Obecnie Konsulat Generalny Rosji w Krakowie to temat, który budzi duże zainteresowanie i generuje debatę w różnych sektorach społeczeństwa. W całej historii Konsulat Generalny Rosji w Krakowie był powracającym tematem, do którego podchodzino z różnych perspektyw i ewoluował w czasie. W tym artykule przeanalizujemy różne wymiary Konsulat Generalny Rosji w Krakowie i jego wpływ na codzienne życie ludzi. Od swoich początków do chwili obecnej Konsulat Generalny Rosji w Krakowie był przedmiotem badań, refleksji i kontrowersji, co pokazuje jego znaczenie w obecnym kontekście. Podobnie zbadamy implikacje Konsulat Generalny Rosji w Krakowie w obszarach takich jak polityka, kultura, technologia i ogólnie społeczeństwo.
Konsulat Generalny Federacji Rosyjskiej w Krakowie
Генеральное консульство Российской Федерации в Кракове
Siedziba Konsulatu Generalnego Rosji w Krakowie przy ul. Biskupiej
Rosja dysponowała przedstawicielstwem dyplomatyczno-konsularnym w Krakowie, jako jedno z „państw opiekuńczych”, w randze rezydentury pełniącej też funkcję konsulatu generalnego, w okresie Rzeczypospolitej Krakowskiej (1818-1846).
Pierwsze swoje przedstawicielstwo w Krakowie ZSRR utrzymywał, w randze konsulatu generalnego, w latach 1939–1941.
Siedziba
Po II wojnie światowej konsulat pomieszczono w mieszkaniu w kamienicy z 1934 (proj. Alfred Düntuch i Stefan Landsberger) przy ul. Lenartowicza 18/7 (1945-1946), następnie w wilii art déco z 1924 (proj. Jerzy Struszkiewicz) przy ul. Sienkiewicza 27 (1946), obecnie Hotel „Grottger”, w kamienicy z końca lat 30., po 1935?, przy ul. Szopena 1 (1946-), w willi/pałacu z 1900 przy ul. Rakowickiej 10 (1973), domu z 1867 (proj. Feliks Księgarski) przy ul. Westerplatte 11 (1976–2001).
Po rozpadzie ZSRR i powstaniu Federacji Rosyjskiej kraj ten ulokował swój konsulat w domu (proj. E. Zaklik) z 1905 przy ul. Biskupiej 7, który zajmował wcześniej Konsulat Węgier.
↑Janusz R. Budziński: Rosyjskie przedstawicielstwa konsularne i podstawy prawne ich funkcjonowania w latach 1809–1914, Zarys problematyki, Roczniki Humanistyczne Tom LXVIII, zeszyt 2 – 2020.
↑ abPaweł Cichoń: Dyrekcja Policji Wolnego Miasta Krakowa 1827-1846. Studium historyczno-prawne, Kraków 2014.
↑ abRadosław Paweł Żurawski vel Grajewski: Ostatnie polskie miasto. Rzeczpospolita Krakowska w „dyplomacji” Hotelu Lambert wobec Wielkiej Brytanii (1831-1845), Ośrodek Myśli Politycznej/Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego Kraków-Łódź 2018.
↑Andrzej L. Sowa: Kraków pod okupacją hitlerowską – stan badań, Kraków w czasie II wojny światowej. Materiały z sesji Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, 1992.