Końskie

W tym artykule zajmiemy się tematem Końskie, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Od samego początku Końskie był przedmiotem dużego zainteresowania i debaty, generując szeroką gamę opinii i teorii. Na przestrzeni historii Końskie okazał się istotnym elementem w różnych obszarach, od nauki i technologii po kulturę i sztukę. W tym artykule proponujemy dogłębną analizę wielu aspektów otaczających Końskie, zapewniając czytelnikowi szeroką i kompletną wizję tego fascynującego tematu.

Końskie
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Zachodnie skrzydło pałacowe i fontanna
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

konecki

Gmina

Końskie

Data założenia

1729

Prawa miejskie

1748

Burmistrz

Krzysztof Obratański

Powierzchnia

37,7 km²

Wysokość

290 m n.p.m.

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


17 916
1028 os./km²

Strefa numeracyjna

(+48) 41

Kod pocztowy

26-200 26-202 26-204

Tablice rejestracyjne

TKN

Położenie na mapie gminy Końskie
Mapa konturowa gminy Końskie, w centrum znajduje się punkt z opisem „Końskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Końskie”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Końskie”
Położenie na mapie powiatu koneckiego
Mapa konturowa powiatu koneckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Końskie”
Ziemia51°11′20″N 20°24′22″E/51,188889 20,406111
TERC (TERYT)

2605034

SIMC

0947136

Hasło promocyjne: Ziemia konecka dla Ciebie
Urząd miejski
ul. Partyzantów 1
26-200 Końskie
Strona internetowa

Końskiemiasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, stolica powiatu koneckiego i siedziba gminy miejsko-wiejskiej Końskie. Należy do ziemi radomskiej, a także ziemi sandomierskiej historycznej Małopolski. Położone jest na północnym skraju Wyżyny Kielecko-Sandomierskiej, wśród Lasów Koneckich. Powiatowy środek przemysłowy (przemysł metalurgiczny, wytwórnie płytek ceramicznych) i handlowy. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. kieleckiego.

Na terenie miasta i gminy Końskie znajduje się podstrefa Specjalnej Strefy Ekonomicznej Starachowice, obejmująca obszar 64,2 ha i zagospodarowana w 100%.

Według danych z Narodowego Spisu Powszechnego w 2021 roku miasto liczyło 18 201 mieszkańców.

Historia

Mapa zabudowy miasta Końskie w roku 2015
Rozwój zabudowy miasta Końskie na przestrzeni wieków (mapa wielofazowa)
Rozwój obszarów zabudowanych miasta Końskie od 1800 r. – kierunki rozwoju (mapa wielofazowa)

Najstarsze ślady osadnictwa na terenie miasta pochodzą z XI wieku (cmentarzysko z tego okresu zostało odkryte w północnej części miasta w 1925 roku). Pierwsza historyczna wzmianka o miejscowości, jako własności Szawła syna Prandoty Starego (protoplasty rodu Odrowążów), pochodzi z 1145 roku. Wieś pozostawała w rękach Odrowążów przez kilka kolejnych stuleci. W latach 1220–1224 Iwo Odrowąż, biskup krakowski, wybudował we wsi kościół pod wezwaniem św. Mikołaja, ustanawiając w Końskich parafię. Kościół ten został rozebrany w XV wieku i na jego miejscu w latach 1492–1520 wybudowano nowy, gotycki kościół parafialny, wykorzystując elementy architektoniczne poprzedniego kościoła (m.in. romański tympanon). Prywatna wieś szlachecka, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie opoczyńskim województwa sandomierskiego.

Miejscowość była ważnym ośrodkiem przemysłowym Zagłębia Staropolskiego, rozwijała się obróbka żelaza oraz produkcja broni. W połowie XVII wieku wieś Końskie wraz z okolicą przeszła w posiadanie rodziny Małachowskich. Ród ten pochodził z Małachowic koło Łęczycy i należał do najznakomitszych rodów magnackich. Najwybitniejszą postacią spośród Małachowskich był bez wątpienia Jan – kanclerz wielki koronny, który w sposób szczególny zasłużył się dla miejscowości. W 1729 roku nadał przywileje mieszkańcom Końskich, a 30 grudnia 1748 roku, dzięki jego staraniom, król August III Sas nadał Końskim przywilej lokacyjny po czym nastąpiła oficjalna lokacja miasta na prawie magdeburskim. Wraz z uzyskaniem praw miejskich Końskie otrzymały herb przedstawiający splecione inicjały kanclerza K.J.M. na czerwonym tle i, pod nazwą Końskie Wielkie, stały się centrum zarządzania rozległymi posiadłościami kanclerza. Akt lokacji miasta spowodował napływ nowych osadników i rozwój rzemiosła, zaczęła pojawiać się miejska zabudowa wokół rynku, a Jan Małachowski przystąpił do budowy zespołu parkowo-pałacowego. W roku 1787 w mieście gościł powracając z Ukrainy król Stanisław August Poniatowski oraz towarzyszący mu w charakterze kronikarza ksiądz Adam Tadeusz Naruszewicz. W mieście w XVIII wieku funkcjonowała również Fabryka Broni w Końskich, która rocznie dostarczała armii polskiej 517 sztuk karabinów wraz z bagnetami. Od końca XIX wieku w Końskich działało kilka odlewni żeliwa, m.in. odlewnia S. Kronenbluma.

