Leon Supiński
W tym artykule zbadamy Leon Supiński z różnych perspektyw, aby przeanalizować jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Przeanalizujemy jego historię, możliwe zastosowania i implikacje w różnych obszarach. Leon Supiński to temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie, wywołał debaty w wielu sektorach i stał się przedmiotem licznych badań. Idąc tym tropem, zagłębimy się w jego najważniejsze wymiary, aby zrozumieć jego wpływ na współczesny świat.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 lutego 1874 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister sprawiedliwości | |
| Okres |
od 17 listopada 1918 |
| Przynależność polityczna |
ZD |
| Poprzednik |
funkcja utworzona |
| Następca | |
| Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Leon Władysław Supiński (ur. 18 lutego 1874 w Gołębiówce, zm. 2 marca 1950 w Warszawie) – polski prawnik, minister sprawiedliwości, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego w latach 1929–1939, wolnomularz, członek Polskiej Organizacji Wojskowej.
Życiorys
Urodził się 18 lutego 1874 w Gołębiówce, pow. węgrowskim, w rodzinie Ludwika i Marii z Zaleskich. Ukończył gimnazjum i zaczął studia prawnicze w Warszawie. W 1894 został skazany za działalność polityczną i zesłany, studia prawnicze ukończył w 1896 na Uniwersytecie w Dorpacie. W 1906 utworzył Koło Prawników Polskich, został również współzałożycielem Towarzystwa Kooperatystów oraz Towarzystwa Opieki nad Więźniami Patronat, w którym od 1911 pełnił funkcję prezesa. W 1915 został członkiem Komitetu Obywatelskiego Miasta Warszawy, był współorganizatorem polskiego sądownictwa.
Od 6 listopada 1918 do 2 września 1919 był ministrem sprawiedliwości w rządach: Ignacego Daszyńskiego, Jędrzeja Moraczewskiego i Ignacego Jana Paderewskiego.
W okresie od stycznia 1919 do kwietnia 1927 był radnym m.st. Warszawy. W latach 30. piastował funkcję prezesa Zarządu Głównego Zrzeszenia Sędziów i Prokuratorów Rzeczypospolitej Polskiej.
Od października 1919 do stycznia 1928 był prezesem Sądu Apelacyjnego w Warszawie, w styczniu 1929, po zdymisjonowaniu Władysława Seydy został Pierwszym Prezesem Sądu Najwyższego i pozostał na tym stanowisku do agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę.
Po agresji ZSRR na Polskę przekroczył wraz z władzami Rzeczypospolitej granicę polsko-rumuńską, udając się następnie do Francji.
W 1946 powrócił do kraju i ponownie podjął pracę w Sądzie Najwyższym, gdzie od 14 maja 1946 do 3 czerwca 1947 był zastępcą Pierwszego Prezesa SN, po czym przeszedł w stan spoczynku. W latach 1946–1947 był również sędzią Najwyższego Trybunału Narodowego.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 174-4-19).
Ordery i odznaczenia
- Wielka Wstęga Orderu Odrodzenia Polski (8 listopada 1930)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)
- Krzyż Niepodległości (17 marca 1932)
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 9 listopada 1931, 11 listopada 1937)
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
Przypisy
- ↑ Od 17 września 1939 na uchodźstwie, nie wykonywał funkcji. Funkcjonowanie Sądu Najwyższego w Polsce zostało zawieszone przez okupanta niemieckiego
- ↑ Wojciech Giełżyński: Masoneria polska a ruch spółdzielczy i niepodległościowy. Wirtualny Wschód Wolnomularski, 30 listopada 2005. .
- ↑ a b c d Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1984, s. 300. Przedruk techniką fotooffsetową wykonany w Zakładach Graficznych RSW Książka Prasa Ruch w Ciechanowie z przygotowanej do druku odbitki korektowej nie wydanej książki z egzemplarza udostępnionego przez Bibliotekę Narodową w Warszawie.
- ↑ Encyklopedia Warszawy z 1994.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: STEFAN SUPIŃSKI, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 351 „za zasługi na polu organizacji i administracji sądownictwa w dziedzinie podniesienia i utrwalenia prawodawstwa oraz za pracę społeczną i narodową”.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 16.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 346 „za zasługi na polu organizacji i administracji sądownictwa”
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi na polu pracy w sądownictwie”.
Bibliografia
- Supiński Leon Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, (redakcja naukowa Jacek M.Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, t.I. s.70–71.
- Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej
| W dniu zaprzysiężenia | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
| II Rzeczpospolita (1917–1939) |
|
|---|---|
| PRL (1945–1990) |
|
| III Rzeczpospolita (od 1990) |
|
| 1921–1945 |
|
|---|---|
| od 1982 |
|