 20 | 34 | 28 | 36 | - | - | - | - | - | 176 | |||||||||||||||||||||
Sezon 2014/2015 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | 29 | 32 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 31 | 30 | - | - | - | - | 34 | 20 | q | 24 | 40 | 23 | - | 29 | ||||||||||||||||||
Sezon 2015/2016 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
41 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | q | 43 | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 | ||||||||||||||||||||
Sezon 2016/2017 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
34 | 34 | 45 | q | q | - | - | - | - | - | - | - | - | 41 | 21 | 23 | 25 | - | - | - | - | 48 | - | - | - | - | 24 | |||||||||||||||||||||||
Sezon 2017/2018 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
45 | 34 | - | - | 45 | - | - | - | - | - | - | 39 | - | - | - | 37 | - | - | - | - | - | - | 0 | |||||||||||||||||||||||||||
Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30
dq – dyskwalifikacja q – dyskwalifikacja w kwalifikacjach q – zawodnik nie zakwalifikował się - – zawodnik nie wystartował |
Sezon 1992/1993 |
|||||||||
- | 8 | ||||||||
Legenda (w sezonach 1991/1992–1992/1993) | |||||||||
1 2 3 poniżej 3 - – zawodnik nie wystartował | |||||||||
Sezon 1993/1994 |
|||||||||
4 | 4 | ||||||||
Sezon 1994/1995 |
|||||||||
1 | |||||||||
Sezon 1995/1996 |
|||||||||
1 | 1 | 4 | 4 | ||||||
Sezon 1996/1997 |
|||||||||
1 | |||||||||
Sezon 1998/1999 |
|||||||||
5 | |||||||||
Sezon 1999/2000 |
|||||||||
1 | 1 | 2 | |||||||
Sezon 2000/2001 |
|||||||||
3 | 2 | - | - | ||||||
Legenda (w sezonach 1993/1994–2000/2001) | |||||||||
1 2 3 4-6 poniżej 6 - – zawodnik nie wystartował | |||||||||
Sezon 2001/2002 |
|||||||||
- | 2 | - | 1 | 1 | |||||
Sezon 2002/2003 |
|||||||||
- | 1 | ||||||||
Sezon 2003/2004 |
|||||||||
2 | 2 | ||||||||
Sezon 2004/2005 |
|||||||||
2 | - | 2 | |||||||
Sezon 2005/2006 |
|||||||||
1 | 3 | ||||||||
Sezon 2006/2007 |
|||||||||
- | 3 | ||||||||
Sezon 2007/2008 |
|||||||||
3 | 2 | 2 | |||||||
Sezon 2009/2010 |
|||||||||
3 | 3 | - | 8 | ||||||
Sezon 2010/2011 |
|||||||||
4 | - | - | 6 | - | |||||
Sezon 2013/2014 |
|||||||||
8 | 11 | - | 5 | - | |||||
Sezon 2014/2015 |
|||||||||
- | - | 10 | 9 | 7 | |||||
Sezon 2015/2016 |
|||||||||
8 | - | - | - | - | - | ||||
Sezon 2016/2017 |
|||||||||
- | 9 | 7 | 9 | - | - | ||||
Sezon 2017/2018 |
|||||||||
11 | 10 | 7 | - | 9 | - | - | - | ||
Legenda | |||||||||
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – zawodnik nie wystartował |
Sezon | Miejsce |
---|---|
1992/1993 | 39. |
1993/1994 | 16. |
1994/1995 | 3. |
1995/1996 | 6. |
1996/1997 | 18. |
1997/1998 | 3. |
1998/1999 | 1. |
1999/2000 | 2. |
2000/2001 | 2. |
2001/2002 | 26. |
2002/2003 | 1. |
2003/2004 | 5. |
2004/2005 | 1. |
2005/2006 | 1. |
2006/2007 | 8. |
2007/2008 | 1. |
2009/2010 | 2. |
2010/2011 | 24. |
2013/2014 | 23. |
Sezon | Miejsce | Źr. |
---|---|---|
1997 | 4. | |
1998 | 9. | |
1999 | 5. | |
2000 | 1. | |
2001 | 36. | |
2002 | 5. | |
2003 | 17. | |
2004 | 4. | |
2005 | 5. | |
2006 | 24. | |
2007 | 4. | |
2008 | 4. | |
2010 | 51. |
Sezon | Miejsce |
---|---|
2017 | 74. |
Sezon | Miejsce |
---|---|
1993/1994 | 12. |
1994/1995 | 5. |
1995/1996 | 2. |
1996/1997 | 7. |
1997/1998 | 11. |
1998/1999 | 6. |
1999/2000 | 2. |
2000/2001 | 6. |
2009/2010 | 10. |
2014/2015 | 46. |
2016/2017 | 36. |
Sezon | Miejsce |
---|---|
1994 | 12. |
1995 | 5. |
1996 | 5. |
1998 | 4. |
1999 | 3. |
2000 | 1. |
2001 | 16. |
2002 | 3. |
2003 | 18. |
2004 | 31. |
2005 | 25. |
2006 | 31. |
2007 | 26. |
2013 | 19. |
2015 | 74. |
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 8 sierpnia | 2000 | Kuopio | Puijo | K-120 | 123,5 m | – | 120,0 pkt |
2. | 12 sierpnia | 2000 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | 96,5 m | – | 120,0 pkt |
3. | 14 sierpnia | 2000 | Courchevel | Tremplin Le Praz | K-120 | 125,5 m | – | 120,0 pkt |
4. | 27 sierpnia | 2000 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | 131,0 m | – | 120,0 pkt |
5. | 3 września | 2000 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | 132,0 m | 127,5 m | 272,6 pkt |