W 1815 roku, po likwidacji Księstwa Warszawskiego, Końskie znalazło się pod zaborem rosyjskim. Dla stacjonujących w mieście wojsk rosyjskich, 25. Smoleńskiego i 27. Witebskiego Pułków Piechoty, wzniesiono cerkiew wojskową. Wyświęcenie cerkwi Ikony Matki Bożej Znamienie odbyło się 17 października 1903 roku. Budynek rozebrano w okresie międzywojennym.

Wybudowanie linii kolejowej w 1885 r. spowodowało ożywienie gospodarcze. Kontynuowano i rozwijano tradycje odlewnicze, powstało wiele zakładów i fabryk. Rozwijał się też przemysł kamieniarski, ceramiczny i chemiczny. I wojna światowa (1914-1918) i powojenny kryzys gospodarczy spowodował znaczny spadek liczby mieszkańców miasta. Pomimo tego nastąpiło ożywienie życia społecznego i kulturalnego oraz rozwój oświaty.

Zespół parkowo-pałacowy z 2 poł. XVIII wieku
Ogrodzenie parkowe, ul Partyzantow
Nowa fontanna przy zespole pałacowym
Pawilon południowo-wschodni
Pawilon północno-wschodni
Wschodnie skrzydło pałacowe
Pawilon północno-zachodni
Pawilon południowo-zachodni
Zachodnie skrzydło pałacowe (Biblioteka Miejska)
Kapliczka z 1840 roku w Parku Kulturowym
Brama parkowa od ul.Mieszka I

II RP

14 stycznia 1919 r. policja w Końskich zastrzeliła czterech i zraniła dwunastu chłopów, którzy nie chcieli uiścić tzw. opłaty rogatkowej. W okresie międzywojennym w mieście istniały silne wpływy komunistyczne. W 1919 r. robotnicy koneckich odlewni żeliwa utworzyli Radę Delegatów Robotniczych. W 1920 roku wybuchł strajk w odlewniach „Słowianin” i „Kronenblum”. W 1923 roku strajkujący w „Słowianinie” wymogli podwyżkę płac o 50 procent. Ponowne strajki wybuchły w 1927 roku i objęły ponad 1000 pracowników. 1 maja 1931 roku demonstranci zgromadzili się pod gmachem starostwa. Doszło do walk z policją, która otworzyła ogień do demonstrujących. Zginęło kilkanaście osób. Starosta powiatowy wydał zakaz działania zdominowanego przez komunistów Klasowego Związku Metalowców. Mimo tego w 1936 r. kandydaci wspierani przez ten związek, w liczbie czterech, zostali wybrani do władz samorządowych.

II wojna światowa

Katastrofalna dla miasta okazała się II wojna światowa. Już w pierwszych jej dniach miały tu miejsce bombardowania przynoszące śmierć wielu konecczanom. 7 września 1939 36 Dywizja Piechoty Rezerwowej stoczyła pod Kazanowem bitwę z 1 Dywizją Lekką Wehrmachtu. Polskie zgrupowanie pomimo korzystnego rezultatu bitwy w obawie przed okrążeniem musiało wycofać się. Wieczorem dywizja opuściła Końskie i ruszyła leśnymi drogami w stronę Skarżyska. 8 września 1939 przed świtem czołgi 1 Dywizji Lekkiej po zajęciu Końskich ruszyły przez Gowarczów na Radom. Tego samego dnia do miasta weszła niemiecka piechota, a wieczorem sztab 10 Armii. Wizytę w tych dniach złożył tu Adolf Hitler.

