Kozacy piszą list do sułtana

Kozacy piszą list do sułtana to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od momentu powstania budzi debaty, kontrowersje i jest przedmiotem licznych studiów i badań. Jego wpływ na społeczeństwo był głęboki, a jego znaczenie pozostaje tak samo aktualne, jak na początku. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Kozacy piszą list do sułtana, od jego początków do obecnej sytuacji, a także jego możliwe implikacje na przyszłość. Poprzez głęboką i obiektywną analizę postaramy się rzucić światło na ten temat, który tak bardzo wpłynął na różne aspekty współczesnego życia.

Kozacy piszą list do sułtana
Запорожцы
Ilustracja
Obraz Ilji Repina ze zbiorów Państwowego Muzeum Rosyjskiego w Sankt Petersburgu
Autor

Ilja Riepin

Data powstania

1880–1891

Medium

Olej na płótnie

Wymiary

203 × 358 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Petersburg

Lokalizacja

Państwowe Muzeum Rosyjskie

Druga wersja obrazu, nieukończona, z 1893. Przechowywana w muzeum w Charkowie

Kozacy piszą list do sułtana lub Zaporożcy piszący list do sułtana (ros. Запорожцы) – obraz olejny rosyjskiego malarza Ilji Riepina. Płótno artysta zaczął malować w 1880, a skończył w 1891. Istnieje także druga, niedokończona wersja obrazu z 1893.

Treść obrazu

Według legendy list został napisany w 1676 przez atamana koszowego Iwana Sirko wraz z „całą Siczą Zaporoską” w odpowiedzi na ultimatum sułtana osmańskiego Mehmeda IV.

Oryginał pisma nie zachował się do naszych czasów, jednak w latach 70. XIX wieku została odnaleziona kopia pisma sporządzona w XVIII wieku. Kopia została odnaleziona przez etnografa-hobbystę z Dniepru (wtedy Jekaterynosław), który przekazał ją znanemu historykowi Dymitrowi Jawornickiemu (ukr. Дмитро Яворницький). Ten z kolei odczytał kiedyś pismo dla rozweselenia swoich gości, wśród których był Ilja Riepin. Artysta malarz zainteresował się całą historią i w 1880 rozpoczął prace nad obrazem.

Historia powstawania

Od roku 1880 Riepin zajął się tworzeniem szkiców oraz doborem postaci. Wśród pozujących modeli były znane ówcześnie osoby. Do postaci pisarza pozował Dymitr Jawornicki (ten sam, który wcześniej przeczytał artyście pismo Kozaków), a atamanem koszowym Iwanem Sirko został generał-gubernator Kijowa M.I. Dragomirow (ros. М.И. Драгомиров). Przy postaci śmiejącego się kozaka w białej papasze asystował dziennikarz i pisarz Władimir Gilarowski (ros. Владимир Гиляровский). Pierwszy gotowy szkic został ukończony w 1887, i Riepin podarował go Jawornickiemu, który później go sprzedał. Dziś znajduje się w Galerii Tretiakowskiej w Moskwie.

Najważniejszy wariant obrazu został namalowany w 1891. Po pierwszym wystawieniu na widok publiczny autor był krytykowany za to, że obraz nie jest zgodny z prawdą historyczną. Niemniej, po sukcesach na wystawach w Rosji i za granicą (Chicago, Budapeszt, Monachium, Sztokholm) obraz został kupiony w 1892, za 35 tysięcy rubli, przez cara Aleksandra III. Następnie pozostawał on w zbiorach rodziny carskiej do roku 1917, a po rewolucji październikowej znalazł się w zbiorach Muzeum Rosyjskiego w Piotrogrodzie (obecnie Petersburg), gdzie znajduje się do dziś.

W 1889, przed ukończeniem najbardziej znanego wariantu, Riepin rozpoczął pracę nad drugą wersją, której nigdy nie zakończył. Drugie płótno ustępuje rozmiarami pierwszemu i było eksperymentem artysty. Nowa wersję Zaporożców autor starał się namalować, zwracając większą uwagę na fakty historyczne. Otrzymany efekt nie był jednak dla artysty zadowalający i obraz pozostał niedokończony. Jest to tzw. wersja z 1893, przechowywana w muzeum w Charkowie.

Przypisy

Bibliografia

  • Dymitr Jawornicki: Historia Kozaków Zaporoskich, cz. 2, pp. 517–518, Sankt Petersburg, 1895.
  • Myron B. Kuropas: The Saga of Ukraine: An Outline History, MUN Enterprises, 1961.
  • Piękne obrazy, zbiór. Artyści RFSRR (ros. Замечательные полотна. Сборник Художник РСФСР), 1962.

Linki zewnętrzne