Manuel Sanchís Hontiyuelo

W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Manuel Sanchís Hontiyuelo. Na przestrzeni dziejów Manuel Sanchís Hontiyuelo odgrywał kluczową rolę w różnych aspektach społeczeństwa, od jego wpływu na kulturę i tradycje po wpływ na ekonomię i politykę. Przeanalizujemy różne podejścia i perspektywy, które istnieją wokół Manuel Sanchís Hontiyuelo, a także jego ewolucję w czasie. Temat ten daje nam możliwość refleksji i zrozumienia znaczenia Manuel Sanchís Hontiyuelo w naszym życiu i otaczającym nas świecie.

Manolo Sanchis
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Manuel Sanchís Hontiyuelo

Data i miejsce urodzenia

23 maja 1965
Madryt

Wzrost

177 cm

Pozycja

środkowy obrońca

Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1983–2001 Real Madryt 524 (33)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1984–86 Hiszpania U-21 16 (0)
1986–1992  Hiszpania 48 (1)
W sumie: 64 (1)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Manuel Sanchís Hontiyuelo (ur. 23 maja 1965 w Madrycie) – hiszpański piłkarz, 48-krotny reprezentant kraju. Były obrońca Realu Madryt, w którym spędził całą karierę zawodniczą.

Kontynuował tradycje rodzinne, gdyż jego ojciec, Manuel Sanchís Martínez, również przywdziewał koszulkę Los Blancos. W pierwszej drużynie zadebiutował za kadencji Alfredo Di Stéfano, który dał mu szansę debiutu w rundzie jesiennej sezonu 1983/84. Młodziutki, osiemnastoletni defensor już wtedy spisywał się na tyle dobrze, że w swoim pierwszym sezonie zagrał w osiemnastu spotkaniach. Manolo w dalszym okresie swojej kariery był już podstawowym i kluczowym graczem, stanowił o sile drużyny nazywanej popularnie Quinta del Buitre, która zdominowała rozgrywki ligowe w latach osiemdziesiątych. Od roku, w którym debiutował, do oficjalnego zakończenia kariery w 2001, w barwach Królewskich zaliczył 524 spotkania ligowe (rekordowa liczba występów która przekroczona została przez innego wychowanka Realu - Raúla) 193 w najróżniejszych pucharach (krajowych i europejskich).

Jest najbardziej (z wyjątkiem Francisco Gento) utytułowanym graczem w historii klubu z Santiago Bernabéu. Wraz z kolegami, ośmiokrotnie sięgał po zwycięstwo w Primera División (1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1995, 1997 i 2001), po dwa razy cieszył się z triumfu w Lidze Mistrzów (1998 i 2000), Pucharze UEFA (1985 i 1986), Copa del Rey (1989 i 1993), raz drużyna, w której grał sięgnęła po Puchar Interkontynentalny (rok 1998).

Wystąpił w szesnastu meczach młodzieżówki oraz czterdziestu ośmiu La Selección. Znalazł się w kadrze Muñoza i Suáreza na kolejno: EURO w Niemczech oraz mundial we Włoszech. Ostatnie, pożegnalne jak się okazało, spotkanie w reprezentacji rozegrał 11 marca 1992 przeciw Stanom Zjednoczonym.

Bibliografia