12 września 1939 roku na rynku miasta zastrzelono 22 Żydów. Początkowo zostali oni zmuszeni do kopania grobów na skwerze obok kościoła dla żołnierzy niemieckich poległych w bitwie pod Kazanowem. Po skończonej pracy Niemcy rozpoczęli bezładną strzelaninę, w wyniku której padli ranni i zabici. Dokonano tego w odwecie za rzekomą napaść i profanację ciał żołnierzy niemieckich, którzy w rzeczywistości dostali się w zasadzkę zorganizowaną przez żołnierzy polskich pod Kraszkowem. Świadkiem masakry była niemiecka reżyser Leni Riefenstahl, która wraz z ekipą realizowała na polecenie Hitlera film propagandowy o kampanii wojsk niemieckich w Polsce.

 Osobny artykuł: Masakra w Końskich (1939).

Rejon miasta i jego okolic stał się ośrodkiem ożywionego ruchu partyzanckiego. Działał tu pierwszy oddział legendarnego majora Henryka Dobrzańskiego „Hubala”. W nocy z 31 sierpnia na 1 września 1943 roku Zgrupowanie nr 2 ppor. cc. Waldemara Szwieca „Robota” ze Zgrupowań Partyzanckich AK „Ponuregoopanował miasto na kilka godzin bez strat własnych, likwidując agentów Gestapo w mieście i zdobywając zaopatrzenie i amunicję. Za wkład wniesiony w obronę przed okupantem miasto Końskie zostało odznaczone Orderem Krzyża Grunwaldu III Klasy. Miasto zostało przejęte przez jednostki Armii Czerwonej dnia 16 stycznia 1945.

Żydzi w Końskich

W połowie XVII wieku powstała tu gmina żydowska. W 1796 w Końskich mieszkało już 2534 Żydów (62% ludności), w 1936 – 5632 (49.5%), a w 1939 około 6500 Żydów. W połowie 1942 na obszarze obejmującym obecne ul. Kazanowską, Strażacką, Hubala oraz Piłsudskiego (wówczas: Kazanowska, Joselewicza, Kopce, 3 Maja) Niemcy utworzyli getto zamykając w nim 9000 osób. W listopadzie 1942 prawie wszystkich Żydów wywieziono do obozu zagłady w Treblince. Kirkut znajdował się przy ulicy Wjazdowej, obecnie nie ma po nim śladu. Tablice nagrobne zostały użyte przez okupantów jako materiał budowlany, m.in. na terenie gospodarstwa rolnego – jeszcze dziś resztki napisów widoczne są na elementach murów budynków, zachowanych między innymi na terenie zajezdni PKS (budynek został w 2018 r. rozebrany) oraz sąsiedniej posesji. Z części tablic wykonano m.in. krawężniki jezdni ul. Krakowskiej i Kazanowskiej (w większości usunięte podczas prac remontowych).

 Zobacz też: Synagoga w Końskich.

Zabytki

Zespół parkowo-pałacowy

Oranżeria Egipska
Świątynia Grecka
Kolegiata pod wezwaniem św. Mikołaja
Romański tympanon nad południowym wejściem kolegiaty

Klasycystyczny zespół parkowo-pałacowy wzniesiony został przez Jana Małachowskiego w latach 40. XVIII w., na wzór zespołu w Pillnitz. W XIX w. zespół pałacowy był kilkukrotnie przebudowywany, w tym czasie uważany był za jeden z najpiękniejszych parków w Polsce. Zdewastowany w czasie okupacji niemieckiej, kiedy to skrzydło pałacowe zostało przeznaczone na biura Kreishauptmana i podlegającego mu urzędu. W okresie powojennym, na skutek nieprzemyślanych decyzji ówczesnych decydentów (budowa szkoły podstawowej i przedszkola na terenie parku oraz ulicy Partyzantów wraz z przylegającym osiedlem od północnej strony) teren parku został zmniejszony, a jego układ zaburzony. Obecnie powierzchnia parku wynosi około 15 ha. W skład zespołu wchodzą:

  • pawilony i skrzydła pałacowe – obecnie siedziba Urzędu Miasta i Gminy oraz niektórych wydziałów Starostwa Powiatowego
  • Oranżeria Egipska
  • Świątynia Grecka
  • Glorieta
  • Altana
  • pozostałości muru z basztami i neogotyckim Domkiem Wnuczętów
  • neogotycka kapliczka, zniszczona podczas burzy w 2002 r., odbudowana w 2006 r.
  • liczne pomniki przyrody, stare lipy, dęby, brzozy, kasztany i klony
Zespół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.487/1-14 z 20.12.1957 i z 9.04.1972).

