Kałamarnice
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Kałamarnice. Od jego powstania po ewolucję w czasie, zbadamy wszystkie istotne aspekty Kałamarnice. Przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo, jego znaczenie dzisiaj i możliwe perspektywy na przyszłość. Ponadto przeanalizujemy różne podejścia i opinie ekspertów na temat Kałamarnice, aby zapewnić szeroki i pełny przegląd tego bardzo istotnego tematu. W tym artykule zanurzymy się w podróż pełną odkryć i zrozumienia Kałamarnice, aby w pełni zrozumieć jego znaczenie dzisiaj i dla przyszłych pokoleń.
| Teuthida | |||
| Naef, 1916 | |||
 Kalmar pospolity (Loligo vulgaris) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadrząd | |||
| Rząd |
kałamarnice | ||
| Synonimy | |||
| |||
Kałamarnice, kalmary, kalmarokształtne (Teuthida) – grupa około 300 gatunków głowonogów zaliczanych do dziesięciornic, tradycyjnie klasyfikowana w randze rzędu lub podrzędu, znacznie zróżnicowana morfologicznie i ekologicznie. Są zaliczane do owoców morza (frutti di mare). Część taksonomów nie uznaje tej grupy za klad, a nazwę Teuthida traktuje jako nomen dubium i proponuje w jej miejsce wprowadzenie rzędów Myopsida i Oegopsida.
Występowanie
Zwierzęta z tej grupy zamieszkują pelagial oceanów. Część żyje na szelfie, a część w głębinach.
Budowa
Charakteryzują się następującymi cechami:
- obłe, torpedowate ciało,
- dziesięć ramion, z których dwa są wyraźnie dłuższe, kurczliwe, z przyssawkami otoczonymi chitynowym wałem lub uzbrojonymi w chitynowe haczyki,
- samce mają jedno lub dwa ramiona przekształcone w hektokotylusy,
- płaszcz wytwarza boczne płetwy łączące się z reguły z tyłu ciała,
- muszla z chityny, cienka i elastyczna, zredukowana do płytki obrośniętej płaszczem.
Klasyfikacja
Tradycyjnie kalmary grupowane są w podrzędach:
Proponowane jest podniesienie obydwu do rangi rzędu, odpowiednio: Myopsida i Oegopsida.
Wybrane gatunki
Przykładowymi przedstawicielami tej grupy zwierząt są:
- kalmar patagoński (Loligo gahi)
- kalmar pospolity, kałamarnica zwyczajna (Loligo vulgaris)
- kalmar szelfowy (Loligo reynaudii)
- kalmar europejski (Todarodes sagittatus)
- kalmar argentyński (Illex argentinus)
- kalmarowiec głębinowy (Lycoteuthis lorigera)
- kałamarnica długopłetwa (Doryteuthis pealeii)
- kałamarnica Humboldta (Dosidicus gigas)
- kałamarnica kalifornijska (Doryteuthis opalescens)
- kałamarnica kolosalna (Mesonychoteuthis hamiltoni)
- kałamarnica krótkopłetwa (Illex illecebrosus)
- kałamarnica olbrzymia, kalmarzec (Architeuthis dux) – obydwie te nazwy zwyczajowe, a także „kalmar olbrzymi” są używane dla określenia wszystkich gatunków z rodzaju Architeuthis
- kalmarownik długoramienny (Chiroteuthis veranii)
Przypisy
- ↑ a b c Teuthida, Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14595-8.
- ↑ a b c Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
- ↑ a b c d e Marek R. Lipiński: Gromada: głowonogi – Cephalopoda. W: Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 592–594. ISBN 978-83-01-16108-8.
- ↑ Ludwik Żmudziński: Żywe skarby mórz. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1980. ISBN 83-02-01238-6.
- ↑ a b S. Gofas: Teuthida. World Register of Marine Species, 2011. . (ang.).
- ↑ a b Young, Richard E., Michael Vecchione & Katharina M. Mangold (1922-2003): Decapodiformes Leach, 1817. Squids, cuttlefishes and their relatives. Tree of Life Web Project, 2008. . (ang.).
- ↑ a b c d e Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ a b Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 217/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie przekazywania danych statystycznych dotyczących połowów i działalności rybackiej przez państwa członkowskie dokonujące połowów na północno-zachodnim Atlantyku
- ↑ Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0428-6.