Mały Chingan
W dzisiejszym świecie Mały Chingan to temat, który zyskał duże znaczenie i przyciągnął uwagę różnych sektorów społeczeństwa. Od momentu pojawienia się Mały Chingan zaznaczył się przed i po sposobie, w jaki wchodzimy w interakcje, żyjemy i postrzegamy otaczający nas świat. Z biegiem czasu Mały Chingan stał się tematem debat i dyskusji w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i wyzwalając działania, które miały wpływ na życie ludzi. Dlatego ważne jest, aby przeanalizować i dogłębnie zrozumieć wpływ, jaki Mały Chingan wywarł na nasze życie, a także na rozwój społeczeństwa jako całości. W tym artykule zbadamy niektóre aspekty Mały Chingan i jego wpływ na różne aspekty codziennego życia, aby zapewnić szersze i bardziej wszechstronne spojrzenie na ten niezwykle ważny temat.
| |
| Kontynent |
Azja |
|---|---|
| Państwo | |
| Najwyższy szczyt |
Pingding Shan |
| Długość |
600 km |
| Sąsiednie pasma | |
Położenie na mapie Chin  | |
| 48°47′30″N 127°12′30″E/48,791667 127,208333 | |
Mały Chingan (chiń. 小兴安岭 pinyin Xiǎo Xīng’ān Lǐng; ros.: Малый Хинган) – góry w północno-wschodnich Chinach i częściowo w Rosji, oddzielające Nizinę Mandżurską od doliny środkowego Amuru. Rozciągają się na długości ok. 600 km. Najwyższym szczytem jest Pingding Shan (1429 m n.p.m.). Połączone z Wielkim Chinganem poprzez pasmo Yilehuli Shan.
Są to stare góry, zbudowane ze skał krystalicznych, z występującymi jednak miejscami śladami działalności wulkanicznej. Wypiętrzone i sfałdowane w orogenezie hercyńskiej, wypiętrzone blokowo w okresie ruchów jenszańskich (mezozoik).
Mały Chingan jest na ogół silnie zalesiony. Góry pokrywają lasy zwane "tajgą ussuryjską". Są to lasy mieszane, odznaczające się dużym bogactwem gatunków (sosna koreańska, dąb mongolski, orzech mandżurski i inne) i bardzo silnie rozwiniętym podszyciem. Występowanie roślin zbliżonych do lian powoduje trudną dostępność tych lasów. Tajga tej części Mandżurii należy do najważniejszych obszarów leśnych w Chinach.
We wschodniej części eksploatowane są złoża węgla kamiennego; największym ośrodkiem wydobywczym w regionie jest miasto Hegang. Na północy, w górskich rzekach, prowadzi się wydobycie złota aluwialnego.
Po stronie rosyjskiej, na zboczach gór, znajduje się Rezerwat Chingański.
Przypisy
- ↑ Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005, s. 301. ISBN 83-05-13407-5.
- ↑ Xiao Hinggan Range, Encyclopædia Britannica (ang.).
- ↑ a b Andrzej Halimarski, Andrzej Maryański: Chiny. s. 190.
- ↑ Chingan, Mały. WIEM - darmowa encyklopedia. . .
- ↑ Andrzej Halimarski, Andrzej Maryański: Chiny. s. 80.
- ↑ Andrzej Halimarski, Andrzej Maryański: Chiny. s. 199-200.
- ↑ Природа Хинганского заповедника , khingan.ru .
Bibliografia
- Andrzej Maryański, Andrzej Halimarski, Marek Maryański, Chiny, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1980, ISBN 83-01-00952-7, OCLC 830954350.