W dzisiejszym artykule porozmawiamy o John Barbirolli, temacie, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Ważne jest, aby zrozumieć znaczenie John Barbirolli w naszym życiu i wpływ, jaki może mieć na nasze codzienne życie. W tym artykule omówimy różne aspekty związane z John Barbirolli, od jego historii po obecne znaczenie. Przeanalizujemy także opinie ekspertów na ten temat i różne punkty widzenia, jakie istnieją w tej sprawie. Mamy nadzieję, że ten artykuł daje szerszy wgląd w John Barbirolli i pomaga zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Bez zbędnych ceregieli zacznijmy zagłębiać się w fascynujący świat John Barbirolli.
John Barbirolli, 1965 | |
Imię i nazwisko |
Giovanni Battista Barbirolli |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
2 grudnia 1899 |
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci |
29 lipca 1970 |
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Powiązania | |
Odznaczenia | |
Sir John Barbirolli, właśc. Giovanni Battista Barbirolli (ur. 2 grudnia 1899 w Londynie, zm. 29 lipca 1970 tamże) – brytyjski dyrygent i wiolonczelista pochodzenia włosko-francuskiego.
Studiował w Trinity College of Music oraz Królewskiej Akademii Muzycznej w Londynie. Jako wiolonczelista debiutował w 1911 roku. Grał w orkiestrze Queen’s Hall, występował także jako solista i kameralista. Od 1924 roku prowadził własny zespół kameralny. W 1926 roku British National Opera Company powierzyła mu prowadzenie wykonań kilku oper włoskich.
W latach 1933–1936 dyrygował Royal Scottish National Orchestra, następnie w latach 1936–1941, jako następca Arturo Toscaniniego, był dyrektorem muzycznym Filharmonii Nowojorskiej. Po powrocie do Anglii w 1943 roku objął kierownictwo orkiestry The Hallé w Manchesterze, którą prowadził do śmierci. Zreorganizował ją i podniósł na wysoki poziom artystyczny, dając liczne koncerty gościnne i zyskując międzynarodową sławę. Od 1961 do 1967 roku kierował również orkiestrą Houston Symphony. W 1949 roku otrzymał tytuł szlachecki. W 1969 roku odznaczony Orderem Towarzyszy Honoru, ponadto komandor I klasy Orderu Białej Róży Finlandii (1963), komandor Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (1964), oficer francuskiego Orderu Sztuki i Literatury (1966) i oficer Orderu Narodowego Załugi (1968).
Prezentował szeroki i różnorodny repertuar, wykonując z powodzeniem zarówno dzieła Bacha z połowy wieku XVIII, jak i utwory Berga z wieku XX. Szczególną wagę przywiązywał jednak do współczesnej muzyki brytyjskiej (Edward Elgar, Ralph Vaughan Williams, Alan Rawsthorne, Peter Racine Fricker, Arthur Benjamin). W 1939 roku poślubił oboistkę Evelyn Rothwell, dla której opracowywał transkrypcje na obój utworów kompozytorów okresu baroku.