Kościół św. Marcina w Krakowie

W tym artykule chcemy zbadać i zagłębić się w Kościół św. Marcina w Krakowie, temat, który w ostatnim czasie przyciągnął uwagę i zainteresowanie wielu osób. Kościół św. Marcina w Krakowie wywołał debatę, badania i ciekawość w różnych obszarach, a jego znaczenie jest niezaprzeczalne. Idąc tym tropem, zagłębimy się w szczegóły i specyfikę Kościół św. Marcina w Krakowie, analizując jego wpływ, konsekwencje i dzisiejsze znaczenie. Z różnych perspektyw i podejść będziemy starali się zrozumieć, w jakim stopniu Kościół św. Marcina w Krakowie kształtuje nasz świat i nasze doświadczenia, oferując szczegółowe i wszechstronne spojrzenie na ten fascynujący temat.

Kościół św. Marcina
A-17 z 2 marca 1973
kościół diecezjalny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Grodzka 56

Wyznanie

Luteranizm / Kalwinizm

Kościół

Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP / Kościół Ewangelicko-Reformowany w RP

Wezwanie

św. Marcina

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Marcina”
Ziemia50°03′21,3″N 19°56′18,5″E/50,055917 19,938472
Strona internetowa

Kościół św. Marcina – zabytkowy kościół ewangelicki w Krakowie przy ul. Grodzkiej 56.

Znajduje się w nim siedziba krakowskiej parafii ewangelicko-augsburskiej oraz diaspory ewangelicko-reformowanej. Ponadto odprawiane są nabożeństwa Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

Wierni Kościoła Ewangelicko-Reformowanego (kalwini) nie uznają umieszczania rzeźb i obrazów w miejscach kultu, jednak iż jest to kościół ekumeniczny, poszli oni na ustępstwo ws. umieszczenia w prezbiterium obrazu Jezusa uciszającego burzę i dwóch figur.

Historia

Kościół stanął na miejscu poprzedniego, przedlokacyjnego, romańskiego kościoła, prawdopodobnie z XII wieku. Obecna świątynia, fundowana karmelitankom bosym, wzniesiona została w latach 1637–1640 w stylu wczesnego baroku według projektu Giovanniego Trevana. Świątynię konsekrowano w 1644. Zakonnice wyprowadziły się z niego w 1787 do ufundowanego przez kanclerza Jana Szembeka nowego klasztoru i kościoła św. Teresy na Wesołej. Kościół został wystawiony na sprzedaż. Dopiero kilkadziesiąt lat później (w 1816) przekazano go zborowi ewangelickiemu.

Wystrój

W ołtarzu głównym znajduje się obraz pędzla Henryka Siemiradzkiego z 1882 przedstawiający Chrystusa uciszającego burzę na morzu. Powyżej ołtarza głównego znajduje się pochodzący z końca XIV wieku gotycki krucyfiks. Przy wejściu zaś uwagę zwraca zniszczone przez Niemców w czasie II wojny światowej epitafium Mikołaja Reja (dzieło Jana Raszki), które odsłonięto 10 kwietnia 1921 (ufundowane przez rodziny Grosse i Maurizio).



Zobacz też

Przypisy