W tym artykule zamierzamy dogłębnie zbadać fascynujący świat Libia Włoska. Temat ten ma dziś ogromne znaczenie, ponieważ jego wpływ rozciąga się na różne obszary społeczeństwa, od polityki po kulturę popularną. Idąc tym tropem, przeanalizujemy różne aspekty związane ze zmienną Libia Włoska, badając jej pochodzenie, ewolucję w czasie i wpływ, jaki ma na życie ludzi. Dzięki podejściu interdyscyplinarnemu przyjrzymy się wielowymiarowym wymiarom Libia Włoska, prezentując dane, badania i opinie ekspertów w tej dziedzinie. Mamy nadzieję, że na końcu tego artykułu będziemy mieli pełniejszą i wzbogacającą wizję Libia Włoska, która pozwoli nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ na dzisiejszy świat.
kolonia | |||||
1934–1943 | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Siedziba | |||||
Data powstania |
1 stycznia 1934 | ||||
Data likwidacji |
1943 | ||||
Powierzchnia | |||||
Populacja • liczba ludności |
| ||||
Języki urzędowe | |||||
Położenie na mapie |
Libia Włoska (wł. Libia Italiana) – kolonia włoska istniejąca w latach 1934–1943 na terenie obecnej Republiki Libii.
W wyniku wojny włosko-tureckiej (1911-1912) terytoria obecnej Libii przeszły pod panowanie Włoch, które utworzyły na jej terenie kolonię, Włoską Afrykę Północną. W 1927 roku wydzielono z niej Cyrenajkę i Trypolitanię, zaś 1 stycznia 1934 roku Włochy dekretem królewskim utworzyły z tych terytoriów nową kolonię – Libię Włoską. Włosi osiedlali w Libii osadników oraz prowadzili italianizację miejscowej ludności.
Po zajęciu przez Włochy Trypolisu w 1911 roku w kraju wybuchło powstanie kierowane przez bohatera narodowego Libii Umara al-Muchtara. Do zdławienia powstania premier Włoch Benito Mussolini skierował Rodolfa Grazianiego, który kierował w Libii siłami zbrojnymi. Walki partyzanckie koncentrujące się głównie w rejonie Gór Zielonych (Al-Dżabal al-Achdar) w Cyrenajce trwały do roku 1935. W celu zdławieniu powstania Włosi utworzyli w Libii obozy koncentracyjne, w których przetrzymywano łącznie 125 000 osób, głównie mężczyzn mogących stanowić kadrę partyzantki. Pomimo sytuacji w kraju, kontynuowana była polityka osadnictwa i w latach 40. XX wieku w Libii mieszkało już około 110 tysięcy Włochów, którzy stanowili 12% ogółu ludności.
W czasie II wojny światowej Libia stała się miejscem walk między wojskami alianckimi i Państw Osi. Uczestniczyli w nich również Polacy (m.in. pod Tobrukiem). Po zakończeniu wojny Włochy zrzekły się praw do Libii, która początkowo przeszła pod zarząd brytyjski (Trypolitania i Cyrenajka) oraz francuski (Fazzan). 24 grudnia 1951 roku na mocy decyzji podjętej na wcześniejszej IV Sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ Libia stała się państwem niepodległym. Jego pierwszym władcą został król Muhammad Idris al-Mahdi.
Rok | Włosi | Udział | Populacja | Źródło |
---|---|---|---|---|
1936 | 112.600 | 13,26% | 848.600 | Enciclopedia Geografica Mondiale K-Z, De Agostini,1996 |
1939 | 108.419 | 12,37% | 876.563 | Guida Breve d’Italia Vol. III, C.T.I., 1939 |
1962 | 35.000 | 2,1% | 1.681.739 | Enciclopedia Motta, Vol. VIII, Motta Editore, 1969 |
1982 | 1.500 | 0,05% | 2.856.000 | Atlante Geografico Universale, Fabbri Editori, 1988 |
2004 | 22.530 | 0,4% | 5.631.585 | L’Aménagement Linguistique dans le Monde |