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Miejsce | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 11 sierpnia | 1998 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | – | 114,5 m | 113,0 m | 206,5 pkt | 2. | 23,8 pkt | Masahiko Harada |
2. | 14 sierpnia | 1998 | Courchevel | Tremplin Le Praz | K-120 | 122,5 m | 127,0 m | 251,1 pkt | 2. | 1,3 pkt | Nicolas Dessum | |
3. | 16 sierpnia | 1998 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-90 | 91,5 m | 87,5 m | 229,5 pkt | 2. | 21,5 pkt | Masahiko Harada | |
4. | 7 sierpnia | 1999 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | 103,5 m | 103,0 m | 265,5 pkt | 2. | 7,5 pkt | Sven Hannawald | |
5. | 11 września | 1999 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | 120,5 m | 117,5 m | 234,4 pkt | 2. | 13,5 pkt | Sven Hannawald | |
6. | 8 sierpnia | 2000 | Kuopio | Puijo | K-120 | 123,5 m | – | 120,0 pkt | 1. | – | – | |
7. | 12 sierpnia | 2000 | Villach | Villacher Alpenarena | K-90 | 96,5 m | – | 120,0 pkt | 1. | – | – | |
8. | 14 sierpnia | 2000 | Courchevel | Tremplin Le Praz | K-120 | 125,5 m | – | 120,0 pkt | 1. | – | – | |
9. | 26 sierpnia | 2000 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | 128,0 m | 122,0 m | 252,5 pkt | 2. | 5,5 pkt | Matti Hautamäki | |
10. | 27 sierpnia | 2000 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | 131,0 m | – | 120,0 pkt | 1. | – | – | |
11. | 2 września | 2000 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | 133,5 m | 130,0 m | 273,8 pkt | 2. | 5,3 pkt | Hideharu Miyahira | |
12. | 3 września | 2000 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | 132,0 m | 127,5 m | 272,6 pkt | 1. | – | – | |
13. | 14 sierpnia | 2001 | Courchevel | Tremplin Le Praz | K-120 | 115,5 m | 120,5 m | 223,8 pkt | 3. | 8,8 pkt | Andreas Widhölzl | |
14. | 10 sierpnia | 2002 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | 104,5 m | 102,5 m | 274,0 pkt | 2. | 4,5 pkt | Andreas Widhölzl | |
15. | 6 września | 2002 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | 120,0 m | 125,5 m | 261,9 pkt | 2. | 13,5 pkt | Andreas Widhölzl | |
16. | 7 września | 2002 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | 120,0 m | 123,5 m | 253,8 pkt | 2. | 9,5 pkt | Andreas Widhölzl | |
17. | 7 sierpnia | 2005 | Hinterzarten | Adlerschanze | K-95 | HS-108 | 100,5 m | 104,0 m | 261,0 pkt | 2. | 3,0 pkt | Wolfgang Loitzl |
18. | 3 października | 2006 | Oberhof | Hans-Renner-Schanze | K-120 | HS-140 | 130,5 m | 131,5 m | 273,6 pkt | 3. | 12,3 pkt | Adam Małysz |
19. | 3 października | 2013 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 127 m | 130,5 m | 245 pkt | 3. | 16,4 pkt | Andreas Wellinger |
Źródło | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1994 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
10 | 7 | 31 | 599,3 | |||||||||||||||||||||||
1995 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
13 | 21 | 4 | 21 | 871,8 | ||||||||||||||||||||||
1996 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
10 | 6 | 5 | 15 | 9 | 156 | |||||||||||||||||||||
1998 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
4 | 2 | 2 | 2 | - | - | 290 | ||||||||||||||||||||
1999 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
2 | 4 | 5 | 2 | 7 | 291 | |||||||||||||||||||||
2000 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
5 | 1 | 1 | 1 | 2 | 1 | 2 | 1 | 705 | ||||||||||||||||||
2001 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
24 | 6 | 3 | 19 | - | - | - | 119 | |||||||||||||||||||
2002 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
2 | 9 | 6 | 2 | 2 | 9 | 338 | ||||||||||||||||||||
2003 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
14 | 12 | 14 | 33 | 58 | ||||||||||||||||||||||
2004 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
- | - | - | - | 6 | - | - | 40 | |||||||||||||||||||
2005 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
2 | - | - | - | - | - | - | - | 80 | ||||||||||||||||||
2006 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
- | - | - | - | - | - | - | - | 11 | 3 | 84 | ||||||||||||||||
2007 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
10 | 10 | 8 | 36 | - | - | - | - | - | - | 84 | ||||||||||||||||
2010 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
