W dzisiejszym świecie Lankijska odmiana języka angielskiego jest tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum osób i grup. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na dziedzinę nauki, Lankijska odmiana języka angielskiego jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Temat ten na przestrzeni lat wywołał niekończące się debaty i dyskusje, a także liczne badania i publikacje, które przyczyniły się do wzbogacenia wiedzy na ten temat. W tym artykule zbadamy różne aspekty Lankijska odmiana języka angielskiego i przeanalizujemy jego znaczenie w różnych kontekstach, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję tego wpływowego i intrygującego tematu.
Lankijska odmiana języka angielskiego (ang. Sri Lankan English, ang. skrót SLE) – terytorialna odmiana języka angielskiego używana na Sri Lance. Termin Singlish od Sri Lankan English notowany jest w literaturze przedmiotu od 1972 roku. Klasyfikowanie jej jako oddzielnej odmiany dialektalnej języka angielskiego uznawane jest za kontrowersyjne.
Choć językiem angielskim posługuje się na Sri Lance zaledwie 23.8% społeczeństwa (według danych z 2012 roku), jest on często używany w celach oficjalnych oraz komercyjnych. SLE jest językiem ojczystym dla co najwyżej 5400 osób. Lankijska odmiana języka angielskiego używana jest także w literaturze.
Języki syngaleski oraz tamilski miały wpływ na angielszczyznę od 1681 roku. Gdy w 1948 roku Sri Lanka stała się niepodległa, angielski stracił status języka urzędowego, choć w późniejszych latach używanie go w oficjalnych sytuacjach stawało się coraz częstsze.
Zapożyczenia z języków Sri Lanki dotyczą głównie nazw miejscowej fauny i flory (np. wanderoo, czyli słowo oznaczające makaka lwiego). Część z nich (anakonda, betel, ratan) za pośrednictwem angielszczyzny trafiła do języka polskiego[potrzebny przypis].