Pozostałe zabytki

  • późnogotycka kolegiata św. Mikołaja w Końskich pod wezwaniem św. Mikołaja i Wojciecha (wybudowana w latach 1492–1520), tympanon z pierwszej połowy XIII wieku (nr rej.: A.485 z22.09.1947, z 21.03.1957 i z 15.02.1967)
  • barokowy, przycmentarny Kościół św. Anny i św. Jana Chrzciciela oraz cmentarz z nagrobkami z XVIII i XIX w. (nr rej.: A.486/1-3 z 22.09.1947, z 23.03.1957 i z 15.02.1967)
  • dom przy ul. Piłsudskiego 26, z 1798 r. (nr rej.: A.488 z 19.04.1952 i z 14.01.1972)
  • układ urbanistyczny rynku, przyległe domy z XVIII i XIX w. z portalami kamiennymi (np. przy ul. Pocztowej 2).

Administracja i samorząd

Końskie są miastem w gminie miejsko-wiejskiej, więc radni miasta wchodzą w skład rady gminy Końskie jako organ kontrolny i stanowiący. Organem wykonawczym jest burmistrz, jest nim Krzysztof Obratański, który sprawuje tę funkcję od 2002 roku (z przerwą od 2010 do 2014 roku) aż do dziś.

Komitet wyborczy 2014 - 2018 2018-2024
Polskie Stronnictwo Ludowe 1 -
Platforma Obywatelska RP 5 - (Koalicja Obywatelska)
SLD Lewica Razem 4 4
Prawo i Sprawiedliwość 3 6
Samorządni ZIemi Koneckiej - Krzysztof Obratański - 7
Porozumienie Samorządowe TKN - 4
Aktywny Samorząd 3 -
Samorządni 4 -
Samorząd Konecki 2010 1 -

Burmistrzowie Końskich

Pieczęć miejska m. Końskie Wielkie z 1797 roku. Pierwowzór obecnego herbu miasta
  • Leszek Bednarski (1990-1994)
  • Zbigniew Stefańczyk (1994-1998)
  • Henryk Popik (1998-2002)
  • Krzysztof Obratański (2002-2010)
  • Michał Cichocki (2010-2014)
  • Krzysztof Obratański (2014-nadal)

Oświata

Przedszkola

  • Przedszkole Samorządowe nr 1
  • Przedszkole Samorządowe nr 2
  • Przedszkole Samorządowe nr 3
  • Przedszkole Samorządowe nr 4
  • Przedszkole Samorządowe nr 5
  • Przedszkole Samorządowe nr 7

Szkoły podstawowe

Szkoły ponadpodstawowe

  • Zespół Szkół Ponadpodstawowych nr 1
  • Zespół Szkół Ponadpodstawowych nr 2
    • Technikum nr 2 im. gen. Antoniego Piwowarczyka
    • Branżowa Szkoła I Stopnia nr 2 im. gen. Antoniego Piwowarczyka
  • Zespół Szkół Ponadpodstawowych nr 3 „Ekonomik” im. Władysława Grabskiego

Licea ogólnokształcące

Transport

Końskie, ul.Partyzantów i baszta z 1840 roku

Przez Końskie przebiega droga krajowa i trzy drogi wojewódzkie:

Oraz linia kolejowa nr 25. Obecnie kursują pociągi spalinowe oraz hybrydowe przewoźników: Polregio oraz Łódzka Kolej Aglomeracyjna. Relacje pociągów to Skarżysko-Kamienna, Tomaszów Mazowiecki, Łódź Kaliska dawniej Zagórz i Przemyśl.

Głównym przewoźnikiem autobusowym na terenie miasta i powiatu jest PKS Radomsko. Istniejący wcześniej lokalny przewoźnik PKS Końskie zlikwidowany został w 2012. Można tu spotkać również autobusy PKS Kielce, PKS Łódź, PKS Ostrowiec Świętokrzyski, PKS Tarnobrzeg, PKS Rzeszów, PKS Chełm, PKS Busko-Zdrój, PKS Biłgoraj i inne. Jest także wielu przewoźników prywatnych, jak np. Bracia Woźniak i Darjan.

Końskie mają bezpośrednie połączenia autobusowe z Warszawą, Kielcami, Łodzią, Lublinem, Krakowem, Rzeszowem, Tarnobrzegiem, Ostrowcem Świętokrzyskim, Częstochową, Katowicami, Chełmem, Puławami, Radomiem, Opatowem, Sandomierzem, Stalową Wolą, Zamościem.