34 | - | - | - | - | - | - | - | - | 0 | |||||||||||||||||
2013 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
7 | 27 | 15 | 6 | - | - | - | - | - | - | 3 | 156 | |||||||||||||||
2015 | ||||||||||||||||||||||||||
punkty | ||||||||||||||||||||||||||
20 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 33 | 11 | |||||||||||||||
Legenda | ||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 dq – dyskwalifikacja |
1999 | |||||||||
4 | 4 | ||||||||
2000 | |||||||||
1 | |||||||||
Legenda (do sezonu 2000) | |||||||||
1 2 3 4-6 poniżej 6 - – brak startu | |||||||||
2003 | |||||||||
2 | |||||||||
2005 | |||||||||
2 | |||||||||
2007 | |||||||||
2 | |||||||||
2010 | |||||||||
5 | |||||||||
2015 | |||||||||
7 | 5 | ||||||||
Legenda | |||||||||
1 2 3 4-8 poniżej 8 - – brak startu |
Sezon | Miejsce | Źr. |
---|---|---|
2007 | 13. | |
2010 | 60. |
Sezon | Miejsce |
---|---|
1993/1994 | 125. |
1994/1995 | 47. |
1996/1997 | 151. |
1997/1998 | 70. |
2014/2015 | 67. |
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 29 marca | 1998 | Rovaniemi | Ounasvaara | K-90 | 90,0 m | 93,0 m | 239,0 pkt |
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Miejsce | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 18 grudnia | 1994 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | – | 92,5 m | 91,5 m | 244,5 pkt | 2. | 12,0 pkt | Kazuyoshi Funaki |
2. | 29 marca | 1998 | Rovaniemi | Ounasvaara | K-90 | 90,0 m | 93,0 m | 239,0 pkt | 1. | – | – | |
3. | 14 lutego | 2015 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 126,0 m | 124,5 m | 263,6 pkt | 3. | 3,8 pkt | Halvor Egner Granerud |
Źródło | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sezon 1993/1994 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
6 | 25 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 46 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sezon 1994/1995 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | - | 51 | 4 | 2 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 4 | - | - | - | 180 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sezon 1996/1997 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 5 | 45 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sezon 1997/1998 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | - | - | - | - | - | - | - | 14 | 4 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 1 | - | - | 168 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sezon 2014/2015 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
punkty | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 3 | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | 60 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Legenda | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30
dq – dyskwalifikacja - – zawodnik nie wystartował |
Data | Miejsce | Skocznia | Punkt K | HS | Rekord | Uwagi | Źródło |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 stycznia 1995 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-107 | – | 114 m | ||
19 lutego 1995 | Vikersund | Vikersundbakken | K-175 | – | 187 m | ||
8 lutego 1996 | Bad Mitterndorf | Kulm | K-180 | – | 200 m | ||
1996 | Oberwiesenthal | Fichtelbergschanzen | K-95 | – | 99 m | rekord letni | |
28 marca 1998 | Rovaniemi | Ounasvaara | K-90 | – | 100,5 m | ||
4 marca 2000 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | – | 98,5 m | ||
13 sierpnia 2000 | Courchevel | Tremplin Le Praz | K-120 | – | 133,5 m | ||
11 stycznia 2004 | Liberec | Ještěd | K-120 | – | 139 m | wyrównanie rekordu | |
9 stycznia 2005 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 152 m | ||
11 marca 2005 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-120 | HS-138 | 137 m | ||
29 września 2006 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 134 m | oficjalny, letni | |
30 września 2006 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 135,5 m | oficjalny, letni | |
11 stycznia 2007 | Vikersund | Vikersundbakken | K-185 | HS-207 | 212,5 m | ||
1 sierpnia 2007 | Vuokatti | Hyppyrimäki | K-90 | HS-100 | 103,5 m | ||
1 stycznia 2008 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-140 | 139 m |