Jesień średniowiecza

W dzisiejszym świecie Jesień średniowiecza stał się tematem dużego zainteresowania i debaty. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na współczesne społeczeństwo, czy wpływ na kulturę popularną, Jesień średniowiecza jest zjawiskiem, które nie pozostaje niezauważone. W tym artykule szczegółowo zbadamy ten temat z różnych perspektyw, analizując jego ewolucję w czasie, jego dzisiejsze znaczenie i prognozy na przyszłość. Dodatkowo sprawdzimy, w jaki sposób różni eksperci podeszli do Jesień średniowiecza i jak wpłynęło to na różne obszary życia codziennego. Analiza ta pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie i znaczenie Jesień średniowiecza w dzisiejszym społeczeństwie.

Jesień średniowiecza
Herfsttij der Middeleeuwen
ilustracja
Autor

Johan Huizinga

Typ utworu

monografia

Wydanie oryginalne
Język

niderlandzki

Data wydania

1919

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1961

Wydawca

Państwowy Instytut Wydawniczy

Przekład

Tadeusz Brzostowski

Jesień średniowiecza – monografia Johana Huizingi wydana w 1919; w Polsce wydana w 1961 (w tłumaczeniu Tadeusza Brzostowskiego) przez Państwowy Instytut Wydawniczy w serii wydawniczej "Rodowody Cywilizacji" (tzw. ceramowskiej).

Autor przedstawia szeroką panoramę schyłku średniowiecza, mechanizm jego zamierania i rozkładu w kręgu kultury burgundzkiej XIV-XV wieku. Omawia czynniki kształtujące ówczesną kulturę i sposób bycia, ukazuje obyczaje, ceremoniał, stosunek do sztuki, do religii i umysłowość człowieka tamtych czasów. Zasadniczym zadaniem dzieła było ukazanie świata myśli i ducha w pewnej całościowej jedności, przedstawienie, jakie ideały, dążenia i prądy kształtowały ówczesne życie człowieka.

Jako frazeologizm

Dzięki frywolnemu połączeniu tego tytułu z popularnym wulgaryzmem w polskiej liście dialogowej dość znanego filmu pt. Pulp Fiction (1994) zwrot ten funkcjonuje jako nieformalny frazeologizm, przytaczany w mediach nawet przez znane osobistości życia publicznego, a nawet wykorzystywany jako przykład dydaktyczny w świecie polskiej nauki.

Przypisy

Bibliografia

  • A.F. Grabski, Dzieje historiografii, Poznań 2011, s. 818.