W dzisiejszym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Laureaci Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii, temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Od swojego powstania po wpływ na współczesne społeczeństwo, Laureaci Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii odegrał fundamentalną rolę w różnych aspektach życia codziennego. Poprzez szczegółową i wnikliwą analizę będziemy starali się rozwikłać jego wiele aspektów i zrozumieć znaczenie Laureaci Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w dzisiejszym świecie. Przygotuj się na odkrywczą podróż, podczas której będziemy zagłębiać się w tajemnice i cuda, jakie ma do zaoferowania Laureaci Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii.
Nagroda Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie nauk ekonomicznych jest przyznawana przez Królewską Szwedzką Akademię Nauk. Są to nagrody ufundowane przez Bank Szwedzki, czyli nie pochodzą z funduszy, z których pochodzą Nagrody Nobla.
Do 2023 roku przyznano 55 nagród, którymi wyróżniono 93 laureatów. Najwięcej laureatów (14) pochodziło z Uniwersytetu Chicagowskiego. Do 2007 r. najwięcej nagród (8) przyznano w dziedzinie makroekonomii.
Rok | Wyróżniony | Dziedzina | Osiągnięcia | |
---|---|---|---|---|
1969 | Ragnar Frisch | Ekonometria | za rozwój i zastosowanie modeli dynamicznych do analizy procesów ekonomicznych | |
Jan Tinbergen | ||||
1970 | Paul Samuelson | Teoria równowagi ogólnej i teoria równowag cząstkowych | za pracę naukową, poprzez którą rozwinął statyczną i dynamiczną teorię ekonomii i aktywnie przyczynił się do podniesienia poziomu analizy w naukach ekonomicznych | |
1971 | Simon Kuznets | Wzrost gospodarczy i historia gospodarcza | za opartą na badaniach empirycznych interpretację wzrostu gospodarczego, która dała nowe i pogłębiła istniejące zrozumienie ekonomiczne struktur społecznych i procesów rozwoju | |
1972 | John Hicks | Teoria równowagi ogólnej | za pionierski wkład w ekonomiczną teorię równowagi ogólnej oraz ekonomii dobrobytu | |
Kenneth Arrow | ||||
1973 | Wassily Leontief | Analiza nakładów i wyników | za rozwój metody nakładów i wyników i jej zastosowanie do ważnych problemów ekonomicznych | |
1974 | Gunnar Myrdal | Makroekonomia i ekonomia instytucjonalna | za pionierską pracę w dziedzinie teorii pieniądza i wahań gospodarczych oraz za pogłębioną analizę współzależności zjawisk ekonomicznych, społecznych i instytucjonalnych | |
Friedrich Hayek | ||||
1975 | Leonid Kantorowicz | Teoria optymalnej alokacji zasobów | za wkład w teorię optymalnej alokacji zasobów | |
Tjalling Koopmans | ||||
1976 | Milton Friedman | Makroekonomia | za osiągnięcia w dziedzinie analizy konsumpcji, historii i teorii monetarnej oraz za przedstawienie złożoności polityki stabilizacyjnej | |
1977 | Bertil Ohlin | Międzynarodowe stosunki gospodarcze | za przełomowy wkład w teorię handlu międzynarodowego i międzynarodowych przepływów kapitałowych | |
James Meade | ||||
1978 | Herbert Simon | Badania operacyjne (zarządzanie) | za pionierskie badania procesów podejmowania decyzji wewnątrz organizacji gospodarczych | |
1979 | Theodore Schultz | Ekonomia rozwoju | za pionierski wkład w badania rozwoju gospodarczego ze szczególnym uwzględnieniem problemów krajów rozwijających się | |
Arthur Lewis | ||||
