W tym artykule zbadamy wszystko, co jest związane z Janusz Józefowicz, od jego początków po dzisiejsze zastosowania. Janusz Józefowicz to temat o ogromnym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie, ponieważ wpływa na różne obszary codziennego życia. W całym artykule przeanalizujemy jego ewolucję na przestrzeni czasu, wyzwania, jakie obecnie stawia oraz możliwe rozwiązania, aby im sprostać. Ponadto zajmiemy się różnymi perspektywami istniejącymi wokół Janusz Józefowicz, a także etycznymi i moralnymi implikacjami, jakie ze sobą niesie. Dołącz do nas w tej wycieczce po fascynującym świecie Janusz Józefowicz!
Tańca uczył się w Szkole Wokalno-Tanecznej w Koszęcinie i w Pradze, pod kierunkiem Franka Towena. Grał w przedstawieniu Malczewski w Teatrze Wizji i Ruchu. Za rolę Marco w spektaklu dyplomowym Widok z mostu Artura Millera otrzymał nagrodę dla najbardziej utalentowanego studenta na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Jego spektakl dyplomowy PWST/1984 pt. Złe zachowanie (reż. Andrzej Strzelecki) okazał się wydarzeniem artystycznym roku i był wystawiany w warszawskim teatrze „Ateneum”, a od 1987 – w teatrze „Rampa”, którego Józefowicz został głównym choreografem. Przedstawienie prezentowano prawie w całej Europie i zdobyło szereg liczących się nagród.
W lipcu 1990 otrzymał od rządu amerykańskiego stypendium na sześciotygodniowy staż dla choreografów z całego świata. Tam pracował z grupą amerykańskich tancerzy nad etiudą własnego pomysłu. Przez rok prowadził również zajęcia choreograficzne w Berlinie Zachodnim – wykładał na Kunst–Forum. Przez dwa lata organizował tzw. Mode-Theater, czyli imprezy w kilku miastach niemieckich, w których uczestniczyli awangardowi plastycy, a także polscy tancerze i aktorzy.
Kariera
W latach 1999/2000 był pedagogiem w warszawskiej Akademii Teatralnej. Od listopada 1992 jest dyrektorem artystycznym teatru „Studio Buffo”. Stworzył w nim studio artystyczne „Metro”, w którym dzieci i młodzież mają możliwości uczenia się m.in. tańca klasycznego, współczesnego, śpiewu, stepu czy akrobatyki. W tym czasie zaczął realizować plany przygotowania polskiego musicalu o ludziach jego pokolenia. Temat taki znalazł w sztuce autorstwa Agaty i Maryny Miklaszewskich pt. Metro. Skomponowanie muzyki powierzył Januszowi Stokłosie. Przez rok szukał wykonawców, przesłuchania odbywały się w całej Polsce i sąsiednich państwach. Wykształcił od podstaw zespół musicalu, w którym śpiewali m.in.: Katarzyna Groniec, Barbara Melzer, Beata Wyrąbkiewicz, Anna Mamczur, Edyta Górniak, Robert Janowski, Michał Milowicz, Dariusz Kordek, Mariusz Czajka, Olaf Lubaszenko i Bogusław Linda. Premiera musicalu odbyła się 30 stycznia 1991 w warszawskim Teatrze Dramatycznym, a 16 kwietnia 1992 zagrano go po raz pierwszy w „Minskoff Theatre” na Broadwayu. Za muzykę i libretto twórcy musicalu byli nominowani do broadwayowskiej Tony Award w kategorii najlepsza partytura teatralna w sezonie 1991/1992. 22 października 1999 odbyła się premiera musicalu w Moskwie, później grano go także w Petersburgu. W 2001 za Metro otrzymał Złotą Maskę (najważniejszą nagrodę kulturalną w Rosji) dla najlepszego reżysera w sezonie 1999/2000 we wszystkich rodzajach sztuki teatralnej (dramat, balet, opera, operetka, musical).
Oprócz Metra, wyreżyserował i stworzył choreografie do wielu spektakli, w tym m.in. do polskich inscenizacji musicali Piotruś Pan, Romeo i Julia, a także do komedii muzycznej Panna Tutli Putli na podstawie dramatu Witkacego, sztuk Halka, Krakowiacy i górale, Zemsta nietoperza oraz do opery Rogera Watersa Ça Ira (premiera: 25 sierpnia 2006). Ma na swoim koncie także przygotowanie choreografii oraz reżyserie musicali Prorok (premiera w Petersburgu) i Czarownice z Eastwick (Moskwa). 31 grudnia 2011 w warszawskiej Hali Torwar odbyła się premiera stworzonego przez niego, pierwszego na świecie musicalu realizowanego w technologii 3D live Polita. Spektakl doczekał się także rosyjskiej wersji, której premiera miała miejsce 18 grudnia 2013 w Petersburgu. Jak stwierdziła redakcja „Die Welt”, rewolucyjny projekt Józefowicza, zrealizowany wraz ze studiem Platige Image, jest „początkiem nowej ery światowego musicalu”. Kolejne realizacje w tej technologii to: Pola Negri (Moskwa, Petersburg, Stuttgart), Julietta&Romeo (Petersburg), Piotruś Pan (TM Gdynia).
W 2006 był jurorem w programie PolsatuShow!Time. Od września do listopada 2007 wraz z Nataszą Urbańską prowadzili autorski program taneczno-muzyczny Przebojowa noc emitowany na TVP1. Program został zrealizowany na podstawie serii widowisk artystycznych tzw. Wieczorów w Buffo wystawianych w „Studio Buffo”. Również w 2007 stworzyli dla TVP1 kolejny, wspólny projekt, Złota sobota. W 2009 opracował prezentację sceniczną występu Piotra Jełfimaua, reprezentanta Białorusi w 54. Konkursie Piosenki Eurowizji w Moskwie. Piosenkarzowi początkowo nie spodobały się pomysły polskiego reżysera, dlatego zrezygnował z jego usług, ale kilka dni później ogłoszono wznowienie współpracy. Od września do listopada 2011 był jurorem w 13. edycji programu TVNTaniec z gwiazdami.
Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Danutą ma dwoje dzieci, Kamilę (ur. 1983) i Jakuba (ur. 9 marca 1993). 16 sierpnia 2008 poślubił wieloletnią partnerkę, Nataszę Urbańską, z którą ma córkę Kalinę (ur. 2008).
Złota Maska dla najlepszego reżysera w sezonie 1999/2000 we wszystkich rodzajach sztuki teatralnej (dramat, balet, opera, operetka, musical) – najważniejsza nagroda kulturalna w Rosji.