Najważniejsze lokalne kierunki to Opoczno, Przysucha, Żarnów, Stąporków, Przedbórz, Sielpia, Gowarczów, Drzewica.

W 2014 przy ul. Gimnazjalnej oddano do użytku sanitarne lądowisko dla helikopterów.

W marcu 2020 roku, w Końskich uruchomiono 7 linii autobusów miejskich w ramach projektu „Mobilności Miejskiej”.

Turystyka

Przez Końskie przechodzi szlak turystyczny niebieski niebieski szlak turystyczny ze Skarżyska-Kamiennej (Pogorzałe) do Kuźniaków. Miasto jest punktem początkowym szlak turystyczny żółty żółtego szlaku turystycznego prowadzącego do Serbinowa oraz szlak rowerowy czarny czarnego szlaku rowerowego prowadzącego do Kielc. Kolegiata św. Mikołaja w Końskich znajduje się na "Szlaku Romańskim".

Pomnik Tadeusza Kościuszki

Miejsca pamięci narodowej

  • Pomnik Tadeusza Kościuszki w centrum miasta.
  • Pomnik Tadeusza Kościuszki przy ulicy Mieszka I, odsłonięty w 1917 r. z wykorzystaniem cokołu pomnika popiersia cara Aleksandra I
  • Mogiła powstańców z 1863 r. przy zbiegu ulic Partyzantów i Sportowej, w której spoczywają Lucjan Łączkowski i Franciszek Makulski.
  • Pomnik Henryka Dobrzańskiego, odsłonięty 21 sierpnia 2004 roku.

Wspólnoty wyznaniowe

Cmentarny kościół św. Anny i św. Jana Chrzciciela

Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące kościoły i związki wyznaniowe:

Honorowi Obywatele gminy Końskie

Sport

Piłka nożna

Piłka ręczna

Siatkówka

Pływanie

Hokej

Inne sporty

Miasta partnerskie

Ciekawostki

Problemy językowe

Ze względu na podobieństwo nazwy miasta z "koniem", wiele osób ma problemy z odmianą przymiotnika odrzeczownikowego od "Końskie", traktując ją tak, jak odmianę wspomnianego "konia". Przymiotnik ten brzmi "konecki", a nie "koński", a więc jest ulica konecka, powiat konecki, młodzież konecka. Podobnie sprawa się ma z nazwą mieszkańca Końskich (w tym wypadku rzeczownik jest tworzony od przymiotnika "konecki"), a mianowicie: konecczanin (mieszkaniec Końskich), konecczanka (mieszkanka Końskich).

Trzeba też zaznaczyć, że w czasach Królestwa Polskiego używany był właśnie przymiotnik "koński" w określeniu przynależności do "Końskich" (np. powiat koński).

Spekulacje na temat wyników wyborczych

Gmina Końskie jest często uważana za wyznacznik wyników wyborczych w wyborach parlamentarnych w całym kraju, gdyż na przestrzeni lat struktura oddawanych głosów w gminie okazywała się odzwierciedlać procentowy wynik wyborów z całego kraju. Stąd, ukuło się powiedzenie, że "wybory wygrywa się w Końskich".

Demografia

  • Piramida wieku mieszkańców Końskich w 2014 roku.

