Konrad z Piacenzy
W dzisiejszym świecie Konrad z Piacenzy zyskał szczególne znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, ekonomię, technologię, kulturę czy życie codzienne, Konrad z Piacenzy stał się powracającym i wpływowym tematem rozmów. Jego implikacje i reperkusje wywołały debaty, analizy i badania mające na celu zrozumienie jego znaczenia i zakresu. Z różnych perspektyw Konrad z Piacenzy wpłynął na podejmowanie decyzji i sposób, w jaki ludzie wchodzą w interakcje. W tym artykule zbadamy wpływ Konrad z Piacenzy i jego wpływ na naszą obecną rzeczywistość.
| tercjarz wyznawca | |
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Czczony przez | |
| Wspomnienie |
19 lutego |
| Patron |
chorych z przepukliną |
| Szczególne miejsca kultu | |
Konrad z Piacenzy, właśc. Konrad Confalonieri (ur. ok. 1290, zm. 19 lutego 1351 w Noto) – włoski pustelnik, tercjarz franciszkański[1], święty Kościoła katolickiego.
Życiorys
Konrad Confalonieri urodził się około roku 1290 w zamożnej, włoskiej rodzinie. Za młodu obrał sobie zawód rycerski. W roku 1313, w czasie polowania, rozpalił ognisko dla wypłoszenia zwierzyny, czym wywołał pożar. Namiestnik Piacenzy, Galeazzo Visconti, skazał na śmierć przypadkowo przyłapanego w lesie człowieka, podejrzanego o umyślny pożar lasu. Konrad zgłosił się wówczas do namiestnika i wyznał swoją winę. Wynagrodził też pieniężnie wyrządzoną miastu szkodę. Oddał na ten cel cały swój majątek. Wydarzenie to stało się przełomem religijnym w życiu jego i jego małżonki Eufrozyny[2]. W 1315 roku Konrad wstąpił do III zakonu św. Franciszka w Calendasco, z kolei jego żona wstąpiła do klasztoru klarysek w nieodległej Piacenzy[2].
Po przeżyciu kilku lat w klasztorze Konrad zaczął prowadzić żywot wędrownego ascety. Jako pielgrzym pokutny nawiedził wiele sanktuariów Italii, odbył podróż do Ziemi Świętej, skąd powrócił i zatrzymał się na Malcie, zaś definitywnie osiadł w 1343, jako pustelnik w dolinie Noto koło Syrakuz na Sycylii[2]. Przypisuje się mu dar prorokowania.
Zmarł 19 lutego 1351 r. a jego ciało zostało pochowane w kościele Św. Mikołaja w Noto.
Kult
W roku 1485 jego szczątki umieszczono w srebrnej trumnie. Papież Leon X zatwierdził jego kult dla diecezji syrakuskiej w roku 1515, potem rozszerzony został na całą Sycylię za czasów papieża Pawła III (1544) a Urban VIII kult rozciągnął na całe zakony franciszkańskie w 1625. Święty Konrad nie został nigdy kanonizowany.
Jest patronem osób cierpiących z powodu przepukliny.
Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 19 lutego.
Zobacz też
- modlitwa za pośrednictwem świętego
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- święty Konrad – inne postaci święte o tym imieniu
Przypisy
- ↑ Lázaro Iriarte OFMCap, Józef Salezy Kafel OFMCap, Andrzej Józef Zębik OFMCap, Krystyna Kuklińska OSC: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 567. ISBN 83-910410-0-X.
- ↑ a b c Wołącewicz 2014 ↓, s. 106.
Bibliografia
- Święty Konrad z Piacenzy, pustelnik na brewiarz.katolik.pl
- Św. Konrad z Piacenzy. franciszkanie.pl. . na franciszkanie.pl
- Hubert Wołącewicz, Święty pośród świętych: Wyniesienie na ołtarze przez Jana Pawła II. Nasi patroni każdego dnia., Kielce: Jedność, 2014, ISBN 978-83-7660-987-4.
