Język iberyjski
W następnym artykule Język iberyjski zostanie omówiony z różnych perspektyw, w celu zbadania jego różnych aspektów i zagłębienia się w jego znaczenie w różnych kontekstach. Język iberyjski zostanie przeanalizowany z punktu widzenia historycznego, socjologicznego i kulturowego, aby rzucić światło na jego znaczenie i wpływ na współczesne społeczeństwo. Ponadto zaoferowany zostanie panoramiczny widok różnych opinii i debat toczących się wokół Język iberyjski, z zamiarem wygenerowania krytycznej i wzbogacającej refleksji. Od jego początków po wpływ na współczesność, ten artykuł ma na celu przedstawienie wszechstronnego i kompletnego spojrzenia na Język iberyjski, zachęcając czytelnika do pogłębienia jego zrozumienia i docenienia.
.jpg)
.jpg)
Język iberyjski – język używany przez starożytnych Iberów, zamieszkujących wschodnie i południowo-wschodnie wybrzeża Półwyspu Iberyjskiego. Wymarł na przełomie I i II wieku, wyparty przez łacinę.
Nie udało się ustalić pochodzenia tego języka. Niektórzy badacze sugerują jego możliwe pochodzenie od języków berberyjskich. Istnieje teoria, że był on przodkiem języka baskijskiego.
Niektóre słowa we współczesnym hiszpańskim są prawdopodobnie wpływem substratu iberyjskiego np. barro, calabaza, carrasca, galápago, perro.
Zapis
Najstarsze teksty iberyjskie są datowane na IV lub V wiek p.n.e., a najpóźniejsze na I wiek p.n.e. Znanych jest ponad 2000 inskrypcji. Większość to krótkie teksty na ceramice z imionami własnymi, zwykle interpretowane jako znaki własności. Najdłuższe znane teksty iberyjskie są zrobione na tabliczkach ołowianych; najdłuższy pochodzi z Yátova (prowincja València) i ma ponad sześćset znaków.
Znane są trzy sposoby zapisu języka iberyjskiego:
- pismo północno-wschodnie (z dwiema odmianami);
- pismo południowo-wschodnie;
- grecko-iberyjski alfabet.