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Narodowe spisy powszechne / NSP [rrrr] - ludność / Ludność w miejscowościach statystycznych; Podział terytorialny - Powierzchnia geodezyjna kraju - Powierzchnia , GUS - Bank Danych Lokalnych, 2021 .
  2. Statystyka Miasta i Gminy Końskie /Ludność - miasto , GUS, UMiGK, 31 grudnia 2022 (pol.).
  3. Końskie, Ziemia konecka dla Ciebie. .
  4. Włodzimierz Barbasiewicz, Społeczeństwo Polski średniowiecznej: zbiór studiów. Wydawnictwo DiG, Warszawa 2001, s. 67. ISBN 83-7181-194-2
  5. Informacje na stronie SSE Starachowice. sse.com.pl. . .
  6. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  7. a b Witold Kula: Szkice o manufakturach w Polsce XVIII wieku, tom 2. Warszawa: PWN, 1956, s. 477.
  8. BIP Miasta i Gminy Końskie.
  9. O Końskich / Historia , Urząd Miasta i Gminy Końskie (pol.).
  10. Końskie , Końskie - Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Końskie (pol.).
  11. Andrzej Czerkawski, Tadeusz Jurga „Dla Ciebie Ojczyzno” Wydawnictwo „Sport i Turystyka” 1970, str. 518
  12. B. Kacperski, J. Z. Wroniszewski, Konspiracja konecka 43-45, Końskie 2006.
  13. Cezary Chlebowski: Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie. Warszawa: Czytelnik, 1981, s. 259-262 i 265-266. ISBN 83-07-00200-1. OCLC 8060432.
  14. Wyzwolenie Końskich 16 stycznia 1945 – Końskie.org.pl.
  15. www.konskie.org.pl Pismo do Izby rzemieślniczej w Kielcach 18 grudnia 1936.
  16. Encyclopedia of Jewish Communities in Poland, Volume I.
  17. Park Miejski im. Małachowskich w Końskich – zdjęcia styczeń 2020 | Forum Końskie , forumkonskie.pl .
  18. a b c d Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 33–34 .
  19. Państwowa Komisja Wyborcza: Wybory samorządowe , wybory2002.pkw.gov.pl .
  20. Geografia wyborcza - Wybory samorządowe - Państwowa Komisja Wyborcza , wybory2006.pkw.gov.pl .
  21. IDcom.pl, Miasto i Gmina Końskie , bip.umkonskie.pl .
  22. Wybory samorządowe 2018 , wybory2018.pkw.gov.pl .
  23. Wybory samorządowe 2018 , wybory2018.pkw.gov.pl .
  24. Nowy sekretarz. To doświadczony samorządowiec , Konecki24.pl, 26 marca 2019 (pol.).
  25. a b Krzysztof Obratański - burmistrz kadencji 2018-2023 w: Końskie , www.portalsamorzadowy.pl (pol.).
  26. Michał Cichocki - radny kadencji 2018-2023 w: Końskie , www.portalsamorzadowy.pl (pol.).
  27. Zespół Szkół Ponadpodstawowych nr 1 w Końskich. oficjalna strona
  28. Zespół Szkół Ponadpodstawowych nr 2 w Końskich. oficjalna strona
  29. Zespół Szkół Ponadpodstawowych w Końskich „Ekonomik”. oficjalna strona
  30. Marzena Kądziela, W piątek kończy żywot PKS Końskie. , Media Regionalne .
  31. Arkadiusz Góral: WIDEO: Ruszyła komunikacja publiczna w Końskich!. tkn24.pl, 2020-03-06. .
  32. Końskie uruchamiają komunikację miejską. Transport Publiczny. .
  33. a b c d Dekanat konecki , diecezja.radom.pl .
  34. Adresy kościołów , kosciolbozy.pl .
  35. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org .
  36. Protokół sesji UM Końskie nadającej honorowe obywatelstwa
  37. Arek Góral, Hokeiści Sokołów Końskie zakończyli sezon [zdjęcia] , tkn24.pl, 5 marca 2022 (pol.).
  38. a b Miasta Partnerskie , Urząd Miasta i Gminy Końskie .
  39. Wielki słownik ortograficzny PWN. Warszawa: PWN, 2011, s. 31,380, 386. ISBN 978-83-01-16405-8.
  40. Schetyna:Wybory wygrywa się w całej Polsce, a nie w Końskich , wpolityce.pl .
  41. Redakcja, Końskie są na ustach całej Polski. Tylko u nas! Wyjaśniamy dlaczego , Echo Dnia Świętokrzyskie, 2 lipca 2020 (pol.).
  42. Końskie w liczbach , Polska w liczbach (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.

Bibliografia

  • Ziemia konecka – przewodnik turystyczny pod redakcją R. Garusa i W. Paska, Kielce 2000, ISBN 83-86953-66-7
  • Końskie: ziemie, domy, rodziny – Mieczysław Bilski, Centralny Ośrodek Sportu Warszawa 1999
  • Końskie Zarys Dziejów – pod redakcją M. Wikiery
  • Magnateria na koneckich włościach – Artur Brzozowicz, Kontrast Warszawa 2008
  • Proces przemian przestrzennych miasta Końskie na przestrzeni lat 1800–2015. Praca inżynierska – Łukasz Kuleta, Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie, Kraków 2015
  • Analiza zmian zabudowy w mieście Końskie z wykorzystaniem danych archiwalnych i współczesnych. Praca magisterska – Łukasz Kuleta, Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie, Warszawa 2016
  • Kalendarz świętokrzyski 2005. Z dnia na dzień przez stulecia. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2004, s. 210. ISBN 83-921264-0-8.

Linki zewnętrzne