W tym artykule temat Marcin Bielski zostanie omówiony z różnych perspektyw i podejść. Marcin Bielski to dziś temat niezwykle aktualny, który przykuł uwagę ekspertów, badaczy i ogółu społeczeństwa. Na przestrzeni dziejów Marcin Bielski był przedmiotem licznych badań, debat i refleksji, pokazując, jak ważne jest zrozumienie jego wpływu i zasięgu. W tym sensie głównym celem tego artykułu jest analiza różnych wymiarów Marcin Bielski, oferując kompleksowy przegląd, który pozwala czytelnikom zrozumieć jego znaczenie, implikacje i możliwe reperkusje w różnych obszarach społeczeństwa. Ponadto zaprezentowane zostaną nowe badania i odkrycia, które poszerzą naszą wiedzę na temat Marcin Bielski, oferując zaktualizowaną i wzbogacającą wizję tego bardzo istotnego tematu.
Data i miejsce urodzenia |
około 1495 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
18 grudnia 1575 |
Zawód, zajęcie |
poeta, pisarz, tłumacz |
Dzieci |
Marcin Bielski, Marcin Wolski herbu Prawdzic (ur. ok. 1495 w Białej, zm. 18 grudnia 1575 tamże) – żołnierz, historyk, renesansowy poeta satyryczny, pisarz i tłumacz, ojciec Joachima Bielskiego.
Był prawdopodobnie samoukiem. Wiedzę zdobywał początkowo na dworze Janusza, księcia mazowieckiego. Później, jako dworzanin Piotra Kmity, mógł korzystać z bogatego księgozbioru swego chlebodawcy. Uczestniczył w walkach z Tatarami w 1524 i 1534. Był żołnierzem obrony potocznej, towarzyszem jazdy w chorągwi rotmistrza Stanisława Balickiego, wziął udział w bitwie z Wołochami pod Obertynem (1531). Przez dłuższy okres mieszkał w Krakowie. Tu uległ wpływom reformacji i żywił doń sympatię do końca życia, choć nigdy nie zerwał z Kościołem katolickim. W 1540 opuścił Kraków, osiadł we wsi rodzinnej, gdzie wkrótce poślubił dziedziczkę dóbr (p. Siemikowska-Okszycówna) w Białej Szlacheckiej (dzisiejszy powiat pajęczański). Od nazwy wsi przyjął nazwisko Bielski. Więcej czasu poświęcał zajęciom literackim niźli gospodarskim. W wieku 80 lat pracował jeszcze nad IV wydaniem swej kroniki, którą syn Joachim uzupełniał i kontynuował. Zmarł 18 grudnia 1575, pochowany został w pobliskim Pajęcznie. W 1603 roku jako autor trafił do pierwszego polskiego Indeksu Ksiąg Zakazanych powstałego z inicjatywy biskupa Bernarda Maciejowskiego.
Pierwocinami literackimi Bielskiego były Żywoty filozofów wydane w 1535. Utwór, będący przekładem czeskiego tekstu Mikuláša Konáča z 1514, przedstawiał życiorysy i poglądy filozofów i pisarzy antycznych, średniowiecznych, Ojców Kościoła, a także postaci legendarnych. Dzieło kronikarskie Bielskiego, Kronika wszytkiego świata, ukazała się po raz pierwszy w 1551. Utwór opisywał historię świata od czasów Starego Testamentu, poprzez starożytny Rzym, starożytną Grecję, wydarzenia Nowego Testamentu, średniowiecze i wydarzenia współczesne autorowi do 1550. W 1557 wydał Komedyję Justyna i Konstancyjej, jeden z ciekawszych moralitetów polskiego renesansu. Bielski był także autorem kilku zróżnicowanych stylistycznie satyr: Sen majowy pod gajem zielonym jednego pustelnika, Sjem niewieści, Rozmowa nowych proroków dwu baranów o jednej głowie, wydanych po raz pierwszy w 1566/1567. Po śmierci Bielskiego syn Joachim wydał w 1597 dzieło zatytułowane Kronika polska – przerobioną i uzupełnioną przez siebie Kronikę wszytkiego świata.
Uwieczniony na obrazie Jana Matejki pt. Rzeczpospoiita Babińska.
Od 24 listopada 1961 ulica w Warszawie, na terenie obecnej dzielnicy Wola, nosi nazwę ulicy Marcina Bielskiego.