1980 | Lawrence Klein | Makroekonometria | za stworzenie modeli ekonometrycznych i ich zastosowanie do analizy wahań ekonomicznych i polityki ekonomicznej | |
1981 | James Tobin | Makroekonomia | za analizę rynków finansowych i ich związków z decyzjami o wydatkach, zatrudnieniem, produkcją i cenami | |
1982 | George Stigler | Organizacja przemysłu | za nowatorskie badania nad strukturami przemysłu, funkcjonowaniem rynków oraz przyczynami i skutkami regulacji publicznej | |
1983 | Gérard Debreu | Teoria równowagi ogólnej | za wdrożenie do teorii ekonomii nowych metod analitycznych oraz za nowe ścisłe sformułowanie teorii równowagi ogólnej | |
1984 | Richard Stone | Pomiar produktu narodowego | za zasadniczy wkład w rozwój systemów rachunku narodowego, a tym samym ogromne usprawnienie podstaw empirycznej analizy ekonomicznej | |
1985 | Franco Modigliani | Makroekonomia | za pionierskie analizy oszczędzania i rynków finansowych | |
1986 | James M. Buchanan Jr. | Finanse publiczne | za rozwój kontraktowych i konstytucyjnych podstaw teorii podejmowania decyzji ekonomicznych i politycznych | |
1987 | Robert M. Solow | Teoria wzrostu gospodarczego | za wkład w teorię wzrostu gospodarczego | |
1988 | Maurice Allais | Teoria równowagi ogólnej i teoria równowag cząstkowych | za pionierski wkład w teorię rynków i efektywnego wykorzystywania zasobów | |
1989 | Trygve Haavelmo | Ekonometria | za wyjaśnienie podstaw ekonometrii w oparciu o rachunek prawdopodobieństwa i analizę równoczesnych struktur ekonomicznych | |
1990 | Harry Markowitz | Ekonomia finansowa | za pionierskie prace w teorii ekonomii finansowej | |
Merton Miller | ||||
William Sharpe | ||||
1991 | Ronald Coase | Teoria instytucji | za odkrycie i wyjaśnienie wpływu kosztów transakcyjnych i praw własności na strukturę instytucjonalną i funkcjonowanie gospodarki | |
1992 | Gary Becker | Mikroekonomia i socjologia ekonomiczna | za rozszerzenie zakresu analizy mikroekonomicznej na szeroki zakres ludzkich zachowań i interakcji, włączając zachowania pozarynkowe | |
1993 | Robert Fogel | Historia gospodarcza | za wkład w odnowę historii gospodarczej poprzez zastosowanie teorii ekonomii i metod ilościowych do objaśnienia zmian gospodarczych i instytucjonalnych | |
Douglass North | ||||
1994 | Reinhard Selten | Teoria gier | za pionierską analizę równowagi w teorii gier niekooperacyjnych | |
John Forbes Nash | ||||
John Harsanyi | ||||
1995 | Robert Lucas Jr. | Makroekonomia | za rozwój i zastosowanie hipotezy racjonalnych oczekiwań, a tym samym przekształcenie analizy makroekonomicznej i głębsze zrozumienie polityki gospodarczej | |
1996 | James Mirrlees | Ekonomia informacji | za fundamentalny wkład w ekonomiczną teorię bodźców w warunkach asymetrii informacji | |
William Vickrey | ||||
1997 | Robert Merton | Ekonomia finansowa | za nowatorską metodę wyznaczania wartości instrumentów pochodnych | |
Myron Scholes | ||||
1998 | Amartya Sen | Ekonomia dobrobytu | za wkład w ekonomię dobrobytu | |
1999 | Robert Mundell | Makroekonomia międzynarodowa | za analizę polityki pieniężnej i fiskalnej w warunkach różnych reżimów kursów wymiany oraz analizę optymalnych obszarów walutowych | |
2000 | James Heckman | Ekonometria | za rozwój teorii i metod analizowania prób selektywnych | |
Daniel McFadden | za rozwój teorii i metod analizowania wyborów dyskretnych | |||
2001 | George A. Akerlof | Ekonomia informacji | za analizę rynków z asymetrią informacji | |
Michael Spence | ||||
