Koncert solowy
Koncert solowy to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w ostatnich dziesięcioleciach. Dzięki bogatej i zróżnicowanej historii Koncert solowy przyciągnął uwagę naukowców, badaczy, ekspertów i entuzjastów. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Koncert solowy pozostawił głęboki ślad w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Koncert solowy, aby zapewnić pełniejsze zrozumienie tego tak aktualnego tematu.
Koncert solowy (wł. concertare – współzawodniczyć) – forma muzyczna charakterystyczna dla epoki baroku, klasycyzmu, romantyzmu, muzyki XX wieku, a także późniejszej. Polega na tym, że jeden solista występuje z akompaniamentem orkiestry.
Utwór zazwyczaj złożony jest z trzech części w układzie szybka-wolna-szybka. Pod wpływem poematu symfonicznego powstał koncert jednoczęściowy (Ferenc Liszt). Niekiedy pojawiała się też forma czteroczęściowa, np. w II koncercie fortepianowym B-dur Johannesa Brahmsa.
Najwięksi twórcy:
- Barok: Antonio Vivaldi, Giuseppe Tartini, Giovanni Battista Bononcini, Johann Sebastian Bach i in.
- Klasycyzm: Joseph Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven i in.
- Romantyzm: Fryderyk Chopin, Ferenc Liszt, Felix Mendelssohn, Robert Schumann, Johannes Brahms, Piotr Czajkowski, Edvard Grieg i in.
- Muzyka XX wieku: Maurice Ravel, Siergiej Rachmaninow, Sergiusz Prokofiew, Bela Bartok, Karol Szymanowski, Ernest Bloch, Witold Lutosławski, Krzysztof Penderecki, Wojciech Kilar i in.
W innym znaczeniu, koncert oznacza publiczną prezentację utworów muzycznych. Jeśli muzyk daje koncert solowy, mówimy o recitalu.
Przypisy
- ↑ a b c Mała encyklopedia muzyki, wyd. PWN, Warszawa 1970, s. 522–523
- ↑ Koncert fortepianowy. culture.pl. .
- ↑ Krzysztof Penderecki. nospr.org.pl. .
- ↑ koncert, Encyklopedia PWN .