W świecie Louise Glück istnieje nieskończona ilość perspektyw, pomysłów i opinii, które zachęcają nas do zgłębiania i odkrywania więcej na ten fascynujący temat. Jest to temat, który na przestrzeni dziejów przykuwał uwagę niezliczonych osób i pozostaje aktualny we współczesnym świecie. Od początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Louise Glück to temat, który nigdy nie przestaje nas fascynować. W tym artykule zbadamy różne aspekty i podejścia do Louise Glück, od jego początków po dzisiejszy wpływ, aby zapewnić nam głębsze zrozumienie tego ekscytującego tematu.
Louise Glück (ok. 1977) | |
Imię i nazwisko |
Louise Elisabeth Glück |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 kwietnia 1943 |
Data i miejsce śmierci |
13 października 2023 |
Narodowość | |
Język | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki |
poezja (nie uzyskała tytułu) |
Ważne dzieła | |
Nagrody | |
Nagroda Nobla w dziedzinie literatury |
Louise Elisabeth Glück (ur. 22 kwietnia 1943 w Nowym Jorku, zm. 13 października 2023 w Cambridge) – amerykańska poetka i eseistka. Laureatka Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji w roku 1993, Nagrody Bollingena w roku 2001, amerykańskiej National Book Award w roku 2014 oraz Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w roku 2020.
Od września 2004 roku do 2023 roku writer in residence i wykładowczyni na Yale University.
Urodziła się w Nowym Jorku i wychowała na Long Island jako druga z trzech córek Daniela i Beatrice (z domu Grosby). Matka Glück miała rosyjsko-żydowskie pochodzenie, a jej dziadkowie ze strony ojca, węgierscy Żydzi, wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych, gdzie ostatecznie byli właścicielami sklepu spożywczego w Nowym Jorku. Jej ojciec był przedsiębiorcą, matka zajmowała się domem. Przed jej urodzeniem zmarła jej starsza siostra, której brak był odczuwalny dla przyszłej noblistki.
Uczęszczała do Sarah Lawrence College, a następnie w latach 1963–1965 na nowojorski Uniwersytet Columbia. Dwukrotnie zamężna: z Charlesem Hertzem (1967) oraz Johnem Dracowem (1977), oba małżeństwa zakończyły się rozwodami.
Jej debiutanckim tomem poetyckim był Firstborn z 1968 roku, w którym użyła wielu person wypowiadających się w pierwszej osobie.
Glück jest autorką wielu książek poetyckich. Jej prace były wielokrotnie doceniane przez krytyków, obok Nagrody Pulitzera w dziedzinie poezji (1993), Nagrody Bollingena (2001) i amerykańskiej National Book Award (2014) otrzymała m.in. nagrodę książkową Los Angeles Timesa (2012) oraz Nagrodę Tranströmera (2020).
Wiersze Glück rzadko zawierają rymy, wiele z nich opiera się na powtórzeniach, dominuje tryb pierwszoosobowy. Tematyka poezji Glück często inspirowana jest wydarzeniami z jej życia osobistego. Poetka koncentruje się na traumie, wielokrotnie pisała o śmierci, stracie, odrzuceniu, niepowodzeniach w związkach oraz próbach uzdrowienia i odnowy.
Na język polski poezję Louise Glück przekładała Julia Hartwig – trzy wiersze (Eros, Czas i Baśń) znalazły się w tomie pt. Dzikie brzoskwinie. Antologia poetek amerykańskich, a także Natalia Malek, jednakże znaczna część twórczości poetki nie jest dostępna w języku polskim.