Joseph E. Stiglitz | ||||
2002 | Daniel Kahneman | Psychologia ekonomiczna i ekonomia eksperymentalna | za zintegrowanie wniosków z badań psychologicznych do nauk ekonomicznych, szczególnie dotyczących ludzkich osądów i podejmowania decyzji w warunkach niepewności | |
Vernon Smith | za ustanowienie eksperymentów laboratoryjnych narzędziem empirycznej analizy ekonomicznej, szczególnie do badania alternatywnych mechanizmów rynkowych | |||
2003 | Robert Engle | Ekonometria | za metody analizy ekonomicznych szeregów czasowych ze zmienną w czasie wariancją (model ARCH) | |
Clive Granger | za metody analizy ekonomicznych szeregów czasowych ze wspólnymi trendami (kointegrację) | |||
2004 | Finn E. Kydland | Makroekonomia | za wkład w makroekonomię dynamiczną: spójność polityki gospodarczej w czasie oraz przyczyny leżące u podstaw cykli koniunkturalnych | |
Edward C. Prescott | ||||
2005 | Robert J. Aumann | Teoria gier | za poszerzenie naszego rozumienia konfliktu i kooperacji poprzez analizę z użyciem teorii gier | |
Thomas C. Schelling | ||||
2006 | Edmund S. Phelps | Makroekonomia | za analizę zależności międzyokresowych w polityce makroekonomicznej | |
2007 | Leonid Hurwicz | Mikroekonomia | za położenie podwalin pod teorię mechanism design | |
Eric S. Maskin | ||||
Roger B. Myerson | ||||
2008 | Paul Krugman | Ekonomia międzynarodowa | za analizę wzorców handlu i lokalizacji działalności gospodarczej | |
2009 | Elinor Ostrom | Zarządzanie | za analizę ekonomicznych aspektów zarządzania | |
Oliver E. Williamson | ||||
2010 | Peter Diamond | Mikroekonomia | za analizę rynków z frykcjami poszukiwań | |
Dale Mortensen | ||||
Christopher Pissarides | ||||
2011 | Thomas Sargent | Makroekonomia | za empiryczne badania nad przyczynami i skutkami w makroekonomii | |
Christopher Sims | ||||
2012 | Alvin E. Roth | Teoria gier | za teorię stabilnych alokacji i wykorzystanie projektowania rynku | |
Lloyd Shapley | ||||
2013 | Robert J. Shiller | Ekonomia finansowa | za empiryczne badania cen aktywów | |
Eugene Fama | ||||
Lars Peter Hansen | ||||
2014 | Jean Tirole | Organizacja przemysłu i mikroekonomia | za analizę siły rynkowej i regulacji | |
2015 | Angus Deaton | mikroekonomia | za analizę konsumpcji, ubóstwa i dobrobytu | |
2016 | Oliver Hart | Teoria ekonomii, teoria kontraktu | za ich wkład w teorię kontraktów | |
Bengt Holmström | ||||
2017 | Richard Thaler | finanse behawioralne | za wkład w ekonomię behawioralną | |
2018 | William Nordhaus | makroekonomia | za włączenie zmian klimatu do długookresowych analiz makro-ekonomicznych | |
Paul Romer | za włączenie innowacji technologicznych do długookresowych analiz makro-ekonomicznych | |||
2019 | Abhijit Banerjee | walka z ubóstwem | za ich eksperymentalne podejście do łagodzenia światowego ubóstwa | |
Esther Duflo | ||||
Michael Kremer | ||||
2020 | Paul Milgrom | aukcje | za ulepszenie teorii aukcji i wynalezienie nowych formatów aukcji | |
Robert B. Wilson | ||||
2021 | David Card | eksperyment w warunkach naturalnych | za empiryczny wkład w ekonomikę pracy | |
Joshua Angrist | za ich metodologiczny wkład w analizę związków przyczynowych | |||
Guido Imbens | ||||
2022 | Ben Bernanke | bankowość | za badania bankowości i kryzysów finansowych | |
Douglas Diamond | ||||
Philip Dybvig | ||||
2023 | Claudia Goldin | za pogłębienie naszej wiedzy na temat sytuacji kobiet na rynku pracy |