Laurie Cunningham

W dzisiejszym świecie Laurie Cunningham zyskał niespotykane dotąd znaczenie w różnych aspektach życia codziennego. Od wpływu na politykę po wpływ na technologię, obecność Laurie Cunningham na scenie globalnej jest niezaprzeczalna. W tym artykule zbadamy różne wymiary, w jakich objawia się Laurie Cunningham, analizując jego ewolucję w czasie i wpływ na współczesne społeczeństwo. Dzięki tej analizie będziemy mogli lepiej zrozumieć znaczenie Laurie Cunningham i jego rolę w kształtowaniu dzisiejszego świata.

Laurie Cunningham
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Laurence Paul Cunningham

Data i miejsce urodzenia

8 marca 1956
Londyn

Data i miejsce śmierci

15 lipca 1989
Madryt

Wzrost

180 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1974–1977 Leyton Orient 75 (15)
1977–1979 West Bromwich Albion 86 (21)
1979–1984 Real Madryt 44 (13)
1983 Manchester United (wyp.) 5 (1)
1983–1984 Sporting Gijón (wyp.) 30 (3)
1984–1985 Olympique Marsylia 30 (8)
1985–1986 Leicester City 15 (0)
1986–1987 Rayo Vallecano 37 (3)
1987 Royal Charleroi 1 (0)
1988 Wimbledon 6 (2)
1988–1989 Rayo Vallecano 19 (1)
W sumie: 348 (67)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1977–1978  Anglia U-21 6 (2)
1979–1980  Anglia 6 (0)
W sumie: 12 (2)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Lawrence "Laurie" Paul Cunningham (ur. 8 marca 1956 w Londynie, zm. 15 lipca 1989 w Madrycie) – angielski piłkarz grający na pozycji napastnika, pierwszy czarnoskóry reprezentant Anglii.

Karierę zaczynał w Leyton Orient F.C., skąd w 1977 przeniósł się do West Bromwich Albion, a następnie za blisko milion funtów do Realu Madryt, gdzie grał w latach 1979-1983, będąc pierwszym brytyjczykiem w historii klubu. W Madrycie wygrał Primera División w roku 1980 oraz Copa del Rey w 1980 i 1982.

Po wypożyczeniu do Manchesteru United w 1983 wrócił do Hiszpanii i zagrał jeden sezon jako zawodnik Sportingu Gijón. Jego kolejnymi klubami były Olympique Marsylia, Leicester City, Rayo Vallecano i Charleroi.

W 1989 trafił do Wimbledonu. Choć tam grał mało, zagrał 35 minut w wygranym finale FA Cup 1988 z Liverpoolem. Niedługo potem został piłkarzem Rayo Vallecano, ale już 15 lipca zginął w wypadku samochodowym w Madrycie.

Dla drużyny narodowej rozegrał sześć meczów i nie strzelił żadnego gola. Co prawda w seniorskiej reprezentacji był drugim (po Vivie Andersonie) czarnoskórym piłkarzem, dzięki występom w drużynie do lat 21 stał się pierwszym w ogóle czarnoskórym reprezentantem kraju.

Sukcesy

Real Madryt

Wimbledon

Bibliografia